Ixnilati, το γνωρίζεις το ένα ξέρω ότι δεν ξέρω ? υποθέτω ότι το γνωρίζεις...
Συμφωνείς κιόλας με αυτό, θεωρητικώς και πρακτικώς ?
Θα γνωρίζεις τότε, πως τα πάντα, είναι μία σύμβαση.
Σ΄αυτή την σύμβαση λοιπόν μέσα, ο καθένας, μπορεί να πιστεύει ότι θέλει. Να 'σαι σίγουρος, πως δεν ξέρεις ούτε ποιος είναι ο χαζός, ούτε ο έξυπνος, ούτε ο καλός, ούτε ο κακός και ούτο καθ'εξής.
Όλα όσα λέμε, νομίζουμε ότι τα ξέρουμε, οπότε αυτό που απομένει είναι η πίστη.
Συμβάσεις και συμβιβασμοί είναι όλα. Ακριβώς με αυτά ζούμε.
Πρακτικά, μετράει πάρα πολύ το αποτέλεσμα. Καθένας κάνει αυτό που πιστεύει ότι θα του φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Ποιος νομίζεις ξέρει τον εαυτό του ? ποιος τον συνάνθρωπό του ? ποιος τον Θεό του ? ποιος τι είναι αληθινό και τι ψεύτικο ? ποιος τι είναι καλό και τι κακό ?
Καθένας όμως πιστεύει, ότι με τον τρόπο του, θα πετύχει αυτό το οποίο θέλει.
Του καθενός ο Τρόπος έχει και άλλο όνομα.
Για κάποιους αυτός ο τρόπος είναι ο Θεός.
Τόσο διαφορετικά τον βλέπει ο καθένας τους, όσο διαφορετικά θα έβλεπαν και έναν άνθρωπο, τόσο διαφορετικά, όσο διαφορετικοί είναι μεταξύ τους και τόσο διαφορετικά, όσο διαφορετικοί είναι οι τρόποι τους.
Το ότι μπαίνει στη μέση ο ανθρώπινος παράγοντας, δεν σημαίνει γι αυτούς ότι δίχως την ύπαρξη ανθρώπου δεν θα υπήρχε ο Θεός, όπως ακριβώς, έαν δεν υπήρχε ο άνθρωπος, δεν θα υπήρχε το υπόλοιπο σύμπαν. Πιστεύουνε λοιπόν σε κάποιον δημιουργό, όπου η ανθρώπινη φύση τους, δεν μπορεί να ξεπεράσει τα όρια της ύπαρξής τους. Μόνο αν ήτανε οι ίδιοι θεοί ίσως αντιλαμβανόντουσαν τον Θεό με ένα και μοναδικό τρόπο.Δεν κάνουμε μόκο γιατί ακριβώς ο καθένας μας πιστευεί σε κάτι και είναι και λόγος που ζει.Γι αυτό και δεν μένουμε άπραγοι. Επενδύει ο καθένας στην πίστη του.
Αυτά φίλε μου.
ΥΓ: ο δαιμων του πληκτρολογίου, έκανε σαρδαναμπαλιές!αλλά συμμαζεύτηκαν.