Τις νύχτες μπαίνεις στα όνειρά μου
λες κι ήρθες σε δικό σου κήπο
Κι αν μεγαλώσαν τα φτερά μου
εγώ απ' το πλάι σου δε λείπω
Θεός αν είναι
Χιλιάδες άγγελοι με τ' άσπρα
κλωνάρια λησμονιάς μοιράζουν
ΚΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΣΑΝ ΑΣΤΡΑ
ΠΑΙΔΙΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΑΝΑΣΕΣ ΒΓΑΖΟΥΝ
Θεός αν είναι
Οι φίλοι μου όλοι εδώ και χρόνια
Ζευγάρια γίναν, φτιάξαν σπίτια
Μονάχα εμένα χάσκει ακόμα
χωρίς μια στέγη ετούτη η αλήθεια
Θεός αν είναι
Στις φλόγες να καείς
Κι από το δάκρυ μου φωτιά να πιείς
Δεν μπορείς
Μια ζωή καρδιά να συγχωρείς
Θεός αν είναι
Κι αν μ' αγαπάει κανείς
Θα 'θελα πολύ να ξέρω τι σημαίνουν για σας αυτοί οι στίχοι
ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΑΠΑΜΕΝΑ ΜΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ.....ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΒΑΡΕΘΕΙΣ.....
Τις νύχτες μπαίνεις στα όνειρά μου
λες κι ήρθες σε δικό σου κήπο
Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΣΤΙΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ........ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΑΥΤΟΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΟΜΩΣ Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΗΣ ΤΟΝ ΦΕΡΝΕΙ ΠΑΛΙ ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΙΔΙΑ, ΣΑΝ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΥΝΗΓΑΕΙ.
Κι αν μεγαλώσαν τα φτερά μου
εγώ απ' το πλάι σου δε λείπω
ΠΑΡ'ΟΛΟ ΠΟΥ 'ΜΕΓΑΛΩΣΕ', ΕΧΕΙ ΔΗΛΑΔΗ ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΚΡΙΑ ΤΗΣ, ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙ. ΤΟ ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Η ΑΛΛΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ. ΕΧΕΙ ΦΥΓΕΙ ΜΑΛΛΟΝ, ΚΑΙ ΜΕ ΑΣΧΗΜΟ ΤΡΟΠΟ ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ, ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΣ ΜΕΝΕΙ ΔΙΠΛΑ ΤΗΣ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ, ΑΦΟΥ ΑΥΤΗ ΕΦΥΓΕ ΑΛΛΑ ΕΚΕΙΝΟΣ ΖΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΗΣ, ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΠΛΑΙ ΤΗΣ. ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑΚΩΝ/ΝΟΥ: ΔΕΝ Μ'ΑΡΕΣΟΥΝΕ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΣΑΝ ΚΙ ΕΜΕΝΑΝΕ ΠΟΥ ΟΛΟ ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ ΚΙ ΟΛΟ ΜΕΝΟΥΝΕ......'
Χιλιάδες άγγελοι με τ' άσπρα
κλωνάρια λησμονιάς μοιράζουν
ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΑΝ ΚΑΛΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΟΝ ΒΟΗΘΟΥΝ ΝΑ ΤΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙ, ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΣ ΚΛΩΝΑΡΙΑ ΛΗΣΜΟΝΙΑΣ. ΤΟΝ ΒΟΗΘΟΥΝ ΝΑ ΤΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙ. ΝΑ ΛΗΣΜΟΝΗΣΕΙ. ΒΛΕΠΕ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ: Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΕ ΜΑΖΕΨΕ ΑΠ΄ΤΟ ΔΡΟΜΟ, ΜΟΥ ΧΑΡΙΖΕ ΑΛΑΤΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑΩ........
ΚΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΣΑΝ ΑΣΤΡΑ
ΠΑΙΔΙΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΑΝΑΣΕΣ ΒΓΑΖΟΥΝ
ΕΔΩ ΤΟ ΧΑΝΩ ΛΙΓΟ........ ΜΑΛΛΟΝ ΕΝΝΝΟΕΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΤΗΣ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ ΑΥΤΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΑΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΑ.
Οι φίλοι μου όλοι εδώ και χρόνια
Ζευγάρια γίναν, φτιάξαν σπίτια
Μονάχα εμένα χάσκει ακόμα
χωρίς μια στέγη ετούτη η αλήθεια
ΕΔΩ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ. ΚΙ ΟΥΤΕ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΗ ΠΑΡΕΑ ΠΙΑ. ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΟ 'ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΧΑΡΑΜΑΤΑ'.
Θεός αν είναι
Στις φλόγες να καείς
Κι από το δάκρυ μου φωτιά να πιείς
Δεν μπορείς
Μια ζωή καρδιά να συγχωρείς
Θεός αν είναι
Κι αν μ' αγαπάει κανείς
ΕΔΩ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ. ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ ΝΑ ΚΑΕΙΣ... ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΤΙΜΩΡΗΣΕΙ. ΚΙ ΑΠ'ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΜΟΥ ΦΩΤΙΑ ΝΑ ΠΙΕΙΣ... ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ, Ο ΠΟΝΟΣ ΠΟΥ ΑΥΤΟΣ ΕΝΙΩΘΕ, ΝΑ ΤΗΣ ΑΝΤΑΠΟΔΟΘΟΥΝ. ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΝΕΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΕ..... ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΤΗΝ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΕΚΑΝΕ, ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΣΗΜΕΙΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΕΙ... ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟ, ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΚΙ ΑΝ Μ'ΑΓΑΠΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ..... ΕΧΕΙ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ. ΑΝΑΡΩΤΙΕΤΑΙ ΑΝ ΑΞΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ.... ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΠΟΝΟ ΕΧΕΙ ΓΝΩΡΙΣΕΙ.......
ΕΤΣΙ ΤΟ ΕΞΗΓΩ ΕΓΩ