Meta thanaton zwi...

[aris 13888, ο saprikios anathematistis]

Δεδομένου ότι ο άνθρωπος είναι ενέργεια (και, μάλιστα, όχι μόνο μία)
και δεδομένου ότι καμία ενέργεια δεν χάνεται...
πώς γίνεται αυτή η ενέργεια να χάνεται μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου
τη στιγμή του θανάτου?
Εμένα αδιανόητο μου φαίνεται....
..Πουφ!... και εξαφανιζόμαστε??
Ας μου εξηγήσει κάποιος φυσικός..
Σύμφωνα με την Αρχή Διατήρησης της Ενέργειας, δεν θα πρέπει
να υπάρχει συνέχεια και μετά τον θάνατό μας?? ?? ?? ?? ?? ??

Απλο...

ΘΕΡΜΟΤΗΤΑ!!!


(και μετα μας πλασαρουν μπαρουφοκουραφεξαλα για Φαινομενα Θερμοκηπιου και μαλακιες....   )

[morfakis]

     Βλεπω τωρα τελευταια κατι εκπομπες των αστροφυσικων δανεζη και θεοδωσιου(το συμπαν που αγαπησα)στο ετ3 και με προβληματισαν.Η καταληξη τους εχει ως εξης: η εικονα μας δεν θα εξαφανιστει  ποτε στο συμπαν γιατι συνεχεια ταξιδευει με ταχυτητα του φωτος,γινεται φωτονια. Οπως και η εικονα που βλεπουμε σημερα απο                   συγκεκριμενους αστερισμους ειναι υπαρκτη για μας αλλα αυτοι οι αστερισμοι μπορει πλεον να μην υπαρχουν.Ωστοσο μιλησαν για καποια καινουρια στη θεωρια σωματιδια τα ταχυονια τα οποια σε αντιθεση με τα φωτονια τρεχουν με αποιρη ταχυτητα πραγμα που σημαινει οτι βρισκονται συνεχεια παντου και εχουν τη δυνατοτητα να ξεπερνουν το ορατο συμπαν και να ταξιδευουν και σε αλλες διαστασεις. Μακαρι μετα θανατον να μην γινουμε απλα τροφη για σκουλικια που κατα 99% αυτο γινομαστε αλλα να υπαρχει συνεχεια. Θα μου αρεσε πολυ η αισθηση της ταχυτητας πλησιον η και μεγαλυτερης(στην πραξη αδυνατο) του φωτος

[papous]

Ζωή μετά τον θάνατο;
Μα τι σχήμα λόγου που αυτοαναιρείται είναι αυτό...

Έξυπνο, αλλά εξαρτάται από το τι ορίζεται ως θάνατος. Το τέλος ή η μετάβαση?

Εξάλλου η ζωή μετά τον θάνατο είναι αποδεδειγμένο ότι μπορεί να υπάρξει. 
Τι άλλο είναι η ιατρογενής ανάνηψη μετά από ολική απώλεια των σωματικών λειτουργιών. Εαν δε δεν έχουν περάσει 5 λεπτά ανοξίας του εγκεφάλου, ο άνθρωπος επανέρχεται με το ίδιο επίπεδο συνείδησης που είχε και πριν από την απώλεια.
Και αυτό μπορεί να το πετύχει ένας άνθρωπος με τις πενιχρές του γνώσεις. Πόσο μάλον....

[juliad]

Ναι, εξαρτάται βεβαίως απο το τι εννοούμε ως θάνατο.
 Εγω εννοώ θάνατο .. τον θάνατο.Το τέλος της ζωής.
Το τέλος της ύπαρξης.
Το τέλος ,τέλoς-πάντων ..
Γι 'αυτό και θεώρησα πως αυτό το σχήμα αυτοαναιρείται .
 Δεν υπήρχε τίποτα πριν,δεν υπάρχει τίποτα μετά.

 Αλλά papou,τι εννοείς όταν λες μετάβαση;
 Μετάβαση απο μια μορφή ύπαρξης σε μια άλλη;
 Τότε λοιπόν ,δεν μπορούμε να μιλάμε για θάνατο!

 Συμφωνώ πάντως απόλυτα με
 

Μου φτάνει που μετα τη ζωή υπάρχει θάνατος.
Είναι μια παρηγοριά...

[papous]

Και τότε Juliad, ποιος είναι ο λόγος που θεωρείς το μωρό θαύμα? Ποιός είναι ο λόγος που δεν καταλαβαίνεις αυτούς που δεν θέλουν να κάνουν μωρά?

Εκτός αυτού αν θεωρείς τον θάνατο ως τέλος τότε έχεις δίκιο είναι θαύμα (υπέρλογο ή παράλογο?) το να υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο.

Δεν είμαι ο πλέον ειδικός για τα μεταφυσικά καθότι δεν γνωρίζω τίποτα σε σχέση μ' αυτά, και δεν γνωρίζω επίσης τι είναι "θάνατος". Υποθέτω....

[juliad]

Ναι έχεις δίκιο papou 
Αυτή τη συνέχεια -τα παιδιά-
θεωρώ θαύμα .
Και αυτό ίσως να είναι μια μικρή νίκη απέναντι στον θάνατο.
Και στην συνέχεια ,η δική τους συνέχεια ..
Είναι ένα θαύμα (και μια νίκη)
μικρό ,
προσωπικό ,
ανθρώπινο κι επίγειο ..

[papous]

"Ζωγραφίζεις" πάλι σήμερα. 

Ξέχασα όμως να σου πω πως δεν γνωρίζω ούτε "ζωή" τι είναι....

[juliad]

Ναι,νομίζω πως αυτό έχει η ζωή   .
Την ξεχνάμε .

Ισως γι'αυτό να μιλάμε αυτήν τη στιγμή
για τον θάνατο.
Μας είναι φαίνεται ευκολότερο -ίσως και πιο ανώδυνο-
να προσπαθούμε να μαντέψουμε τι θα είμαστε,
παρά να βρούμε τι είμαστε .

[bairn of mosul]

Ναι,νομίζω πως αυτό έχει η ζωή   .
Την ξεχνάμε .

Ισως γι'αυτό να μιλάμε αυτήν τη στιγμή
για τον θάνατο.
Μας είναι φαίνεται ευκολότερο -ίσως και πιο ανώδυνο-
να προσπαθούμε να μαντέψουμε τι θα είμαστε,
παρά να βρούμε τι είμαστε .

ειναι γελοιο να σκεφτεσαι τον θανατο γιατι εισαι ακομα στη ζωη και δεν υπαρχει
οταν υπαρξει δε θα εισαι πια στη ζωη και δε θα σε νοιαζει
επικουρος

[papous]

Μπα... θα διαφωνήσω.

Αυτό προσπαθούμε να βρούμε, τι είμαστε, από τι είμαστε φτιαγμένοι, από που προερχόμαστε, που πάμε. Εκεί ακριβώς χάνουμε και το παιχνίδι. Έχω την εντύπωση ότι το παρόν δεν είναι δυνατόν να βιωθεί. Τουλάχιστον όχι συνειδητά. Η μόνη περίπτωση που μπορεί να το αγγίξουμε είναι στην φάση της "έμπνευσης" όπου εκεί όμως δεν έχουμε ούτε παρελθόν ούτε και μέλλον. Αν δεν έχεις παρελθόν δεν έχεις μνήμες - γνώσεις. Αν δεν έχεις μέλλον?

[juliad]

Papou,
γιατί λες πως το παρόν δεν είναι δυνατόν να βιωθεί;
Τότε τι βιώνουμε;
Το παρελθόν;Τις αναμνήσεις;
Το μέλλον;Τις υποθέσεις;

Εμένα πάλι μου φαίνεται πως το παρόν είναι το μόνο που έχω τώρα.
Στα χέρια μου δηλαδή.
Όσο για το μέλλον..θα υπάρξει;
Και που να ξέρουμε αυριο ,σε λίγο ,
σε μια στιγμή απο τώρα ,
τι θα γίνει;

 Βεβαίως ,είναι μάταιο leytonstone
 να σκεφτόμαστε τον θάνατο.
(το πε και ο πρόγονος  )
 Απο την άλλη όμως,
είναι χάρισμα να σκέφτεσαι και να αναρωτιέσαι.
Όπως χάρισμα είναι και να φαντάζεσαι αυτό που δεν υπάρχει.
 

[papous]

Το βίωμα είναι ανάμνηση.

Βέβαια δεν είμαι ο Επίκουρος για να έχει αξία η γνώμη μου.   Έτσι δεν είναι leytonstone?

Ένα απλό και αδόκιμο παράδειγμα. Σ' ένα υπερηχητικό αεροπλάνο ο ήχος δεν μπορεί σε καμμία περίπτωση να ξεπεράσει την μύτη του.
Αλλά τι λέω? Έτσι κι αλλιώς δεν γνωρίζω.

[juliad]

Αλλά τι λέω? Έτσι κι αλλιώς δεν γνωρίζω.

Κανείς δεν γνωρίζει..
Ούτε καν ο ίδιος ο Επίκουρος    !!