Υπήρχε και ένα άρθρο για αυτό το θέμα που κάποτε δημοσίευσε το Metal Hammer.
Μου είχε μείνει χαρακτηριστικά ο υπότιτλος : '' Όταν η ψυχή μισεί τη σάρκα''.
Παραθέτω και μερικά αποσπάσματα.
''...διακόσια χρόνια μετά. η αυτανάφλεξη δεν αντιμετωπίζεται σαν ένα ιατρικό γεγονός, παρά σαν μια μυθοπλασία ή απάτη, το πλήθος των γεγονότων, όμως, δεν έχουν εξηγηθεί με λογικούς και συνηθισμένους όρους.''
''Το κοινό στοιχείο της αποξένωσης των θυμάτων μας αφήνει να καταλάβουμε πως πρόκεται για κάτι το οποίο έχει ψυχολογικό υπόβαθρο.''
''Ο Μάξουελ Κέιντ και ο Δελφίνος Ντέιβς αποδίδουν την αυτόματη καύση σε ένα είδος σφαιρικών κεραυνών. Στο βιβλίο τους με τίτλο ''Το Δάμασμα Των Κεραυνών'', σημειώνουν τις ομοιότητες που παρουσιάζουν οι σφαιρικοί κεραυνοί με την αυτόματη καύση.''
''Η ηλικία και το φύλο είναι λιγότερο σημαντικά από τη φυσιολογική και ψυχολογική κατάσταση του θύματος. Μπορούμε να φανταστούμε ένα άτομο απομονωμένο, μοναχικό, ανάπηρο από αρρώστια ή τραύμα, ή ψυχολογικά σε απόγνωση, φόβο, κατάθλιψη και πικρία. Αυτή η πικρία μπορεί να δράσει ψυχοσωματικά, στο σώμα και στο μεταβολισμό, προκαλώντας ανισορροπία στα φωσφαγένια και ακανόνιστη συμπεριφορά στους θερμοστατικούς μηχανισμούς του σώματος.''
''...υπάρχει μια άλλη, παλιά θεωρία στην παθολογία, σύμφωνα με την οποία το ανθρώπινο σώμα μπορεί, κάτω απο ορισμένες συνθήκες, να δημιουργήσει αέρια που αναφλέγονται αν εκτεθούν σε ποσότητες οξυγόνου.''
''Πολλοί έσπευσαν να δικαιολογήσουν το γεγονός θρησκευτικά , όπως μια πρόληψη που υπήρχε για πολλούς αιώνες και είχε την έννοια θείας τιμωρίας.''
Διαλέχτε και πάρετε......
Και τέλος ένα παράδειγμα για να καταλάβουμε για τι περίπου μιλάμε καλύτερα:
''Ένας Ιταλός χειρούργος που λεγόταν Μπατάλιο, ανέφερε το θάνατο ένος ιερέα εν ονόματι Μπερτόλι στην πόλη Φιλέτο, το 1789. Ζούσε με την γαμπρό του και τη μέρα εκείνη ήταν μόνος του στο δωμάτιο, διαβάζοντας ένα βιβλίο με προσευχές. Ξαφνικά, τον άκουσαν να φωνάζει. Πολλοί έτρεξαν αμέσως μέσα και τον βρήκαν πεσμένο στο πάτωμα, τυλιγμένο σε μια ωχρή φλόγα που είχε αρχίσει να σβήνει καθώς πλησίαζαν. Ο ιερέας φορούσε ένα ράσο κατάσαρκα, κάτω από τα ρούχα του. Τα εξωτερικά ρούχα είχαν καεί, το ράσο είχε μείνει ανέπαφο. Το δέρμα του δεν είχε καεί, αλλά είχ εξεκοκλλήσει από τη σάρκα και κρεμόταν σε κομμάτια.''
Αυτά!
