Φίλε μου, με το μπουζούκι παίζεις πιο εύκολα, και μελωδία και συγχορδίες, μιλάω για τετράχορδο. Όταν λέω πιο εύκολα, εννοώ ότι έχει αρκετά μεγάλα τάστα για τα δάχτυλά σου.Ο ήχος είναι αυτός ο πιο μοντέρνος στο άκουσμα. Δεν είναι τόσο ανατολίτικος όσο του τρίχορδου.
Τρίχορδο μπουζούκι δεν έχω δοκιμάσει, αλλά έχω τζουρά. Ανατολίτικος ήχος, εύκολο στη μελωδία, αλλά στις συγχορδίες λίγο αγγούρι, μιας και πρέπει να έχεις μεγάλα δάχτυλα και μεγάλα ανοίγματα στα δάχτυλα.
Μπαγλαμαδάκι, ο κλασσικός ήχος ξέρεις του μπαγλαμά. Κυρίως έχω ακούσει ότι τον χρησιμοποιούνε για να ακολουθεί ένα τραγούδι, δηλαδή για να παίζεις συγχορδίες. Παρόλο που είναι τρίχορδος, είναι εύκολο να πιάνεις τις συγχορδίες, εν αντιθέση με τον τζουρά, γιατί τα τάστα είναι μικρούλικα και έτσι δεν χρειάζεται να γίνουν τα δάχτυλά σου Τιραμόλα. Όμως γι αυτόν ακριβώς το λόγο, είναι πιο δύσκολο να παίξεις μελωδία, θέλει μια δεξιοτεχνία για να παίζεις καθαρά.
Όλα αυτά ισχύουνε, εφόσον δεν αλλάξεις τα κλασσικά κουρντίσματα. Γιατί αν τα αλλάξεις, ίσως να παίζονται οι συγχορδίες ακόμη και στον τζουρά εύκολα.
Καλόπαιχτο να είναι! Το καθένα έχει την ιδιαίτερη ομορφιά του, παρόλο που είναι συγγενικά.
Μην νομίζεις ότι έχουνε και τεράστιες διαφορές στο παίξιμο, οι 2 πρώτες χορδές παραμένουνε ίδιες και στα 3.
