Βασικά όσο έχω διαβάσει (κάποια στιγμή το ψιλοξέχασα και έχει μείνει στον σκληρό μου αν το χρειάζεται κανείς, κατα τ' άλλα είδα οτι το ανέβασαν), πιστεύω οτι είναι ένα βιβλίο που δεν είχε σκοπό να μεταφέρει μια ουσία που ο οποιοσδήποτε είναι δυνατό να την αντιληφθεί, δεν ήταν γραμμένο για τον κόσμο, ήταν γραμμένο πρώτα για τον εαυτό του.
Είναι νομίζω μια μίξη απο πανικό προσωπικών σκέψεων, όπως κατακλύζουν τον καθένα (άρα και δημιουργείται έτσι και ένα χάος-ασυνέχεια), οπότε λογικό να φαίνεται "άσχετο" ή ανούσιο. Και ώς τέτοιο πιστεύω πρέπει να διαβάζεται, όχι ώς ένα βιβλίο που "κάτι θέλει να πεί και κάπου το πάει"... Μιλάει για τα πάντα και τίποτα, για τα πιστέυω και τις εμπειρίες του, κωδικοποιημένα ποιητικά. Προσωπικά μου αρέσει πολύ αυτό το ύφος, απλά προφανώς δεν είναι συμβατικό βιβλίο και θα χάσει όποιος το εκλαμβάνει ως τέτοιο.