Αυτό είναι ένα απο εκείνα τα θέματα που έχουν μεγάλη επιτυχία στο forum!!! Γεμάτο με παράθεση σοφιστειών, πολιτικές και θρησκευτικές αντιπαραθέσεις, επαναπροσδιορισμούς εννοιών και πάντα κάπου εκεί μέσα βρίσκεται και ο papous!!! Έχω αρχίσει να πιστεύω πως προκαλείς φίλε μου σκόπιμα τη λογική και το κοινό αίσθημα με καλό σκοπό... να δημιουργήσεις έντονες συζητήσεις. Το έκανε και ένας φίλος μου αυτό και ας εξέφραζε απόψεις με τις οποίες δε συμφωνούσε ούτε ο ίδιος... η συζήτηση όμως πάντοτε άναβε και διαρκούσε πολλές ώρες. Αν φίλε papous κινείσαι σε αυτό το forum με αυτή τη γραμμή σκέψης κι εγώ μαζί σου κι ας έχουμε διαφωνήσει εντονότατα σε άλλα θέματα!!!
Να δώσω κι εγώ έναν απλοικό "μπακαλίστικο" ορισμό στη βία;
Βία λοιπόν, συνιστά κάθε πράξη οποιασδήποτε μορφής που σκοπό έχει να επιβάλλει (ο ασκών) τη δική του θέληση στο δέκτη παρά τη θέλησή του, ή παρά τη φυσική αντίσταση του δέκτη ( αν ο δέκτης δεν είναι έμβιο η έλλογο ον).
Και οι εκφράσεις της είναι πολλές.. Απο το έντονο χτύπημα στο καπάκι του βάζου που "δεν ανοίγει το ρημάδι!!", απο το πολύ αυστηρό βλέμμα του δασκάλου που θα παγώσει και θα "συνεφέρει" το άτακτο παιδί, απο την έμμεση, άμεση ή και καλυμμένη απειλή της αποχώρησης απο μια σχέση/συνεργασία, ως τη μαζική δολοφονία χιλιάδων ανθρώπων απο ένα πολιτικό ή θρησκευτικό καθεστώς (οποιοδήποτε καθεστώς δεξιού ή αριστερού τύπου, χριστιανικού η μουσουλμανικού τύπου ή οποιουδήποτε άλλου, δεν παίρνω θέση σε αυτό)
Θέσεις του τύπου "η βία της ιατρικής πράξης" ή "βία που ασκούμε στον ίδιο στον εαυτό μας" δε νομίζω πως στέκουν λογικά... Γιατί στη μεν πρώτη περίπτωση ο ιατρός δεν ασκεί βία έναντι του ασθενούς αλλα έναντι της σκωληκοειδίτιδος του ασθενούς η οποία "δεν έχει την ευγένεια να φύγει απο μόνη της
) ενώ στη δεύτερη περίπτωση κανείς άνθρωπος που έχει "σώας τας φρένας" δε θα προβεί σε κάποια πράξη έναντι του εαυτού του "με τη θέλησή του" (ως ασκών) και "παρά τη θελησή του" (ως δέκτης) ταυτόχρονα. Η πράξη που κάνει κάποιος με σκοπό να βλάψει τον εαυτό του είναι συνήθως αποτέλεσμα βίας που έχει δεχθεί στο παρελθόν απο άλλους ανθρώπους.
Για παράδειγμα, αν μια κοπέλα η οποία δέχεται διαρκώς απειλές απο τον πατέρα της πως "αν μείνει ποτέ έγκυος θα την σκοτώσει" (άσκηση ψυχολογικής βίας μέσω της απειλής), μείνει τελικά έγκυος και φοβούμενη την πραγματοποίηση της απειλής, θολώνει η σκέψη και κρίση της και αυτοκτονεί, τι ισχύει σε αυτή την περίπτωση; Έχει ασκήσει η ίδια βία στον εαυτό της η απλά μετέβαλλε τον εαυτό της -χωρίς να το επιθυμεί- σε όργανο άσκησης της πατρικής βίας εναντίον του εαυτού της; Μάλλον εδώ τελειώνω με τις papouδιες ερμηνείες περι βίας...είμαι σίγουρος πως πάλι θα λογομαχήσουμε και μάλιστα στα Αρχαία Ελληνικά!!
Αστειεύομαι, μη μου θυμώνεις!!!
Το ζήτημα είναι άλλο... είναι η χρήση βίας βασικό συστατικό της ανθρώπινης φύσης; Εγώ λέω ΝΑΙ, στο βαθμό που είναι και ο ανθρώπινος εγωισμός ο οποίος και μας κάνει να θέλουμε να επιβάλουμε τη θέλησή μας στους υπολοίπους ως πιο σωστή ή ως πιο συμφέρουσα προς εμάς τους ίδιους. Πηγάζει μέσα απο το ίδιο μας το ένστιγκτο της αυτοσυντήρησης χωρίς να έχει συνήθως εμφανή σχέση με αυτό (το οποίο και αλλοιώνεται απο εποχή σε εποχή και απο άνθρωπο σε άνθρωπο αλλα πάντα κάνει αισθητή την παρουσία του).
Παράδειγμα: Αν βρεθώ στην άκρη ενός γκρεμού και γλυστρήσω ενώ κάποιος βρίσκεται δίπλα μου, η ενστικτώδης κίνηση είναι να κρατηθώ απο τον ίδιο χωρίς να με ενδιαφέρει αν θα τον συμπαρασύρω, η αν θέλει ο ίδιος να κρατηθώ επάνω του. Σε αυτή τη περίπτωση ασκώ βία επάνω του προκειμένου να επιβιώσω.
Αν βάλω τη φωνή στο παιδί μου, το κάνω γιατί θέλω να οδηγήσω τη συμπεριφορά του προς κάποια κατεύθυνση που εγώ θεωρώ σωστή μιας και το παιδί μου αποτελεί τη δική μου συνέχεια...
Αν βιάσω μια κοπέλα, το κάνω γιατί ένα διαστρεβλωμένο πνεύμα συναισθηματικής αυτοσυντήρησης με παροτρύνει να το κάνω προκειμένου να συμβιώσω με τον εαυτό μου και τη σεξουαλικότητά μου, χωρίς να με ενδιαφέρει η συγκατάθεση της κοπέλας ή αν θα της προξενήσω βλάβη, σωματική και ψυχική. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να ικανοποιήσω τις γενετίσιες ορμές μου. Κάποιος ψυχολόγος θα μας διαφωτίσει καλύτερα ενδεχομένως διορθώνοντάς με...
Αν είμαι ένας ζάμπλουτος μεγαλοεπιχειρηματίας, θα ασκήσω βία πάνω στους εργαζόμενούς μου προκειμένου να διασφαλίσω τα υπέρογκά μου υπερκέρδη γιατι ενδόμυχα (και μάλλον παράλογα) φοβάμαι πως μπορεί να τα χάσω και να απειληθεί η επιβίωσή μου ή η επιβίωση των απογόνων μου που αποτελούν και τη βιολογιοκή μου συνέχεια, αλλα και η κοινωνική μου θέση την οποία και θεωρώ βασικό στοιχείο της ύπαρξής μου.
Αν ασκήσω βία στα πλαίσια μιας τιμωρίας, εκδίκησης, αυτοδικίας εναντίον κάποιου, το κάνω γιατί ο δέκτης της βίας μου, έπληξε κατα το παρελθόν την ύπαρξή μου (σωματική ή ψυχοσυναισθηματική) και θεωρώ πως μόνο εγώ ο ίδιος μπορώ να αποκαταστήσω τη βλάβη που μου προξένησε, προκαλώντας του κι εγω ανάλογη βλάβη (σύμφωνα με τη δική μου εκτίμηση και όχι αυτή ενός δικαστηρίου για παράδειγμα). Έτσι θεωρώ πως θα επανακτήσω τις εσωτερικές μου ισορροπίες και θα στείλω το μήνυμα και σε άλλους πως "κανείς δε μπορεί να με βλάψει και να μείνει ατιμώρητος" Διασφαλίζω έτσι την επιβίωση και τη σωματική-ψυχική μου ακεραιότητα αποτρέποντας τη μελλοντική άσκηση βίας εναντίον μου.
Αν είμαι ο νομοθέτης και επιβάλλω "βίαιες" κυρώσεις σε αυτούς που παρανομούν, το κάνω σύμφωνα με τη δική μου άποψη για την προστασία της κοινωνικής ηρεμίας και συνύπαρξης των μελών της κοινωνίας η σύμφωνα με τις επιθυμίες της προκειμένου να θεωρηθώ απο τον εαυτό μου αλλα και απο το σύνολο ως καλός και δίκαιος νομοθέτης και να ικανοποιήσω την εσωτερική μου ανάγκη να γίνω χρήσιμος στους συνανθρώπους μου (περιπτώσεις που απλά χρηματίσθηκα προκειμένου να νομοθετήσω άδικα τις αφήνω απ'έξω).
Αν είμαι ένας δικτάτορας (βάλτε όποιο όνομα θέλετε), θα ασκήσω βία στους αντιφρονούντες για να επιβληθεί η ιδέα μου έναντι των άλλων, τις οποίες και θεωρώ και καταστροφικές είτε για τον τόπο, είτε για εμένα τον ίδιο. Έτσι εξασφαλίζω την επιβίωση και συνέχεια της "ορθής" μου ιδεολογικής σκέψης μαζί με τη μακρόχρονη και πλούσια -σε όλα τα επίπεδα που με απασχολούν- ζωή μου.
Και τα παραδείγματα συνεχίζονται και σε πολλούς άλλους τομείς αλλα πιστεύω έκανα (και με το παραπάνω) κατανοητή τη σκέψη μου...
Άρα, κάτω απο αυτό το πρίσμα, η βία υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει μέσα στην ανθρώπινη σκέψη και συμπεριφορά. Και κανένα ιδεολογικο-κοινωνικό-οικονομικό-θρησκευτικό-νομικό σύστημα ή καθεστώς δε θα την εξαλείψει ποτέ! Η διαφοροποίηση στην εκάστοτε κοινωνία βρίσκεται στο κατα πόσο θεωρούμε (στο συγκεκριμένο τόπο/χρόνο/συνθήκες) ορθή τη θέληση και πρόθεση εκείνου που ασκεί τη βία είτε πρόκειται για μεμονωμένο άτομο (γονιό, δάσκαλο, ή απατημένο σύζυγο), είτε για μια ή περισσότερες ομάδες ανθρώπων (αναρχικοί και χρυσαυγίτες στα εξάρχεια) είτε για ένα ολόκληρο κράτος, στο εσωτερικό αλλα και το εξωτερικό του (ειδικά αυτό το κράτος με την αστερόεσσα)...
Στο ερώτημα λοιπόν "ποιά είναι η δεκτή και ποια η απαράδεκτή βία" ποιός μπορεί να δώσει τη ΜΙΑ, ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΟΡΘΗ απάντηση; Εγώ πάντως όχι...
Υ.Γ. Όποιος πει οτι δεν τον κούρασα, ψεύδεται ασυστόλως!!!
