Darko, σ’ ευχαριστώ που το επανέφερες τώρα, δίνοντάς μου έτσι την ευκαιρία, να δώσω απο μια απάντηση σε όσους το σχολίασαν. Δεν ξέρω γιατί δεν το έκανα τότε, δεν είχα απαντήσεις μάλλον... Μερικές φορές νοιώθω σαν πρώτα να γράφω κάτι, και μετά να το βιώνω... Σαν αυτό που έγραψα να ήταν προαίσθηση... προετοιμασία...
Aganippi, όχι δεν εχει γραφτει για παρομοια αιτία, αλλα μοιαζει σαν το «κρυψου να μη σε ξαναδω, στο λαθος δεν μπορω να αντισταθω..» να ταιριαζει γαντι! Μονο που το δικό μου «Κρυψου» προσταζει εμενα…
Kuiper, και μάλλινο και μακρυμάνικο και ζιβάγκο…. Να μην αφήνει καμιά επιφάνεια ακάλυπτη... Είναι ο φόβος του διάφανου…..
Συννεφακι, …. Πίσω απο ένα χαμόγελο, απο έναν θυμό, σε ένα υπόγειο, στις φλόγες… «κομμάτια αν κάνεις την ψυχή δε θα φωνάζει…»
Crool, σου επιτρέπω! Το ξερω αλλωστε… και άλλα πολλά!! (πλησιάζει Οκτώβρης...
)
Χόλυ, για σενα τωρα τι να πω; Στο μυαλό μου εισαι!
«δεν φεύγει μόνο δυναμικά, επιστρέφει και δυναμικά για να αντικρύσει την πηγή, να την απομυθοποιήσει ή να σκύψει με ευλάβεια και να πιεί από το νερό της». Εδώ δε, με γονάτισες…
Ωρίωνα, ο ρυθμός που είχα αρχικά στο μυαλό μου ηταν απο το «Φεύγουν καράβια στο γυαλό….» Πάνω σ’ αυτή τη μελωδία γραφτηκε. Ας ελπίζουμε να βρει δικό του ρουχο …
Darko, όταν οι συνέπειες των «θελω» μας, πέφτουν μονο στο δικο μας κεφαλι, όλα καλα!! μερικές φορές ομως, τα δικά μας θέλω, παρασύρουν και άλλους στο χαος…. Και αυτό αν μη τι άλλο είναι εγωιστικό και άδικο. Και είναι οι μοναδικές φορες που με ακομα περισσοτερη δυναμη, πρέπει το «πρέπει» να μπει οδηγος. Το μυαλό…
armagedon, vasilis, Χωριάτης, χαιρομαι πολύ που σας αρεσε!!!
