Θεά Ίσις
Ονομασία μιας από τις σημαντικότερες θεές της αρχαίας Αιγύπτου. Ως σύζυγος του Όσιρι πήρε πρωτεύοντα ρόλο μετά τον θάνατό του. Ανακάλυψε και ένωσε τα κομμάτια του σώματος του νεκρού συζύγου της, ήταν η κύρια θρηνωδός στην κηδεία του και με τη δύναμή της του ξανάδωσε ζωή.
Η Ίσις έκρυψε το γιό της Ωρο από τον Σηθ τον δολοφόνο του συζύγου της. Η λαϊκή πίστη θεωρούσε την Ίσιδα και τον Ώρο ως το τέλειο πρότυπο μητέρας και γιού και της προσέδωσαν τον χαρακτηρισμό της θεάς-προστάτιδας. Θεωρείτο επίσης και μεγάλη μάγισσα, που και ο Άνουβις, ο θεός του θανάτου, υποτασσόταν στη θέλησή της. Προστάτευε δε τους νεκρούς μαζί με τις θεές Νέμφυς, Νηίθ και Σεχμέτ.
Απεικονιζόταν ως γυναίκα με το ιερογλυφικό σύμβολο του θρόνου στο κεφάλι της, είτε μόνη της καθισμένη σε θρόνο ή κρατώντας αγκαλιά το βρέφος της Ώρος, είτε γονατιστή μπροστά σε φέρετρο.
Στην Αλεξάνδρεια αφιερώθηκαν σ΄αυτήν πολλοί ναοί, όταν η θεά ανακηρύχθηκε προστάτις των ναυτικών. Από τους πιο γνωστούς είναι ο ναός της Ναναίας Ίσιδος, που συλλατρευόταν με τον Σάραπι και τον Αρποκράτη.
Σύντομα κατά την ελληνιστική εποχή η λατρεία της εξαπλώθηκε και στα νησιά του Αιγαίου και στην ηπειρωτική Ελλάδα. Προσέλαβε ελληνορωμαϊκά χαρακτηριστικά, ταυτίστηκε με τη Δήμητρα και συνδέθηκε με τον Δία-Σάραπι και οι τελετουργίες προς τιμή της έμοιαζαν με τα Ελευσίναι Μυστήρια.