Πριν περίπου ένα χρόνο, ένας συνάδελφος μου, έψαχνε για μια budget κιθάρα και με ρώτησε τη γνώμη μου.. Δυστυχώς ιδιαίτερη εμπειρία στις κιθάρες μεταξύ € 100-500 δεν είχα αλλά από όσα είχα ακούσει του είπα να ρίξει μια ματιά στις Cort, Fender MIM, Ibanez RG ή τις Epiphone αν ψάχνεται για τύπου LP.. Μετά από μια βδομάδα είχαμε την εξής συνομιλία:
"Έλα.. Πήγα Νάκα, και το αποφάσισα.. Θα πάρω τη Yamaha Pacifica"..
"Χμμ" είπα, αναγνωρίζοντας ότι ο Νάκας το έκανε πάλι το "θαύμα" του.. "Τι σε έκανε να το αποφασίσεις; Σου κάθεται καλά στο χέρι;"
"Κοίταξε να δεις", μου απάντησε.. "Μου είπαν στο Νάκα ότι σε κάποιο διαγωνισμό που έγινε για κιθάρες κάτω από €500, η Pacifica βγήκε δεύτερη μεταξύ πολλών και ακριβότερων κιθάρων.. Πραγματικά σπέρνει"..
"Νάκας forevah!!", μουρμούρισα και συνέχισα τη δουλειά μου..
Ομολογώ ότι τις Pacifica τις έκραζα αλύπητα επειδή πριν αρκετά χρόνια (πάνω από 10 σίγουρα) ένας φίλος και συνκιθαρίστας μιας μπάντας που είχαμε φτιάξει είχε πάρει μια Pacifica (απομίμηση tele σε κερασί χρώμα).. Καταρχάς το χρώμα ήταν σκέτη αηδία, αλλά εκτός αυτού το "γλυκό έδεσε" όταν την δεύτερη μέρα του χάλασαν οι στροφές του tremolo (πραγματικά δεν μπορούσα να πνίξω τα γέλια μου όταν είδα τη έκφραση που πήρε όταν το ανακαλύψαμε - η γνωστή έκφραση λύπης και γκαντεμιάς που παίρνουμε όταν καταλαβαίνουμε ότι ένα καινούργιο προϊόν που αγοράσαμε είναι ελαττωματικό πριν καλά-καλά το συνδέσουμε στη πρίζα).. Για παιχτική ευκολία ούτε λόγος αφού το μανίκι ήταν από τα λεγόμενα ruffles (extra καμπυλωτό)
και όταν κατέβαινες τη ταστιέρα ένιωθες ότι υπήρχαν 2-3 γούβες στο μέσο του μανικιού.. Πιθανότατα να είχε και άλλα ελαττώματα η συγκεκριμένη κιθάρα (σαν να μην έφταναν τα 2 προηγούμενα) αλλά τότε δεν γνωρίζαμε και πολλά πράγματα όσον αφορά αξιολόγηση κιθάρων.. Το μόνο που μας ένοιαζε ήταν το πόσα τάστα θα είχε (ο άτιμος είχε ένα περισσότερο τάστο από τη δική μου κορεάτικη Axtech strat copy
)..
Anyway, ομολογώ ότι μέσω γνωστού και Νάκα Κύπρου, η Pacifica του ήρθε σε πολύ καλή τιμή και την έκανε shipping στο γραφείο.. Την έπαιξα λίγο unplugged και μπορώ να πω ότι αρχικά μου άφησε μια ουδέτερη εντύπωση.. Ο unplugged της ήχος ήταν σκαστός, με δυνατή ατάκα (τέλος τα θετικά της κιθάρας όμως
αρχίζει το θάψιμο), όχι ιδιαίτερα λαμπερός και λίγο sustain στις συγχορδίες (ο μόνος τρόπος να τσεκάρω sustain, διότι στις μεμονωμένες νότες δεν μπορώ να ακούσω το sustain αν παίζω unplugged).. Το χρώμα ήταν natural αλλά χωρίς λούστρο φαινόταν σαν κόντραπλακέ (μου πιθανόν και να είναι
) και γενικά εμφανισιακά δεν μου έκανε και καμία ιδιαίτερη εντύπωση.. Τα κλειδιά της ήθελαν αλλαγή, γιατί μπορούσα να γυρίσω 1 σχεδόν ολόκληρη στροφή χωρίς να αλλάξει το pitch της νότας (!!!), ενώ η γέφυρα φαινόταν ψευτοκατασκευή.. All in all, για € 200 μια χαρά κιθάρα-πειραματόζωο είναι..
Τώρα η γνώμη μου είναι (αν και ξαναλέω ότι στις κιθάρες budget δεν έχω τρομερή εμπειρία) να ακούσεις και τις Ibanez.. Τα φθηνά μοντέλα αυτής της εταιρίας έχουν θαφτεί από τα reviews λόγω των κακής ποιότητας stock μαγνητών που τους βάζει πάνω η εταιρία.. Κατά τα άλλα νομίζω ότι τεράστια κατασκευαστικά λάθη δεν θα βρεις, ενώ προσωπική μου άποψη είναι ότι το design της Ibanez και ο λαιμός της είναι πολύ πιο ελκυστικά από οποιοδήποτε strat copy της Yamaha..
