Πρώτον, το όλο θέμα με τα λάπτοπ, ήτανε πρώτα από όλα ένα νόστιμο γλυφιτζούρι για τις εκλογές.
Δεύτερον, μιας και σε όλες τις δουλειές χρειάζεται ο υπολογιστής και θα γίνει ακόμη πιο αναγκαίος με τον καιρό, καλό είναι, έξυπνοι - χαζοί - κοθώνια - α-κοθώνια γυμνασιόπαις, να αποκτήσουν έναν υπολογιστή που θα τους χρειαστεί ακόμη περισσότερο σε λίγα χρόνια. Ακόμη και αν ασχολούνται με facebook με παιχνίδια και εγώ δεν ξέρω τι άλλο, καλό είναι να γνωρίζουνε τον βασικό χειρισμό ενός υπολογιστή. Θέλοντας και μη βέβαια, θα μάθουνε πολύ περισσότερα από τον βασικό χειρισμό.
Όσο για τους πρωτοετείς φοιτητές, είμαι σίγουρος ότι μπορούνε να κάνουνε οικονομίες από αλλού και να αγοράσουν οι ίδιοι μόνοι τους ένα PC.
Τώρα έαν υπάρχουνε ελάχιστες εξαιρέσεις, που δεν έχουν πραγματικά χρήματα, καλό είναι να τους προσφέρει ένα το κράτος μιας και είναι απαραίτητο σε εργασίες.
Μην συγκρίνουμε ένα παιδί της πρώτης γυμνασίου, με τους γάϊδαρους πρωτοετείς οι οποίοι ντύνονται, καπνίζουν, κατέχουν και διασκεδάζουν έτσι ώστε να χρειάζεται ένα πολύ βαρβάτο μηνιάτικο, που μπροστά του ένα pc των 450ευρώ δεν είναι τίποτα.
Χώρια ότι οι περισσότεροι έχουνε από 1η -2α Λυκείου ένα pc, δώρο από τους γονείς.
Το όλο φαινόμενο με το Facebook και όχι το Facebook καθέ αυτό είναι μεγάλο κρίμα. Υπόψιν ότι έκανα chat για 13 χρόνια και κατά ένα τρόπο εξακολουθώ να κάνω.
Μιλάω για το φαινόμενο της ανούσιας επικοινωνίας. Για το φαινόμενο, να μιλάω με τον γείτονα μου από το Facebook και να μην του χτυπάω τη πόρτα. Το φαινόμενο να βρίσκω όλους τους παλιούς μου συμμαθητές αλλά να μην συναντιέμαι ποτέ μαζί τους. Το φαινόμενο, να φαίνεται από το facebook ότι έχω με κάποιον φοβερή σχέση
αλλά τελικά να μην βρίσκομαι ποτέ μαζί τους για έναν καφέ. Και δεν μιλάω για κάποιοες ιδιαίτερες περιπτώσεις, αλλά για τις περισσότερες επαφές που έχουνε οι περισσότεροι.
Να εξηγηθώ εγώ, πολύ απλά, ότι τόσα χρόνια κάνω chat, γιατί δεν υπήρχανε Ποτέ τα φράγκα για να ακολουθήσω, πέραν από λίγους ανθρώπους στις εξόδους τους και τις συνευρέσεις τους, παρόλο που είχα αρκετό ελεύθερο χρόνο. Ήτανε και είναι ένας φθηνός τρόπος για να επικοινωνεί και να ψυχαγωγείται κάποιος.
Σε κατάσταση πραγματικής ζωής, θα έπρεπε κάποιος να έχει 4πλάσια τσέπη για να γεμίζει τις ώρες του εποικοδομιτικά.