Π α ρ ο ι μ ί α
Η θλίψη σου χαράς γιορτή
θέαμα κοινό οι συμφορές σου
πίνουν το δάκρυ σου κρασί
γλεντάν τις μαύρες τις νυχτιές σου
Το σούσουρο στον καφενέ
κουτσομπολιά σχόλια γέλια
που του μυαλού σου οι στροφές
συχνά σε σπρώχνουν στη συντέλεια
Βρισιές αντί για συμβουλές
για καλημέρα, ειρωνία
απωθημένα και ορμές
λάσπη που πέφτει με μανία
περαστικός και σε κοιτώ:
κάνεις κουράγιο στη συνήθεια
που βρέθηκες να τριγυρνάς
όπως στο χιόνι τα σπουργίτια
Μα Ηλιος κι Αγέρας, τιμωρούν
Έρμες αυλές, σάπια σανίδια
σοκάκια γκρίζα κι αδειανά
και στις σοφίτες τους, ποντικια
Ας σου μερεύει η ψυχή
μου φώναξες μεσ' απ΄τα στήθια
πως η μαμά σου σου χε πει:
"Κακό χωριό τα λίγα σπίτια"...
