Καλησπέρα κι από μένα. Το ότι μ’ έχει αγγίξει το γραπτό σου στο είπα σε συζητήσεις μας.. Με έναν τρόπο που μιλάει σε ένα αρχέγονο κομμάτι της ψυχής, ή του εγκεφάλου αν θες, μέσα από πανανθρώπινους συμβολισμούς που το είναι μας αγγίζουν.. Καθώς αναφέρεται σε καταστάσεις και συναισθήματα που οι περισσότεροι τα έχουμε βιώσει.
Μια και έχει ξεκινήσει όμως μια συζήτηση γενικότερη, θα ήθελα να καταθέσω και εγώ τη θέση μου.
Ως προς την απλότητα λοιπόν.. Τα μεγαλύτερα κείμενα της Ελληνικής και Παγκόσμιας λογοτεχνίας, ποίησης και Φιλοσοφίας, στην απλότητα βασίστηκαν..
Γιατί άραγε..; Ίσως γιατί το απλό και κατανοητό, είναι αυτό που μιλάει και στο μυαλό και την ψυχή. Μια και δεν έχει κάτι να κρύψει ή να καμουφλάρει πίσω από περίτεχνες λέξεις και νοήματα, μα θέλει και πετυχαίνει κάτι πολύ σπάνιο στις μέρες μας, αλλά και διαχρονικά..
Την Αρμονία. Εκείνη τη μουσική και μουσικότητα που αγγίζει το Όλον μας, μια και είναι κατανοητό από τη Λογική και από το Συναίσθημα, και με Αρμονία τα βοηθά να Λειτουργούν με ένα σκοπό. Την Τέρψη μα και την Εξύψωση του Είναι μας, με σκοπό την Ολότητα να πλησιάσει..
Αλλά νομίζω ότι για την απλότητα βρέθηκε συμφωνία και στα παραπάνω σχόλια..
Αυτό στο οποίο θέλω να αναφερθώ, είναι τα οικεία επαναλαμβανόμενα μοτίβα και αισθητικές..
Έλεγε ο πατέρας μου λοιπόν.. «Στις μικρές στιγμές (τις καθημερινές και τις οικείες) η ευ-τυχία βρίσκεται..». Χρόνια έκανα για το κατανοήσω σε όλο το βάθος και το Μεγαλείο του αυτό.. Πολλοί από μας ψάχνουμε να βρούμε κάτι καινούργιο συνέχεια, κάτι μεγάλο και μεγαλεπήβολο ίσως και «διαφορετικό». Μα έτσι ξεχνάμε κάτι.. Πως από τις μικρές στιγμές έρχονται και οι μεγάλες. Πως εκείνες, οι τόσο «κοινότυπα» οικείες είναι που χρειάζεται να είναι γαλήνιες μα και με ομορφιά γεμάτες για να μπορέσουμε να βρούμε τη γαλήνη που τόσο ανάγκη έχουμε.
Όσο για τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα.. Πανανθρώπινα και στη φύση μας είναι, αν και μια που από τη Φύση μας απομακρυνόμαστε, κινδυνεύουμε να τα χάσουμε.. Και μαζί τους να χάσουμε και ότι σε Αρμονία με τη Φύση και τη Φύση μας, μας κρατά.. Μα για να δούμε, μια και που εγώ ένας απλός άνθρωπος είμαι, τι έλεγαν και κάποιοι άλλοι. Κάποιοι που το Φως του Λόγου τους είναι από εκείνα που τα σκοτάδια του σήμερα μακριά μας μπορεί και τα κρατά..
Για ένα οικείο θέμα λοιπόν. Για την απογοήτευση από τη σύγχρονη Πολιτική ας πούμε.. Που θα λέγαμε ότι όλοι όσοι με την πολιτική ασχολούνται, αυτό που κοιτάνε είναι το κέρδος το προσωπικό τους και τη δυνατότητα που έχουν να κερδίσουν εξουσία απ’ αυτήν. Που για το καλό αυτών που εξουσιάζουν δεν ενδιαφέρονται, και που χωρίς λογική λειτουργούν. Χωρίς τη λογική που για την κοινωνία θα λειτουργεί. Μια και το να άρχουν μια κοινωνία με τρόπο ιδιοτελή, ειναι Παραλογισμός, μια και την κοινωνία βλάπτουν άμμεσα, μα και έμμεσα τον Εαυτό τους. Το ότι δεν μπορούν να το δουν Παρά τον Λόγο, Παράλογο είναι.. Και πολλά άλλα θα μπορούσα να πω και γω και οποιοσδήποτε άλλος.
Μα για να δούμε τι ελέχθει κάποτε..
«και στο τέλος κατάλαβα, ότι κανένα απολύτως από τα σύγχρονά μας κράτη δεν κυβερνάται σωστά ―αφού η νομοθεσία τους βρίσκεται, μπορεί κανείς να πει, σε μια κατάσταση, που δεν επιδέχεται καν θεραπεία χωρίς σοβαρή προετοιμασία μαζί με τη βοήθεια κάποιας καταπληκτικής τύχης―, κι έτσι αναγκάσθηκα να κάνω το εγκώμιο της αληθινής φιλοσοφίας και να λέω ότι μέσ' απ' αυτήν είναι δυνατόν να δει κανείς το δίκαιο παντού, και στης πολιτείας και στων ατόμων τη ζωή, και ότι επομένως οι γενεές των ανθρώπων δεν θα πάψουν να υποφέρουν, παρά όταν, ή εκείνοι που σωστά και γνήσια φιλοσοφούν, πάρουν στα χέρια τους την πολιτική εξουσία, ή οι πολιτικοί ηγέτες, από μια θεία βουλή, φιλοσοφήσουν αληθινά.»
Μτφρ. Η.Ε. Κορμπέτη. 1997. Πλάτωνος Επιστολή Ζ'. Εισαγωγή, μετάφραση, σημειώσεις. Αθήνα: Στιγμή.
Με Απλά λόγια, για ένα κοινό θέμα, που και πριν 2500 χρόνια τους ανθρώπους απασχολούσε..
Οπότε ναι μπορεί να μην είμαστε πρωτότυποι, μπορεί να επαναλαμβάνουμε μοτίβα και αισθητικές, μα αυτό σημαίνει κάτι. Ότι τα απλά και οικεία μοτίβα είναι που για αιώνες τους ανθρώπους απασχολούν. Και επηρεάζουν. Και ότι το είναι μας αγγίζουν. Με απλότητα. Με πρωτοτυπία που έγκειται στο πώς στο συναίσθημα μα και στην καρδιά μας μιλάνε.. Να το ότι δεν μπορέσαμε ακόμα να τα λύσουμε και να εξελιχθούμε σαν άτομα και σαν κοινωνίες είναι ένα μεγάλο ζήτημα.. Που είχαν από πολύ καιρό πριν επισημάνει οι πρόγονοι.. Και που ακόμα μπροστά μας το βρίσκουμε..
Όμως έχουν να μας πουν πράγματα.. Όσο υπάρχουν άνθρωποι, που αυτά τα συναισθήματα νιώθουν και την ολοκλήρωση αναζητούν..
