Εγώ τουλάχιστον δεν έχω ακούσει από το στόμα του ότι ήρθε να εκφράσει κπ ομάδα ανθρώπων.
Κι όμως, το άκουσες, Νεφέλη, το γράφουν τα Ευαγγέλια, στο έχω παραθέσει δέκα φορές μέχρι τώρα.
Απλά, πιστεύεις σε κάτι κι επιλέγεις να ερμηνεύεις κάποια πράγματα μέσα από το πρίσμα της πίστης σου.
Αυτός είναι ο δικός σου τρόπος να βλέπεις τα πράγματα. Δεν λέω αν είναι λαθεμένος ή σωστός, απλά, αυτή είναι η δική σου αλήθεια.
Κάποιος σου λέει: "είμαι εδώ για εκείνους", αλλά εσύ επιλέγεις να το ερμηνεύσεις: "είμαι εδώ για όλους".
Η αλήθεια είναι πως αν ο καθένας μας, και δεν εξαιρώ τον εαυτό μου, θέλει οπωσδήποτε να εξάγει κάποιο συμπέρασμα από μια φράση, ένα κείμενο, ή από κάποιο περιστατικό, είναι αναμφισβήτητο πως μπορεί να το επιτύχει.
Ο Ιησούς, παρ' όλα αυτά, ήταν μέλος της φυλής του Ιούδα, κατευθείαν απόγονος του Βασιλιά Δαυίδ.
Η φυλετική του καταγωγή είναι τόσο σημαντική, ώστε γίνονται επανειλημμένες κι εμπεριστατωμένες αναφορές στο γενεαλογικό του δέντρο, έτσι που να μην υπάρχει αμφιβολία πως πρόκειται για τον Μεσσία, τον εβραϊκό Μεσσία, ο οποίος θα απελευθέρωνε τον ιουδαϊκό λαό.
Όχι όλον τον κόσμο, τους Ιουδαίους.
Αυτή είναι η έννοια του Μεσσία, ρε συ Νεφέλη, και δεν απαντάται σε καμιά, απολύτως καμιά, άλλη θρησκεία στον κόσμο, εκτός από τον ιουδαϊσμό. Αποδεχόμενος κάποιος τον Ιησού ως Μεσσία, αποδέχεται και την έννοια του περιούσιου λαού. Τα
πάντα μέσα στην Βίβλο συμβαίνουν για χάρη του περιούσιου λαού, δηλαδή των Εβραίων, και προς δόξαν του Θεού των Εβραίων, δηλαδή του Γιαχβέ.
Είναι τόσο ξεκάθαρο πως ο Ιησούς (ή οι άνθρωποι που καταγράφησαν ως "Ιησούς") ήταν ένας ευσεβής Εβραίος, και μόνον από το γεγονός ότι του επιτράπηκε να διδάξει σε εβραϊκή Συναγωγή. Ο Ιησούς ήταν ένας ραββίνος, άλλωστε έτσι τον αποκαλούσαν κι οι μαθητές του. Κι η εβραϊκή θρησκεία, Νεφέλη, είναι μια
εθνική θρησκεία, μια πολύ πολύ κλειστή θρησκεία,
που δεν δέχεται προσήλυτους, μια θρησκεία που ευαγγελίζεται το δικαίωμα της "σωτηρίας" αποκλειστικά και μόνον για τους απογόνους των φυλών του Ισραήλ.
Αν ο Ιησούς είναι πράγματι ενσαρκωμένος Θεός, τότε ο Θεός αυτός δεν μπορεί παρά να είναι ο Γιαχβέ. Γι' αυτό τον Θεό μιλούν οι εβραϊκές προφητείες, γι' αυτόν μιλούσε και δίδασκε ο Ιησούς, αυτόν επικαλείτο, σ' αυτόν προσευχόταν. Τα πάντα, κι εννοώ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, μέσα στην χριστιανική θρησκεία έχουν κάποια, μικρότερη ή μεγαλύτερη, σχέση με τον ιουδαϊσμό. Από την εμφάνιση και την περιβολή των ιερέων, μέχρι τον μεσσιανισμό και τις εσχατολογικές θεωρήσεις. Είναι, λοιπόν, αυταπόδεικτο,
κατά τη γνώμη μου, πέρα απ' το γεγονός πως ο ίδιος ο Ιησούς το δηλώνει με τον πιο ξεκάθαρο κι εμφατικό τρόπο, πως ο χριστιανισμός, σαν ολοκληρωμένη θρησκεία, αποτελεί, κατ' ουσίαν, μια ιουδαϊκή αίρεση.
Από κει και πέρα, μπορεί ο καθένας να λέει: εμένα δεν μου κάνει αυτό στο τάδε χριστιανικό δόγμα και το πετάω, το άλλο μου κάνει και το κρατάω.
Αλλά, τότε, φτιάχνει ο πιστός ένα δικό του δόγμα, τον δικό του χριστιανισμό, την δική του πίστη, η οποία μπορεί μεν να προσωποποιείται στον Ιησού, μα δεν παύει να είναι μια δοξασία αιρετική, σύμφωνα με τους κανόνες της χριστιανικής Εκκλησίας όλων των δογμάτων.
Γιατί, γενικά, στα θρησκευτικά δόγματα, Νεφέλη, δεν χωρούν ούτε αναθεωρήσεις, ούτε κι επιλεκτισμός.
Τα δέχεσαι έτσι ακριβώς, όπως είναι φτιαγμένα και σου παραδόθηκαν, χωρίς να αφαιρείς ή να προσθέτεις ούτε μια λέξη, ή, απλώς, πιστεύεις στον δικό σου Θεό.
