Εχω την εντυπωση οτι ο 3-Μεγιστος δεν ειπε οτι οι vintage ειναι καλυτερες - απλα οτι ειναι δυσκολο να βρεις δυο του '59 να εχουν τον ιδιο ηχο λογω των συνθηκων που παλαιωθηκε το οργανο.
Οσο για το αν ειναι καλυτερες, αν θυμασαι εχω μια Martin του '47. Δεν νομιζω οτι εχει καλυτερο ηχο απο μια Martin του σημερα.
Οποτε ναι, το vintage ειναι για συλλεκτες.
Πραγματικά, νομίζω έχεις δίκιο ότι ο Γκάρυ δεν είπε ότι "οι '59 είναι οι καλύτερες, τέρμα". Απλώς νομίζω ο φίλος Iced το μετέφερε έτσι. Και βέβαια δεν είναι μόνο πως πάλιωσε το όργανο, αλλά και ο τυχαίος παράγοντας της κατασκευής του, πρώτα πρώτα.
Όσο για τη Martin σου, για τα ακουστικά όργανα παίζουν ρόλο και ορισμένοι "δομικοί" παράγοντες στην απόδοσή τους στο χρόνο. Είναι γεγονός ότι οι ακουστικές με μασίφ καπάκι και ανάλογα με το bracing που έχουν, αρχίζουν να αποδίδουν καλά μετά από καιρό, μερικοί λένε και αρκετά χρόνια. Μετά και για 2 περιπου δεκαετίες (λένε κάποιοι πάλι) το όργανο αποδίδει -οριακά- σχεδόν το ίδιο και έπειτα έρχεται η παρακμή, λόγω δομικών πλέον αστοχιών. Όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι δεν έχει γίνει καμμία επέμβαση στο όργανο (που συνήθως γίνεται). Ωστόσο και η Μάρτιν σου, με κάποια ανακατασκευή, θα έπαιζε τουλάχιστον όπως μια Μάρτιν δεκαετίας, ίσως και καλύτερα. Αλλά άστην για τα γεράματα.
Τα παραπάνω ισχύουν και για τα πιάνα, για παράδειγμα, πιάνο 40-50 ετών χωρίς εκτεταμένες ανακατασκευές, είναι απλά για πέταμα. ΔΕΝ ισχύουν όμως επουδενί για ηλεκτρικά, solid body όργανα.
Και επειδή είμαι σε φάση Big Black Dog, και επειδή σκέφτομαι πόσο δίκιο είχε καλός φίλος, που έλεγε πως μέσα στα μουσικά fora, ώρες ώρες αισθάνεται σαν αστροφυσικός που έχει κληθεί σε reality για να συζητήσει με αστρολόγους...
... για όλα αυτά λοιπόν, παρακαλώ όσους ευαγγελίζονται την αξία των "παλιωμένων ξύλων" να φέρουν στη συζήτηση
επιστημονικά αποδείξιμα στοιχεία, και όχι mojo και "έτσι είπε ο τάδε". Αλλιώς αυτές οι συζητήσεις να μένουν για το καφενείο.
Για να καταρρίψω προκαταβολικά μερικά επιχειρήματα-μπαρούφες:
1) Το ποσοστό της υγρασίας στα ξύλα, όχι μόνο είναι απολύτως ελέγξιμο, αλλά είναι και το ιδανικό (ή μπορεί να είναι) όταν κατασκευάζεται ένα σύγχρονο όργανο. Με τα χρόνια ΔΕΝ γίνονται καλύτερα τα πράγματα, ακόμα και αν μπορούσαν.
2) Οι βαφές με νίτρο, για τα περισσότερα solid body όργανα (το οποίο νίτρο "αφήνει το ξύλο να αναπνέει", ναι σιγά μη του κάνει και τεχνητή αναπνοή...) είναι ένας τεράστιος μύθος, αν αναλογιστεί κανείς τις ποσότητες sealer που έχουν χρησιμοποιηθεί στα συγκεκριμένα, και οι οποίες μετατρέπουν το "ζωντανό ξύλο που αναπνέει" (sic!) σε τούβλο.
3) Τουλάχιστον για τις Fender και όσο ήταν εκεί ο Leo, τα ξύλα ήταν άλλα ντάλλα, μην την ψάχνεται σε στυλ Σταντιβάριους (ακόμα και αν έπαιζε τόσο ρόλο το υλικό σε solid body όργανα).
Αυτάααα...
