Χαίρομαι που διευκρινίστηκε η...παρεξήγηση. Αν μη τι άλλο, θεωρώ κέρδος να σου αρέσει ένα κομμάτι από ένα μουσικό ιδίωμα αν μη τι άλλο παρεξηγημένο.
Η όλη φάση του shredding (ή του virtuosity καλύτερα) είναι κάπως ιδιαίτερη. Συμφωνώ ότι η τεχνική δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός. Υπάρχουν πολλοί κιθαρίστες που είναι απλώς φλύαροι και δεν έχουν τίποτα να πουν μουσικά. Υπάρχουν όμως κιθαρίστες που πατούν πάνω στην τεχνική τους για να κάνουν μεγάλα βήματα για τη μουσική.
Ας πάρουμε τον Malmsteen. Χαρακτηριστική και πολύ αμφιλεγόμενη περίπτωση:
Στα πλην:
- Είναι αρκετά φλύαρος
- 20-τόσα χρόνια μετά και δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο εκτός από neoclassical
- Είναι πραγματικά μονομανής, επιδειξίας και χρησιμοποιεί δακτυλισμούς εξωφρενικούς μόνο και μόνο για να αποδείξει ότι κανείς άλλος δεν μπορεί να παίξει έτσι
- Είναι ΚΑΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ. Στα εκπαιδευτικά video που έχει βγάλει κάνει φιγούρα και δεν προσπαθεί να μεταδώσει όσα ξέρει ή μπορεί
Στα συν:
- Έχει πεντακάθαρο παίξιμο
- Ο ήχος και το στυλ του είναι άμεσα αναγνωρίσιμα και αυτό είναι από τα υπερατού ενός κιθαρίστα
- Αν μη τι άλλο έχτισε μόνος του το όλο κίνημα του neoclassical
Αν προσέξεις, στο σόλο του κομματιού μου κόπιασα ώστε οι 14 νότες το δευτερόλεπτο να ακούγονται πεντακάθαρα. Ακολούθησα τη λογική του πιο πάνω παχουλού κυρίου, ώστε ένα μουσικό κομμάτι ΚΑΙ να φαίνεται ΚΑΙ να είναι γρήγορο αλλά να ακούγεται ΣΩΣΤΟ.
Η θέση μου λοιπόν είναι ότι δεν πρέπει να πυροβολούμε την τεχνική. Η τεχνική βάση μας δίνει το πάτημα για να βελτιωθούμε, να γίνουμε καλύτεροι και να μπορούμε να ερμηνεύσουμε μεγαλύτερο κομμάτι της μουσικής. Δεν είναι αυτοσκοπός αλλά δεν είναι και ανάθεμα. Και στο κάτω κάτω, όλοι θέλουμε σε κάτι να ξεχωρίσουμε, να είμαστε καλοί (έστω και καλύτεροι από κάποιον άλλο). Γιατί πρέπει η μουσική να είναι απέξω? Μήπως ο Mozzart δεν ήταν τρελός φιγουρατζής? Ο Paganini δεν έκανε φιγούρα της τεχνικής του? Ή μήπως ο Rachmaninov (που για κάποιους πιανίστες είναι κάτι σαν ιερό δισκοπότηρο) είναι ο πιο μελωδικός συνθέτης που έχεις ακούσει? Και εν πάσει περιπτώσει, ο Eric Johnson όταν χώνει αβέρτα δεν είναι γ@μιστερός? Και παίζει μπλουζ! Και μάλιστα ωραία μπλουζ!
Βλέπεις ότι προσπαθώ να αποφύγω εκφράσεις του τύπου "Αν μπορείς παίξε έτσι και συ" γιατί ειλικρινά δε μου ταιριάζουν καθόλου. Έχω δει όμως πολλές τέτοιου τύπου συζητήσεις εδώ μέσα. Ας πούμε βγαίνει ο Σόβολος και δείχνει ένα κλιπάκι τεχνικής και ο κάθε κάφρος πετάγεται και λέει so what? Για να κρίνουμε ένα τόσο δουλεμένο κιθαρίστα δε χρειάζεται να παίζουμε το ίδιο καλά, πρέπει όμως να έχουμε χωνέψει και επεξεργαστεί την ΙΔΕΑ της μουσικής. Να ξέρουμε, να καταλαβαίνουμε.
Για να εξηγούμαστε, το παραπάνω λογίδριο δεν πάει για σένα, bassman, απλά είδα κάποια χωσίματα από άλλους στο Σόβολο και πήρα την αφορμή να του δώσω ένα heads up

!
Αυτά λοιπόν. Μην πυροβολείτε τον κιθαρίστα. Τόσα χρόνια το λαμόγιο ο πιανίστας καλά τη γλίτωνε!!!
