Το όλο θέμα είναι ενα ανέκδοτο για εμένα. Το πρώτο μου πτυχίο το πήρα απο το πολυτεχνείο της Πάτρας
(πολ. μηχανικών) και σε κανα χρόνο τελειώνω νομική στο Παρίσι. Έζησα και τα μέσα και τα έξω!
Δε θα ταχθώ υπέρ των πανεπιστημίων του εξωτερικού καθότι χαρακτηρίζονται απο άκρατο "επαγγελματισμό" και έλλειψη ανθρωπιάς σε ορισμένα σημεία.
Ούτε θα ταχθώ υπέρ του νομοσχεδίου που οπωσδήποτε θα ευνοήσει τα λεγόμενα "κεφάλαια" και θα "υποβαθμίσει" την δημόσια "δωρεάν παιδεία" και ούτε καν θα τομλήσω να πω οτι το ποσοστό του προυπολογισμού καταφέρνει έστω να αγγίξει τις ανάγκες μας.
Θα δεχθώ επιπλέον πως η αξιολόγηση θα κοστίσει σε πολλα ιδρύματα, την ύπαρξη τους.
Θα μιλήσω όμως για το χάος των ελληνικών πανεπιστημίων που καταστρατηγεί τα δικαιώματα μας και επιτρέπει σε ανάξιους "καθηγητάκους" να καταχρώνται την "εξουσία" τους, ελλείψη ελέγχου και αξιολόγησης.
Θα μιλήσω για την ταλαιπωρία χιλιάδων φοιτητών εν αναμονή πτυχίου/διπλώματος υπο την σκέπη ενός υποτιθέμενου "δημοκρατικού" συστήματος μεταφοράς μαθημάτων και ασύδωτης συμπεριφοράς των καθηγητών ως προς τα κοψίματα.
Θα μιλήσω για το επιεικώς απαράδεκτο "σύγγραμμα" των καθηγητών, σε επίπεδο σημειώσεων ατελών και ατάκτων.
Θα αναφέρω επίσης για το "δημοκρατικό" σύστημα εξετάσεων εισαγωγής το οποίο εδώ και μια πενηντακονταετία έχει βυθίσει την Ελλάδα στο "Κόμπλεξ των πτυχίων", ήτοι αν δεν περάσει πανεπιστήμιο είσαι ένα μηδενικό.
Ίσως επίσης θα έπρεπε να μιλήσω και για το λεγόμενο ΔΟΑΤΑΠ (πρώην ΔΙΚΑΤΣΑ) το οποίο επίσης "δημοκρατικά" απαγορεύει στα παιδιά, που δε τα κατάφεραν στο υπέροχο και τέλειο σύστημα εξετάσεων εισαγωγής (που όπως αναφέραμε είναι μηδενικά), να αναγνωρίστουν τα πτυχία τους που με κόπο απέκτησαν, διότι ως γνωστόν η Ελλάδα έχει τα "ανώτερα" πτυχία του κόσμου και δια τούτο όλος ο κόσμος οφείλει να αναγνωρίζονται τα ελληνικά πτυχία όπου δη αλλά τα πτυχία απο την αλλοδαπή να περνούν δια πυρός και σιδήρου.
Παραπλεύρως ίσως θα ήταν σκόπιμο να αναφέρω πως οι Ευρωπαική Κοινότητα (που είναι ανόητοι ως είθισται) αποφάσισε πως αν δε συμμορφωθούμε εντός ορισμένου χρόνου στην ντιρεκτίβα του 2005 περί της αναγνώρισης των πτυχίων, θα εισηγηθεί νόμο-Boycotage στα ελληνικά πτυχία.
Ακόμα ακόμα για το κόστος σπουδών σε μια διαφορετική πόλη όπου το αψογο σύστημα εισαγωγής επιλέγει και το αντίκτυπο στην ελληνική οικογένεια.
Παραπλεύρως ευρισκόμενο, αλλά ιδιαίτερης σημασίας, το γεγονός των εκατομμυρίων που ξοδεύονται, βορά στην παραπαιδεία η οποία υπάρχει και βασιλεύει λόγω των ανωτέρω.
Κρίνεται ίσως χρήσιμο να αναφερθεί η απουσία υποδομών ακόμα και στην λεγόμενες σχολές με κύρος το οποίο κάνει τους ανέυθυνους των σχολών να τρέμουν την αξιολόγηση κατά τον ίδιο τρόπο που τρέμουν και οι καθηγητές.
Για την ύπαρξη-υποκρισία των ΤΕΙ-μοναδικού στο κόσμο φαινομένου.
Για τους αιώνιους φοιτητές πιθανότατα (με ή χωρίς δική τους ευθύνη) - προιόν μιας χρόνιας αρρωστημένης καταστάσεως.
Καταδεικνύω όμως, του φοιτητές-καταληψίες της παραλίας και των παρατεταμένων διακοπών (δυστυχώς μεγάλο ποσοστό), τους καθηγητές και του κλαδικούς της χειραγώγησης, τους φοιτητές του τρόμου, του βολέματος και της τεμπελιάς.
Τη λογική του "μην ερθουν ξένα πανεπιστήμια γιατί τότε απο τη σύγκριση με τα ελληνικά πανεπιστήμια θα ζημιώσει τα δεύτερα και ίσως κλείσει κάποιες σχολές" με άλλα λόγια θα χάσουν οι καθηγητές το βέλεμα τους και οι παρεκπαιδευτικοί τα έσοδα τους.
Ναι κύριοι, οι σχολές του αίσχους, των 5 εισακτέων και της ημιμάθειας να κλέισουν και να έρθουν εκείνα που είναι αξιοπρεπή.
Θα αναρωτηθώ τέλος εάν είναι καλλίτερο να πληρώνεις 4-5 χρόνια σε κάποιο "καπιταλιστικό" πανεπιστήμιο ή να πληρώνεις 8 χρόνια (απο το Λύκειο) για κάποιο "δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο".
Θα ερωτηθώ ακόμα για τον λόγο που οι Έλληνες φοιτητές όταν καταφεύγουν στην αλλοδαπή με τον έναν ή τον άλλο τρόπο διαπρέπουν και για ποιό λόγο οι εντός θα πρέπει να τρομάζουν με τη σύγκριση.
Γιατί οι λεγόμενοι "αποτυχόντες" θα πρέπει να αναγκάζονται να ξενιτεύονται για να έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση?
Γιατί τέλος και επί γενικοτέρου θα πρέπει να παλεύουμε για τα ευνόητα που οι ξένοι απολαμβάνουν κρατώντας κολλημένες επάνω μας τις παρωπίδες?
Προφανώς και θα ήθελα να ξυπνήσω ένα πρωί και να είναι η παιδεία δωρεάν για όλους και τέλεια σε όλα τα επίπεδα. Αυτόνομη και Ελληνική χωρίς παρεισφρήσεις.
Γνωρίζω όμως καλά την πραγματικότητα και επιλέγω το μη χείρον βέλτιστο δεχόμενος το ένα βήμα εμπρός, έστω κι αν αυτό δεν είναι το μέγιστο δυνατό.
Εφόσον τα πράγματα απλά δε δύναται να γίνουν χειρότερα, ας δοκιμάσουμε κάτι που δεκάδες χώρες εφαρμόζουν εδω και έτη και κάθε άλλο απο χαμένες έχουν βγεί.
Ευχαριστώ
