Τι περιμένω να δω την Παρασκευή:
-Μια ελληνική ομάδα απαλαγμάνη από το άγχος (που τόσο ειχε φανει με την Κίνα, και λιγότερο σήμερα). Αυτο που μπορούσαν το έκανα. Κανεις δεν θα τους πει τίποτε εαν χάσουν. Εαν κερδίσουν όμως θα γίνουν ήρωες.
Επίσης εχουμε προπονηταρα! δεν παιζεται ο Γιαννάκης...
-Ένα κλειστό παιχνίδι απο την εθνική μας. Το όπλο ειναι η άμυνα μας. Αν παίξουμε γρήγορο παιχνίδι τοτε θα τους χάσουμε. Δεν παιζονται στο γρήγορο.
-Όλα, στην επίθεση, θα κριθούν απο την ευστοχία, δικη μας και δικη τους , στα τριποντα. Σήμερα είχαν 10/40 (κανανε σχεδον ισες προσπάθειες διποντων και τριπόντων!!!) Αν εμείς ήμαστε εύστοχοι τοτε το παιχνιδι θα ειναι ντερμπι, αν όχι... Να τους χτυπήσουμε μέσα στην ρακέτα το βλέπω χλωμό. Δεν έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στον παπαδόπουλος. Ισως ο Σχορτσιανιτης να αρμόζει καλύτερα.
Αλλα όλα είναι λόγια... Παρασκευή , κοντή γιορτή!