Ναι....Εκτος αν για σενα είναι το ίδιο το να σπασει μια καμερα/βιτρινα/ (έστω και το κουβουκλιο του τσολια) με το να ξυλοκοπηθει ενας αθώος, και να υποστεί όλες τις επιπτώσεις των χημικών (δακρυγόνων) που αναφέρθηκαν πιο πριν
Δεν είναι αθώος hurted fairy εκείνος που κυκλοφορεί οπλισμένος με μπουκάλια και βενζίνες, μπίλιες ρουλεμάν, ροπαλα και πιστόλια φωτοβολίδων. Αυτός ο άνθρωπος οπλίστηκε μ' έναν σκοπό: να βλάψει. Τώρα, κάποιοι βλέπουν σ' αυτή την συμπεριφορά μια αντίδραση, έναν εξεγερτισμό. Επειδή, όμως, ο ατομικιστικός εξεγερτισμός ισοδυναμεί με αντιδραστισμό κι επειδή κάθε μορφή εξεγερτισμού που δεν ανταποκρίνεται στα θέλω και τα πιστεύω της κοινωνίας είναι, κυριολεκτικά, μια αυθαίρετη μορφή βίας, ένας φασισμός, οι οπλισμένοι κουλουλοφόροι δεν μπορεί ποτέ να εκληφθούν ως αθώοι. Πρόκειται για οπλισμένους τραμπούκους
φασίστες (ναι, ναι, ΦΑΣΙΣΤΕΣ, γιατί ο φασισμός αφορά κυρίοτατα σε νοοτροπίες και συμπεριφορές κι όχι σε πολιτικές και ιδεολογίες). Απ' την άλλη, οι κατασταλτικές δυνάμεις, των οποίων, πράγματι, πάρα πολλές φορές οι μέθοδοι και οι πρακτικές είναι, επίσης, αυθαίρετες, τραμπούκικες, φασιστικές κι αλήτικες, αποτελούν φορείς της επίσημης κρατικής βίας και καταστολής. Έχουμε λοιπόν την μια βία που συγκρούεται με την άλλη (ή μήπως δεν είναι δύο διαφορετικές βίες, αλλά μια και μοναδική; ).Όπως και να 'χει, κάθε μορφή βίας, είτε η κρατική είτε αντικρατική, αποτελεί έκφραση εξουσίας και μάλιστα της πιό ωμής και βάρβαρης.
Κι όσο κατακριτέοι κι απαράδεκτοι είναι οι μηχανισμοί της κρατικής εξουσίας, όταν ασκούν ωμή, απρόκλητη και βάναυση βία απέναντι σε, όντως, αθώους φοιτητές και πολίτες, άλλο τόσο, αλλά ίσως ακόμη περισσότερο, είναι οι φορείς της αντικρατικής (για μένα παρακρατικής) βίας, όταν αυθαίρετα προσπαθούν να επιβάλλουν
δια της βίας τις πεποιθήσεις και την ιδεολογία τους σ' έναν λαό που δεν συφμωνεί μαζί τους και δεν αποδέχεται το είδος του αγώνα τους.
Επομένως, καλό θα ήταν να μην μιλάς για "αθώους", αλλά, μάλλον, για απώλειες πολέμου: κι εσύ κακά χειρόβολά κι εγώ κακά δεμάτια (αν κι αυτό ισχύει και αντιστρόφως).
Πέρα απ' αυτό, θα πρέπει να ξεφύγουμε από τις μανιχαϊστικές θεωρήσεις και να εξετάσουμε τι είναι εκείνο που γεννά ετούτη την παθογένεια. Αυτά τα παιδιά δεν γεννήθηκαν με κουκούλα κι ένα "εμπρηστικό" σακίδιο στην πλάτη.
Κάτι υπάρχει που προκαλεί και συσσωρεύει τόση οργή και άρνηση σ' αυτά τα παιδιά.
Όσο κι αν οι πράξεις τους είναι αποτρόπαιες κι αχαρακτήριστες, η λύση δεν μπορεί να είναι η θεραπεία των συμπτωμάτων της παθογένειας, αλλά η αναζήτηση και θεραπεία των πραγματικών αιτιών, της γενεσιουργού αιτίας αυτής της παθογένειας. Κι αυτή είναι μια διαδικασία κοινωνική, που μας αφορά όλους, μα κυριότατα
πολιτική.
Τέλος, να σου πω ευθαρσώς πως το να καις και να βανδαλίζεις τα σύμβολα μνήμης και ιστορίας ενός έθνους, κάθε έθνους, είναι από μόνη της μια πράξη κατάπτυστη και βέβηλη, γιατί, κατ' αρχήν, προσβάλει τον ίδιο τον λαό, προς τον οποίον τα κουκουλοφόρα αυτά...καλόπαιδα υποτίθεται πως απευθύνονται. Αν και πολύ φοβάμαι πως γι' αυτούς τους ανθρώπους ισχύει το "όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εχθρός μας". Άλλωστε το λένε κι ίδιοι, πως σ' αυτόν τον "πόλεμο" (έτσι βαυκαλίζονται να ονομάζουν τις μαλ***ες τους) ο καθένας οφείλει να διαλέξει στρατόπεδο και να αναλάβει τις ευθύνες του.
Ε, όταν τους μπαγλαρώνουν, αποτελεί, νομίζω, υποχρέωσή τους να αναλάβουν κι εκείνοι, επιτέλους, τις δικές τους ευθύνες.
Και για να μην έχουμε παρεξηγήσεις, μιλάω αποκλειστικά για τους
ΜΠΑΧΑΛΟΥΣ κουκουλοφόρους και όχι για τους φοιτητές που πληρώνουν άδικα τη νύφη, ως "παράπλευρες απώλειες" αυτού του παρακρατικού πολέμου.
Αλλά, προσωπικά, δεν γνωρίζω πολλούς φοιτητές να συμμετέχουν στις διαδηλώσεις και στις πορείες φορώντας κράνη, οπλισμένους με μπίλιες ρουλεμάν, πιστόλια φωτοβολίδων και κουβαλώντας στην πλάτη σακίδια με μπουκάλια και βενζίνες.
