Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το fx loop ΔΕΝ είναι απαραίτητο κριτήριο επιλογής ενισχυτή.
Τόσες δεκαετίες τεράστιοι μουσικοί παίζανε με ενισχυτές χωρίς fx loop, και μια χαρά ακουγότανε.
Το άλλο πρόβλημα είναι ότι τα περισσότερα fx loop σε ενισχυτές είναι τραγικά. Καταρχάς, πάρα πολλά απ'αυτά δεν δουλεύουν σωστά με πεταλάκια. Κατά δεύτερον, ακόμα πιο συνηθισμένο είναι να πρόκειται για "tone suckers" που καταστρέφουν τον ήχο αντί να τον βελτιώνουν.
Το πρόβλημα νομίζω προέρχεται από το ότι έχουμε μάθει να θέλουμε να "ακούμε" τα modulation/time based effects μας, σε ποιότητα στούντιο, στην πρόβα ή στο σαλόνι μας.
Δυστυχώς, πολύ απλά, ΔΕΝ γίνεται.
Υπάρχουν μερικά πραγματικά καλά fx loops εκεί έξω, για παράδειγμα αυτό που πουλάει ο London Power για τοποθέτηση σε κιτ είναι όσο καλό μπορεί να γίνει. Αλλα κατά τη γνώμη μου, η καλύτερη επιλογή είναι, πολύ απλά, να παρεμβάλλονται τέτοια εφφέ μεταξύ ενισχυτή και κονσόλας, ή στο aux της τελευταίας, ή, τέλος, να χρησιμοποιείται δεύτερος power amp στον οποίο θα οδηγείται η έξοδος του κυρίως ενισχυτή.
Με τους παραπάνω τρόπους, πρώτα απ'όλα, το εφφέ θα εφαρμόζεται πάνω στο "τελικό" σήμα του ενισχυτή και όχι μετά την προενίσχυση.
Όλα τα παραπάνω φυσικά εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό και από τη μουσική που παίζει κάποιος. Αν για παράδειγμα παίζει κυρίως καθαρά και ημι-καθαρά, δεν υπάρχει ουσιώδες πρόβλημα ακόμα και όλα τα πεταλάκια να είναι "μπροστά".
Σίγουρα όμως, δεν επιλέγουμε έναν ενισχυτή από την ποιότητα του fx loop του, αλλά πρωτίστως αν μας καλύπτει ο "στεγνός" ήχος του.
