Κάτι από τα οποία σίγουρα πάσχει ο Δυτικός πολιτισμός, είναι σίγουρα η έλλειψη μέτρου...Όπου υπάρχουν απαγορεύσεις, υπάρχει και έξαρση των φαινομένων καθώς και έξαρση της εγκληματικότητας γύρω από αυτό. Στην Ελλάδα παραδοσιακά, ζούσαμε πάντα πιο χαλαρά. Ο παππούς δεν είχε κανένα πρόβλημα για παράδειγμα να βάλει ένα ποτήρι μπύρα στον 14χρονο εγγονό και να τη πιούνε παρέα.Ήταν και λίγο σαν μιά "μικρή τελετή ενηλικίωσης". Στη Δύση αυτό θεωρούνταν και θεωρείτε απαράδεκτο. Συγκρίνετε το πρόβλημα του αλκοολισμού σε αυτούς και σε εμάς. Εμείς από παιδιά βγαίναμε , κάναμε τις βόλτες μας , μαθαίναμε σιγά σιγά και τη διασκέδαση και τα όριά της . Τα Αγγλάκια έρχονται ένα καλοκαίρι στο Φαληράκι στη Ρόδο και "ξεσκίζονται" σε όλα.Σεξ στο δρόμο, πρέζα, αλκοόλ μέχρι λιποθυμίας, ξύλο μέχρι θανάτου. Τα ναρκωτικά ήταν πάντα για τον Έλληνα μιά κατάσταση του περιθωρίου. Στην Αμερική δηλώνει ότι έχει κάνει χρήση τουλάχιστον μαριχουάνας το 80%.Για να μη μιλήσουμε για το τι ακραίες μαλ***ες κάνουνε στα college για 4 χρόνια όλοι αυτοί οι αργότερα εκκολαπτόμενοι πουριτανοί ,συντηριτικοί γιάππις... Τι θέλω να πω με όλα αυτά.
Το να είσαι ενάντιος σε κάτι που κάνει κακό στην υγεία ,μαθαίνοντας ταυτόχρονα στα παιδιά σου το μέτρο, είναι κάτι σωστό. Το να μιμείσαι απλά κάποιους άλλους και να αμολάς απαγορεύσεις, προς χάριν κάποιου "πολιτισμού", είναι ολέθριο και μακροπρόθεσμα θα σε φέρει μπροστά σε άλλα προβλήματα. Ξέρω ότι αυτά που γράφω τώρα ακούγονται αρλούμπες μιάς και οι περισσότεροι έχουνε μάθει να κοιτάνε το "δέντρο'. Το "δάσος" όμως είναι το μέτρο. Σε αυτή τη χώρα η έξαρση του καρκίνου, άρχισε σιγά σιγά από το 60 και μετά. Αν η σχέση καρκίνου και τσιγάρου είναι το πρόβλημα, τότε ναι μας δουλεύουνε. Όχι γιατί το τσιγάρο δεν κάνει κακό, αλλά γιατί είναι πολλά περισσότερα τα άλλα που ευθύνονται. Όσες μελέτες και να μου αντιπαραθέσει κάποιος , εγώ μόνο τη κοινή λογική μου έχω να επικαλεστώ, η οποία μου λέει, ότι οι παππούδες που τρώγανε καλά και ήταν στον καθαρό αέρα, χωρίς άγχος και αγωνίες, πίνανε και τσιπουράκια, καπνίζανε και τα τσιγαράκια τους (με μέτρο πάντα) φτάσανε 80 και 90. Εγώ είμαι 40 και έχω ζήσει μέχρι στιγμής 4 περιπτώσεις καρκινοπαθών στο κύκλο μου. 2 καπνιστές και 2 μη καπνιστές. Αν τώρα κάποιοι θέλουν να το ρίξουν στο παθητικό κάπνισμα, ας το ρίξουν, μπορώ εγώ να τους αλλάξω τα μυαλά;
Δεν ζούμε πια σαν άνθρωποι, παιδιά. Ζούμε σαν καταναλωτές. Είμαστε τα πειραματόζωα τους από το 50 και δώθε και μας δηλητηριάζουνε μέρα με τη μέρα. Σκίζουν τα ιμάτιά τους για το τσιγάρο και έχουνε γεμίσει το κόσμο κρακ,έκσταση,απεμπλουτισμένο ουράνιο,μεταλλαγμένα, και δεν συμμαζεύετε.Απαγορέψτε ότι θέλετε, κάντε όποιους νόμους θέλετε, ελεύθερα, ποιός θα σας εμποδίσει;
