Η πίστη σε κάτι ανώτερο, είναι ουσιαστικό στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης. Η λογική, δεν μπορεί να εκθρονίσει αυτήν την ανάγκη. Όπως δεν μπορεί, και δεν έχει εκθρονίσει, και άλλες, εξίσου μη λογικές ανάκγες και πράγματα όπως την τύχη, την πιθανότητα των συγκιριών... την ελπίδα. Αλλά εάν μπορούσαμε έστω και χειρουργικά να αφαιρέσουμε απο επάνω μας αυτά τα χαρακτηριστικά τότε θα έπρεπε να βρούμε μια άλλη ονομασία για το είδος μας. Γιατί αυτά είναι που μας κάνουν "ανθρώπους"
Το "πιστεύετε στον θεό" είναι, αν το καλοσκεφτείτε, μια περίεργα αυταναίρετη ερώτηση για την οποία φυσικά δεν υπάρχει καμία απάντηση. Ο θεός αφενώς δεν ορίζεται σαφώς (σαν να σε ρωτάει κάποιος: "πιστεύεις στο σδσγφγσφςεργ?"), και το "πιστεύω" σημαίνει πρακτικά "δεν ξέρω". Η σωστή ερώτηση θα ήταν "ξέρετε πως/ποιός είναι ο θεός", η οποία με την σειρά της είναι ρητορική ερώτηση.
Εντελώς τυχαία έπεσε πρόσφατα στα χέρια μου το σύγγραμα ενός φίλου το οποίο δεν ιυοθετώ στο 100% αλλα έχει ενδιαφέρον ως άποψη. Σας το παραθέτω ενα απόσπασμα απο τον επίλογο ακριβώς επειδή πιστεύω οτι έχει ενδιαφέρον παρολο που δεν είναι άμεσα σχετικό με το (κατουσίαν ανύπαρκτο) θέμα της παρούσας συζήτησης.
------
"γιατί προόδευσε ο χρισταινικός κόσμος και όχι οι άλλοι? διότι μπορεί να μιλήσει πιο ελεύθερα εναντίον του χριστιανισμού ο άνθρωπος της δύσης απο ότι εναντίον των ντόπιων θρησκειών στην ανατολή.
ποιοί είναι όμως οι θεοί που μπορούμε ελεύθερα να κατηγορούμε και να περιπαίζουμε χωρίς ποτέ να τους μειώνουμε την αξία? ποιοί είναι οι θεοί που επιτρέπουν ελεύθερα την ανθρώπινη βούληση, χωρίς αυτό να έχει επίπτωση στην βασιλεία τους? ποιοί είναι οι θεοί που βασιλεύουν ασχέτως των ανθρωπίνων πράξεων, που δεν θίγονται απο τίποτα, που είναι απρόσβλητοι? ποιοί είναι οι θεοί που δεν θίγονται ούτε καν απο τα καραγκιοζιλίκια που ξίνονται εν ονόματι τους (σπονδές χλαμιδοφορεμένων)?
Είναι ο Ζευς και οι αρχαιοελληνικοί θεοί. Ο Ζευς είναι ανώτερος όλων των θεών, διότι είναι αμόλυντος και δεν προσβάλλεται απο τίποτα. Τον Δια μοπρείς να τον απεικονίσεις ντυμένο ή γυμνό, ακόμα και να τον κάνεις γελοιογραφια. Τον Δία μπορείς να τον πείς ξεμωραμένο, βρωμόγερο, ξεδοντιασμένο, ξεφτίλα... ότι θές! Η ίδια η ελληνική μυθολογία τον σχολιάζει συχνά δυσμενώς. Αυτά όμως δεν υποβιβάζουν καθόλου το μεγαλείο του.
Το μεγαλείο του Διός δεν βρίσκεται στους ναούς, ούτε στον Όλυμπο, ούτε στους ουρανούς. Βρίσκεται στα μουσεία, στις βιβλιοθήκες, στα πανεπιστήμια, στην γνώση, στην πρόοδο, στην ελευθερία. Βρίσκεται σε οτιδήποτε κάνει μια κοινωνία να είναι αξιοζήλευτη."
-----
(παρεπιπτόντως.... αυτό το "μαρέσει που απαντάς κιόλας" θα μπορούσε να μπει σαν σχόλιο κάτω απο όλες τις απαντήσεις εδω μέσα)
