Τα μπερδέψαμε με τον εθελοντισμό
Τα’ χω πάρει άσχημα μάγκες. Μιλάμε δεν μπορώ να ανασάνω από την τσαντίλα μου. Και δεν μιλάω για το γεγονός των πυρκαγιών. Αυτά τα’ χουμε δει όλοι και θρηνούμε μαζί μ’ αυτούς που έχασαν δικούς τους ανθρώπους. Και τι να πω εγώ μπροστά σ’ αυτή την τραγωδία; Ο,τι και να πω θα είναι λίγο.
Για άλλο τα πήρα εγώ. Βγαίνουν μερικοί εξυπνάκηδες αυτές τις ώρες και φωνάζουν ότι τώρα ήλθε η στιγμή να γίνουμε εθελοντές. Και τρέχουν τα καημένα τα παληκάρια με χέρια γυμνά, χωρίς εκπαίδευση, χωρίς εξοπλισμό, και καίγονται στην προσπάθειά τους να σβήσουν τη φωτιά. Και ουρλιάζουν οι ξυπνητζήδες «εμείς είμαστε το κράτος», λέει, κι αν δεν κάνουμε κάτι εμείς τα πάντα θα καταστραφούν.
Κι έχουμε καταργήσει εμείς το κράτος μόνοι μας. Εδώ ρε αντί ο δήμαρχος, ο κοινοτάρχης και ο εγκλωβισμένος να πάρει τηλέφωνο στην πυροσβεστική να ειδοποιήσει ότι κινδυνεύει παίρνει τηλέφωνο στον Παπαδάκη και στον Οικονομέα και τον Αυτιά και τον Ευαγγελάτο και την Τρέμη… Συντονιστικό της πυροσβεστικής γίνανε όλοι αυτοί. Βγαίνουν στα τηλέφωνα και συντονίζουν, που θα πάνε τα αεροπλάνα, πού τα ελικόπτερα, που τα Super Puma να παραλάβουν τους εγκλωβισμένους. Σε άλλους δήμους βγήκε ο κόσμος στο δρόμο και έκανε περιπολίες, λέει, μόνος του.
Λοιπόν κάπου τα’ χουμε μπερδέψει τα πράματα. Αλλο είναι μάγκες ο εθελοντισμός κι άλλο το να μην υπάρχει κράτος και να κάνω εγώ το κράτος. Το να είμαι εγώ εθελοντής σημαίνει ότι το’ χω βαθιά ριζωμένο μέσα μου και πριν ξεσπάσει το πράμα έχω πάει, έχω καταγραφεί, έχω εκπαιδευτεί για να ξέρω τι θα κάνω. Ετσι ώστε όταν γίνεται ο χαμός να ξέρω και πού θα πάω και τι θα κάνω, όχι να κάθομαι και να το παίζω εθελοντής όταν καίγεται το χωριό μου…
Και ξέρεις κάτι; Σ’ αυτό το κράτος εγώ ΠΛΗΡΩΝΩ ΦΟΡΟ. Τον πολιτικό, τον αστυνομικό, τον πυροσβέστη, τον νοσοκόμο, τον πληρώνω ΕΓΩ. Με τα ΔΙΚΑ μου λεφτά. Κι επειδή πληρώνω, οφείλω να έχω αυτά που πληρώνω. Δεν μπορώ να πληρώνω για να γίνεται μια δουλειά και μετά να μου λένε με πλάγιο τρόπο ότι αυτός που πληρώνω για να μου κάνει τη δουλειά δεν επαρκεί και πρέπει να τον βοηθήσω κι εγώ.
Μιλάω τώρα τελείως θεωρητικά. Φυσικά ρε παιδιά κι όταν καίγεται το σπίτι σου θα ορμήσεις μέσα στις φλόγες να σώσεις ό,τι μπορείς. Στάχτη θα γίνεις ο ίδιος να σώσεις το βιός σου. Αλλά εσύ που το κάνεις αυτό δεν λέγεσαι εθελοντής. Ο εθελοντής είναι κάποιος που βοηθάει εκεί που δεν έχει κανένα συμφέρον. Δεν λογίζομαι εγώ σαν εθελοντής όταν προσπαθώ να σώσω το σπίτι μου, το χωράφι μου, το βιος μου.
Λοιπόν, όσο με αφορά, εγώ δεν μπαίνω σε καμία μορφή εθελοντισμού. Γιατι στην Ελλάδα έχουμε παρεξηγήσει την έννοια. Νομίζουμε ότι εθελοντισμός είναι να υποκαθιστούμε τον ανύπαρκτο, που τον πληρώνουμε από πάνω. Οχι να δώσουμε ένα χέρι βοήθειας όταν πραγματικά τα πράματα ξεφεύγουν από τα όρια αυτών που πληρώνουμε για να τα κάνουν.
Ξέρεις και κάτι άλλο; Προσωπικά δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να με αφήσει το κράτος στην ησυχία μου. Να μου πει, ρε παιδί μου, σε απαλάσσω από το φόρο, μην μου πληρώνεις τίποτα και κόψε το λαιμό σου. Αυτό μάλιστα, να το καταλάβω. Κι όταν καεί το σπίτι μου και το χωράφι μου να κλαίω που δεν μπόρεσα να το σώσω με τα χέρια μου ή που δεν πρόβλεψα να το ασφαλίσω σε καμιά ιδιωτική εταιρεία για να εισπράξω κάποια σοβαρά λεφτά κι όχι τα ψίχουλα που δίνει τώρα το κράτος. Οχι να κλαίω που αυτός που πληρώνω τόσα χρόνια ήταν ΑΝΙΚΑΝΟΣ να κάνει τη δουλειά για την οποία εγώ βγάζω λεφτά από την τσέπη μου και τα δίνω στη δική του.
Υ.Γ. Το «Ανίκανος» δεν πάει στον απλό πυροσβέστη που τρέχει με τη μάνικα άυπνος, νηστικός, χωρίς νερό, μέσα στη βρώμα, για να σώσει το σπίτι του αλλουνού. Πάει σ’ αυτούς με τις χρυσές επωμίδες και τις ατσαλάκωτες στολές.
Απο το sportnet.gr...
Γιατι πολλα ακουσαμε παλι ΚΑΙ γι'άυτο το θεμα...(συγχαρητηρια απο τους μεγαλους αντι να μην σηκωνουν κεφαλι που οι πολιτες κανουν τη δουλεια τους...)
