Εξαιρετικό θέμα!
Μας αγγίζει πιστεύω όλους και παράλληλα είναι taboo.
Ανήκω κι εγώ στους λάτρες του εξοπλισμού, αλλά αναγνωρίζω παράλληλα πόσο δύσκολα βγαίνει το χρήμα και δεν το πετάω εύκολα…
Ξεκίνησα με μια απλή Ibanez και στο δίμηνο λέω «με περιορίζει αυτή η κιθάρα, να την αλλάξω…» τελικά λόγω υποχρεώσεων δεν μπόρεσα. Αυτή τη στιγμή παίζω 6 μήνες με τη βοήθεια δασκάλου πάντα. Ο ήχος μου τώρα (με την ίδια πάντα κιθάρα) είναι απίστευτα πιο ώριμος και γενικώς αγνώριστος σε σχέση με τότε…
Το ίδιο πιστεύω θα συμβεί και σε 6 ακόμα μήνες…αποφάσισα λοιπόν να περιμένω να δω που θα φτάσω πρώτα και όταν οι ορίζοντες της βελτίωσης στενέψουν να δοκιμάσω τη διεύρυνση μέσω προσθήκης εξοπλισμού.
Απλά οι περισσότεροι δε σκέφτονται έτσι…συνάδελφός μου πριν κανα χρόνο αγόρασε στον κανακάρη του fender για να μάθει κιθάρα, έδωσε κανα διχίλιαρο που ακόμα πληρώνει σε δόσεις…η κιθάρα? παραθερίζει σε σπίτι φίλου του κάνοντας διακοπές υπό την πλήρη αδιαφορία του κατόχου της…
Έτσι πετιούνται κυριολεκτικά πολλά λεφτά…και είναι κρίμα…
Στις μέρες μας όμως κάπως έτσι καλύπτουμε τα κενά μας…απλά τα κάνουμε rename σε «ανάγκες» για να μην αισθανόμαστε και τύψεις. Ποιος έχει χρόνο και διάθεση να προβληματίζεται???
