Ο Νόμος της Φύσης λέει, όταν ο Κυνηγός πεινάει (του Θανάτου..), πρέπει να προκαλέσει Θάνατο σε Θήραμα, για να ζήσει, αλλιώς θα γνωρίσει ο ίδιος, τον Θάνατο της πείνας.
Ούτε ο Κυνηγός, είναι ανήθικος, επειδή θα πιάσει και θα ξεσκίσει το θύμα του, ούτε και το θύμα είναι ανήθικο αν καταφέρει να ξεφύγει και πεθάνει της πείνας ο κυνηγός, ίσως ακόμη και να ξεσκίσει τον Κυνηγό, αμυνόμενο.
Σε αυτό το τόσο οριακό σημείο, ζωής-θανάτου, θεωρείται ότι συμβαίνει κάτι ανήθικο ?
Έαν δεν τηρούσαμε στη βάση μας, αυτόν τον πρώτο νόμο επιβίωσης, όλοι θα πεθαίναμε της πείνας, για να μην αφαιρέσουμε τη ζωή από κάτι άλλο.
Όσο πιο πολύ απομακρύνεται ο άνθρωπος, από αυτόν τον κανόνα, τόσο πιο ανήθικος γίνεται.
'Οσο μεγαλύτερο κομμάτι πίτας καταναλώνει-αποθηκεύει-διαχειρίζεται, από αυτό που γεμίζει το στομάχι του ώστε να μην πεινά, τόσο αδικείται η υπόλοιπη ζωή του πλανήτη. Για την ακρίβεια, πεθαίνει, δεν αδικείται απλώς.
Τα λουριά, είναι πολύ σφιχτά....εμείς την έχουμε δει πεταλουδίτσες και τα υψηλόβαθμα στελέχη, F-16.