Ανοιξη ΄88, γήπεδο Παναθηναϊκού, λεωφόρος Αλεξάνδρας, συναυλία Χ. Νικολόπουλου, με Αλεξίου, Πάριο, Νταλάρα, Γαλάνη, Βιτάλη, Σ. Διονυσίου, Καλογιάννη και άλλους που δεν θυμάμαι τώρα. Βρήκαμε εισητήρια την προηγούμενη μέρα αλλά όταν πήγαμε στο γήπεδο καταλάβαμε γιατί. Ειχαν διαθέσει τα διπλά εισητήρια απ΄όσα χωρούσε το γήπεδο. Ετσι στριμωχτήκαμε για να μπούμε μέσα, όχι στις κερκίδες, αλλά κάτω από αυτές, με προοπτική να βγούμε στον αγωνιστικό χώρο από μια τρύπα στο συρματόπλεγμα, για να δούμε την συναυλία. Τόσος κόσμος στριμωγμένος κάτω από τις κερκίδες, σαν τα ποντίκια και να σπρώχνουν οι πίσω, αυτούς που ήταν πιο μπροστά, θύμιζε κάτι από θύρα 7 το όλο σκηνικό... Ευτυχώς ένας ψηλός της παρέας, μπόρεσε και σταμάτησε, έστω και για λίγο το ανθρώπινο ρεύμα και βγήκαμε στο γρασίδι...
Κρήτη, καλοκαίρι ΄89, με μηχανάκι από Αγ. Νικόλαο προς Ηράκλειο και να φυσάει ένας τρομερός αέρας. αν δεν σκοτωθούμε τώρα...
Σαντορίνη, καλοκαίρι '93, με μηχανάκι από Οία προς Φηρά. Τι να σου κάνει η πανσέληνος όταν ο δρόμος, απ΄τη μια μεριά γκρεμός και απ΄την άλλη βράχια, δεν έχει φώτα;;;
Αθήνα, καλοκαίρι '98, λεχώνα 10 ημερών στον 2ο γιο μου, με πυρετό από μαστίτιδα (όταν μένει το γάλα μέσα στο στήθος), να φεύγουμε για το νοσοκομείο και εγώ να υπαγορεύω τη διαθήκη μου...
Αυτά, μέχρι σήμερα...