Για να επανέλθω στο θέμα, και να ξεκολλήσουμε από τον Μίχα, για το ροκ στην Ελλάδα. Πρώτα απ' όλα πρέπει να ορίσουμε τι είναι ροκ. Το ροκ σαν μουσική τεχνοτροπία πάντα, χρησιμοποιεί ορισμένα μοτίβα, από το κλασσικό ροκ ως και το progressive, το alternative το grunge ως και το punk. Είναι, νομίζω, συγκεκριμένα κι ευκολοπροσδιόριστα και έχει να κάνει με την ενορχήστρωση.
Παραδείγματος χάρη ο Πορτοκάλογλου ανήκει στο ελαφρύ ροκ. Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης αν και έχει ορισμένα τραγούδια με τεχνοτροπία ροκ, χρησιμοποιεί πιο πολύ παραδοσιακές κλίμακες, κ γενικά δεν είναι ροκ, ανήκει στο χώρο του έντεχνου τραγουδιού. (τώρα τι είναι έντεχνο είναι ένα άλλο θέμα
)
Λόγω του γεγονότος όμως οτι και το ροκ είναι ένα είδος μουσικής, που αποτελείται από νότες και στίχους, η ποιότητά του κρίνεται τόσο από το στίχο όσο και από τη μουσική όσο και από την ποιότητα της ενορχήστρωσης. Προσωπικά, ένα τραγούδι το κρίνω ως ποιοτικό ή μη από τη διαχρονικότητά του. Ας πούμε τις Δυτικές Συνοικίες που έβγαλαν το "καλοκαιρινά ραντεβού" δεν τις έχω σε μεγάλη εκτίμηση, γιατί ακούγοντας και το υπόλοιπο του δίσκου, κάτι δε πήγαινε καλά. Οπότε καλλιτέχνες που βγάζουν 1 επιτυχία και ο υπόλοιπος δίσκος δεν ακούγεται προσπαθώ να τους αποφεύγω.
Αντίθετα οι Ενδελέχεια των οποίων το "Βουτιά από ψηλά" μπορείς να το ακούσεις από την αρχή ως το τέλος, είναι ένα συγκρότημα το οποίο το σέβομαι, χωρίς να λέω οτι είναι σούπερ γκρούπ.
