και κυριως σημαντικοτερα απο τα μειον του (ξεβολεμα των καπνιστων)
Εάν στα μείον της διάταξης συμπεριλαμβανόταν μόνο το ξεβόλεμα των καπνιστών δεν θα το συζητούσαμε καν. Ο λόγος που το έχουμε κάνει θέμα συζήτησης είναι ότι όλοι καταλαβαίνουμε, έστω και διαισθητικά, ότι οι προεκτάσεις του προχωρούν πολύ βαθύτερα. Είναι ένα αμιγώς πολιτικό, πολιτειακό και νομικό πρόβλημα, στην βαθύτερή του ανάλυση.
Τι πετυχαίνει αυτή η διάταξη?
1) Χωρίζει τους πολίτες σε δύο κατηγορίες κατ' αυθέραιτο τρόπο, καπνίζοντες και μη καπνίζοντες, στους οποίους συμπεριφέρεται με ανισονομία. Τουτέστιν οι καπνίζοντες, ενώ ουσιαστικά δεν παρανομούν καθότι το κάπνισμα σιγαρέτων δεν είναι παράνομο, δεν δικαιούνται να εισέρχονται σε μέρη μη καπνιζόντων. Κανείς όμως δεν υποχρεώνει και τους μη καπνίζοντες να μην εισέρχονται σε μέρη καπνιζόντων πράγμα που θα αποτελούσε την κατ' ελάχιστο τήρηση του Συντάγματος, σ' έναν απ' την φύση του παράλογο διαχωρισμό.
Σήμερα πολλοί δέχονται ότι αυτός ο αυθαίρετος και παράνομος διαχωρισμός είναι αναγκαίος (παρόλα αυτά δεν αποτελεί κοινωνική απαίτηση). Δεν παύει όμως να είναι παράνομος και αυθαίρετος. Τέτοιοι διαχωρισμοί θα μπορούν όμως στο μέλλον να γίνονται και σε χαρακτηριστικά που δεν θεωρούνται αναγκαία, δίκαια ή απαραίτητα. Πχ διαχωρισμός επί τη βάση καταγωγής ή επαγγέλματος.
Σε μια Δημοκρατική Πολιτεία οι διατάξεις πρέπει να στηρίζονται στους νόμους και να προσέχουν τουλάχιστον να μην τους καταστρατηγούν. Αυτή είναι και η βασική διαφορά της μοντέρνας δημοκρατίας από την απολυταρχία.
2) Διακρίνει τους χρήστες καπνού σε υποκατηγορίες. Όσοι καπνίζουν "διώκονται" ενώ όσοι χρησιμοποιούν μασώμενο ή σνιφαριστό ταμπάκο μπορούν άνετα να κυκλοφορούν παντού. Αυτό δηλώνει ότι δεν γίνεται προσπάθεια για να εκκριζωθεί μια συμπεριφορά, αλλά ένας τρόπος έκφρασής της.
Σκεφτείται στο μέλλον να διώκονται οι ροκάδες και όχι οι καρεκλάδες!
3) Διακρίνει αυθαίρετα τους παραγωγούς καπνού σε κατηγορίες, καλούς παραγωγούς και κακούς παραγωγούς. Οι κακοί παραγωγοί και δη οι καπνίζοντες σιγαρέτα διώκονται ενώ οι καλοί παραγωγοί και δη οι κάτοχοι παράνομων χωματερών, τσιμινιέρων, οι καίοντες RDF, όχι μόνο δεν διώκονται αλλά αντίθετα προστατεύονται.
4) Το κυριότερο πρόβλημα είναι ότι καθιστά παράνομη την ανηθικότητα.
Το κάπνισμα σιγαρέτων μπροστά σε μη καπνίζοντες δεν είναι παράνομη συμπεριφορά, είναι ανήθικη. Η δίωξη του καπνίζοντα δημοσίως είναι ταυτόσημη με την δίωξη των γυμνιστών για την προσβολή της δημοσίας αιδούς. Η διαφορά είναι πως στην περίπτωση του γυμνού θεάματος υπάρχει όντως ενόχληση από τους περισσοτέρους ενώ στην περίπτωση του καπνίζοντος δεν υπάρχει. Κανείς δεν θα πάρει το παιδί του από την παιδική χαρά λόγω του ότι κάποιος καπνίζει, ενώ εάν δουν κάποιον με την μαλαπέρδα του να κρέμεται μπροστά στα παιδιά τους το λιγότερο είναι πως θα τον πάρουν με τις πέτρες.
Αυτό το πρόβλημα μπορεί να μην φανεί σε πολλούς μεγάλο. Μετά την ρήση "Ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό" είναι φυσική κατάληξη η ρήση "Ότι είναι ανήθικο γίνεται και παράνομο". Μ' αυτόν τον τρόπο όμως οδηγούμαστε σε ταύτιση της ηθικής και του νόμου, δύο έννοιες που πρέπει να είναι διαχωρισμένες για να λειτουργεί υγιώς η κοινωνία.
Λόγω του ότι πολλοί δεν θα κατανοήσουν την συλλογιστική μου θα αναφέρω μια ανάλογη καταστροφική συνήθεια-ηδονή η οποία προκαλεί προβλήματα υγείας τόσο στον ενεργητικό όσο και στον παθητικό χρήστη. Την χρήση κινητού τηλεφώνου.
Τα μικροκύματα της κινητής τηλεφωνίας προκαλούν στον χρήστη (ενεργητικό και παθητικό) αύξηση της συχνότητας των ίδιων παθήσεων που προκαλεί και το κάπνισμα (αύξηση συχνότητας όγκων, νοσημάτων του καρδιαγγειακού κλπ).
Η χρήση των μικροκυμμάτων της κινητής τηλεφωνίας, αλλά και άλλων όπως λόγου χάρη στις ενδοεπικοινωνίες ηλεκτρονικών υπολογιστών, παρουσία ασχέτων και μη χρηστών δεν είναι παράνομη αλλά είναι ανήθικη.
Τι θα λέγατε τώρα που βράζει το σίδερο να κολλήσουμε και μια διάταξη για την απαγόρευση δημόσιας χρήσης μικροκυμμάτων ώστε να γλυτώσουμε και από έναν άλλον βραχνά που καταστρέφει την Δημόσια Υγεία και κατ' επέκταση το Ασφαλιστικό σύστημα?
