Λοιποοον...Εγώ θα πω μερικά πράματα για την ψυχή…η παρακάτω θεωρία δεν ξέρω κατά πόσο ευσταθή…ΑΚΟΥΣΤΕ:
Ο κυκλικός χρόνος
Το φθινόπωρο του 1883, ο Φρήντριχ Νίτσε γράφει:<<Αυτή η αργή αράχνη που γλιστρά στο φως του φεγγαριού, και αυτό το ίδιο το φως του φεγγαριού, ακόμη και εσύ και εγώ που σιγοψιθυρίζουμε μπροστά στο κατώφλι του σπιτιού, συζητούμε για πράματα αιώνια, δεν έχουμε ήδη υπάρξει στο παρελθόν; Και δεν θα ξανασυναντηθούμε άλλη μια φορά στο μεγάλο δρόμο, σ’ αυτόν τον τεράστιο τρεμάμενο χρόνο και δεν θα ξανασυναντιόμαστε αιώνια; Αυτά σου έλεγα, όλο και πιο χαμηλόφωνα, γιατί οι πιο βαθιές και οι πιο κρυφές μου σκέψεις, μου προκαλούσαν τρόμο! …>> . Regressus in infinitum. Μιλάω για την παράτολμη θεωρία του <<κυκλικού χρόνου>>. Την ιδέα της <<αιώνιας επιστροφής>>. Ζούμε ξανά και ξανά την ζωή μας, ίδια και απαράλλαχτη, με όλες τις λεπτομέρειες, εις του αιώνας των αιώνων ΑΜΗΝ!!!! Βιώνουμε πάλι και πάλι τα ίδια περιστατικά, αλλά η φύση έχει φάνει σπλαχνική μαζί μας και μας έχει στερήσει την μνήμη τους. Σύμφωνα με αυτήν την ιδέα, ο χρόνος του καθενός μας επαναλαμβάνετε ατέρμονα (κάτι που δικαιολογεί και το πολύ ενδιαφέρον φαινόμενο <<Deja-vu>>, που έτσι και αλλιώς μοιάζει να σχετίζεται με τον χρόνο).
Αυτό που είναι τρομερά ενδιαφέρον στην πολύ σοβαρή θεωρία του κυκλικού χρόνου, είναι το εξής ερώτημα: αν υ ζωή που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, παγιδευμένη σε έναν κυκλικό χρόνο, και το ίδιο συμβαίνει και με τις ζωές όλων τον άλλων, αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι αυτοί οι κυκλικοί χρόνοι πρέπει να συνυπάρχουν; Τι στιγμή που εγώ επαναλαμβάνω τα ίδια μονοπάτια της ζωής μου για χιλιοστή φορά, κάπου πρέπει να επαναλαμβάνετε ατέρμονα και η μάχη του Βατερλό. Έτσι, έχουμε την εικόνα άπειρων κύκλων που τέμνουν ο ένας τον άλλον, κ%
