Μετά από περίπου 1 χρόνο αποχής από το forum είπα να παραθέσω κι εγώ τις απόψεις μου...
Κατ' αρχήν, τι στο καλό σας έχει πιάσει όλους με το Fear of the Dark??? Για μένα είναι από τους χειρότερους δίσκους που έχουν βγάλει οι Maiden, μαζί με το No Prayer και το Virtual XI. Εκτός από BQOBD, ATSS και Fear of the Dark (και αυτό Live) τα υπόλοιπα κομμάτια είναι από μέτρια έως ΚΑΚΙΣΤΑ! Το X Factor που ακολούθησε ήταν κλάσεις ανώτερο.
Στη μετά-reunion εποχή τώρα, χωρίς να έβγαλαν δισκάρες, έγραψαν πολύ καλά κομμάτια. Ακούστε λίγο Wicker Man, Paschendale, Dance of Death και τα λέμε. Αυτό όμως μέχρι πριν λίγες εβδομάδες, γιατί πολύ απλά το A Matter of Life and Death είναι ό,τι καλύτερο έχουν βγάλει από το 7th Son (ο αγαπημένος μου Maiden δίσκος). Για κάποιον που σύγκρινε το prog των Maiden με των Queensryche ή των Dream Theater: Ο ίδιος ο Harris έχει πει ότι όταν λέει progrewssive εννοεί το progressive rock των 70s με το οποίο μεγάλωσε, δηλαδή των Jethro Tull, Eloy, Kansas κλπ. και όχι το prog των 90s. Έχοντας αυτό υπόψη, έλα να μου πεις ότι δεν βρήκες τίποτα το progressive στα Brighter than a Thousand Suns και The Legacy.
Τώρα από τεχνικής απόψεως, αυτό το album είναι από τα κορυφαία που έχουν βγάλει. O Harris επιτέλους γύρισε στον παλιό του ήχο και δεν παίζει μονότονα όπως στα 2 προηγούμενα αλμπουμ, ο Dickinson σπέρνει ανελέητα (η φωνή του είναι πολύ πιο ώριμη απ' ότι στη δεκαετία του 80), Ο McBrain έχει να παίξει έτσι από το 7th Son. Σόλα δεν υπάρχουν τόσα όσα ήταν στο Dance of Death, αλλά όπου υπάρχουν... Ο Smith τεχνικά έχει βελτιωθεί πολύ και θυμίζει τη φοβερή απόδοση του στα almbums του Dickinson, ενώ μέχρι και ο Gers παίζει καλά! Μοναδική απογοήτευση ο Murray που φαίνεται να έχει ξεμείνει από ιδέες, χωρίς βέβαια να είναι χάλια.
Συνοψίζοντας: Καιρός ήταν οι Maiden να βγάλουν έναν τέτοιο δίσκο, τεχνικό, progressive και με σεβασμό στο παρελθόν τους, χωρίς να επαναληφθούν για μία ακόμη φορά. Μου άρεσε το Dance of Death, αλλά πάντα μου έδεινε την αίσθηση ότι κάπου το είχα ξανακούσει, κάτι που δεν συνέβη εδώ. Επίσης, καλό είναι να μην κρίνετε το δίσκο από το single (από τα πιο αδύναμα κομμάτια του) ή πχ από το πρώτο κομμάτι, το Different World (μακράν το χειρότερο).
Αυτά τα ολίγα
