Συμφωνειτε με την έννοια "Μουσικος Διαγωνισμός"?

[bobkatsionis]

Είχα μολις αρχίσει ενα παρομοιο θέμα στην σελίδα που ανεβασα το κομμάτι μου και επειδή θα με ενδιέφερε η αποψή σας το συνεχίζω εδω.

Πιστεύετε λοιπον οτι οι όποιου τυπου μουσικοι διαγωνισμοι με επαθλα δισκογραφικά συμβόλαια,συμμετοχη σε festivals είναι μια ευκαιρία γιαυτους που αξίζουν ή μηπως...
...παράκαμψη του παραδοσιακού τροπου αναζήτησης της επιτυχίας/προωθησης της μουσικής καποιου και ενας πιο συντομος δρόμος για μια -ισως εφήμερη- επιτυχία;

Εμένα προσωπικά η αποψή μου είναι οτι ο μόνος που έχεις να κερδισεις με τη μουσική σου είναι ο ίδιος ο ακροατής και οχι μια "επιτροπη",η να πατήσεις επι πτωματων,
και να ανταγωνιστείς αλλους μουσικους,να δημιουργήσεις ιντριγκες,αντιπαθειες κλπ με συναδελφους σου και αλλα τετοια "καλα"..

Υπαρχει βεβαια ποικιλία διαγωνισμων και "επαθλων" οποτε το θέμα εχει ενδιαφέρον για συζητηση νομιζω.

*Παρεπιμπτοντως,αυτή τη στιγμη σε μια μεσημεριανή εκπομπη εχουν σπαταλησει 10 λεπτα να μιλάνε 6 κατίνες για τα "Κόκκινα Χάλια"....

[MACMISIAS]

Πάντα πίστευα ότι όλοι  οι μουσικοί διαγωνισμοί και του παλιού στυλ (βλέπε Θεσσαλονίκη, Κέρκυρα κλπ.) αλλά και του σύγχρονου reality τρόπου (Fame story, X-factor κλπ.) δεν είχαν ποτέ ιδιαίτερο νόημα. Μιά καριέρα όσο κι αν ξεκινήσεις με καλές προυποθέσεις και βοήθεια, πρέπει σύντομα να την υποστηρίξεις μόνος σου, οπότε σύντομα θα βρεθείς αντιμέτωπος με το όποιο ταλέντο σου υπάρχει ή δεν υπάρχει.
Επίσης αναρωτιέμαι πάντοτε ποιά είναι τα κριτήρια; Στο άλμα εις μήκος είναι όποιος πηδάει μακρύτερα...Στη μουσική; Είναι ποιός αγγίζει συναισθηματικά περισσότερο κόσμο; Είναι ποιός είναι καλύτερος δεξιοτέχνης; Είναι ποιός είναι ποιό όμορφος και μπορεί έτσι να "ξελογιάζει" το κοινό; Ξέρεις και ξέρω εκατοντάδες μπάντες που είχαν απήχηση σε πολύ κόσμο και ήταν φανταστικοί, αλλά επίσης ξέρεις και ξέρω άλλες τόσες που "μιλάγανε" σε πολύ λιγότερους ανθρώπους, αλλά και για αυτούς τους λίγους ήταν εκπληκτικοί...Τελικά οι δεύτεροι ήταν ατάλαντοι;
Μουσικός διαγωνισμός σήμερα = show=εφήμερη δόξα=αρπαχτή. Ένας χρόνος το πολύ...Μετά ,είσαι μόνος σου...

[Lo.Lee.Ta]

Bob, πρώτα από όλα αγορά εργασίας - ανταγωνισμός - χρήμα.

Δεύτερον, εγώ ξέρω ότι χρόνια τώρα είναι άλλος ο παραδοσιακός τρόπος και όχι αυτός που λες εσύ.

Τρίτον λίγοι ανθρώποι πιστεύω τα κατάφεραν με τον δικό σου παραδοσιακό τρόπο, εδώ και αρκετά χρόνια.

Τέταρτον έαν σου φτάνει η επιτυχία, ότι κάποιος που έχει κάποιες γνώσεις σε άκουσε και είπε "Ναι ο Μπομπ κάνει και ΓΜ τις ΜΟΥΣΙΚΕΣ!" είναι εύκολο εφόσον είσαι ένας πολύ καλός μουσικός!

Έαν όμως θέλεις παραπάνω επιτυχία, δεν φτάνει να είσαι ένας πάρα πολύ καλός μουσικός. Θέλει να μπλεχτείς σε κλίκες που θα σε στηρίζουν καθημερινώς αλλά και να γράφεις τη μουσική που ζητάει αυτό το μεγάλο εμπορικό κοινό!

Σημαντικό λοιπόν σε αυτό είναι και ότι βρίσκεσαι στην Ελλάδα και έχεις Ελληνικό κοινό.

Τώρα για να κερδίσει η μουσική σου τον ακροατή, πέρα από τα παραπάνω....Θα πρέπει να γράψεις ένα πολύ πολύ ξεχωριστό είδος μουσικής......Εκεί ίσως θα μπορούσαμε να βγάλουμε εκτός και όλα τα παραπάνω! Όμως αυτό είναι κάτι το οποίο θα ήθελε κάθε μουσικός και το έχουνε πετύχει ελάχιστοι....Πολύ ιδιαίτερη μουσική και συνάμα αποδεκτή από ένα μεγάλο κοινό...είναι κάτι σα να τα έκανε ο Θεός και να πέσανε πάνω σου. Είναι αυτό που λέμε ΜΑΓΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ! Έαν η μουσική σου μαγεύει, λίγοι θα την γλυτώσουν!Η πιο μεγάλη επιτυχία λοιπόν είναι να ανακαλύψεις κάτι εντελώς καινούριο, που να αρέσει....να στιγματιστεί το πρόσωπό σου από τη μουσική σου.

Επίσης και εσύ σπατάλησες 10 λεπτά να κοιτάς 6 κατίνες να μιλάνε για τα "Κόκκινα χαλιά". Εσύ επίσης δεν πληρώνεσαι γι αυτό το λόγο, ενώ αντίθετα οι κατίνες αλλά και τα κόκκινα χαλιά πληρώνονται γι αυτό. Βέβαια θα μου πεις το έκανες από περιέργεια και όχι από ενδιαφερόν. Εσένα όμως αν σε πληρώνανε καλά να το κάνεις αυτό, θα το έκανες ? Πάλι όχι θα μου πεις...Εδώ λοιπόν παίρνεις και την απάντηση σου. Ότι κάποιοι άνθρωποι, νοιάζονται πολύ περισσότερο, για το χρήμα και την δόξα, παρά για οτιδήποτε άλλο και τα κάνουν όλα για να τα αποκτήσουν.

Ξέρω πως ανάλυσα το θέμα πολύ λίγο, αλλά άλλωστε θα απαντήσει αρκετός κόσμος ακόμη. Εδώ είμαστε να τα λέμε.

[bobkatsionis]

Προς XOLIDOXOS:

Με μπερδεψες λίγο γιατι δεν καταλαβα αν συμφωνεις τελικα με τη φαση!

Γιατι εγω αυτο που ξερω σαν "παραδοσιακό τροπο" προωθησης κλπ-και αυτόν που ακολουθησα εγω προσωπικα- ειναι να κανεις το demo/ablum σου,να ψαχτεις με εταιρειες,να φτιαχνεις φακέλους και να μαθεις τους υπαλληλους των ΕΛ.ΤΑ με τα μικρα τους ονοματα,να κανεις live με 14 ατομα απο κατω κλπ,κλπ...

Bob, πρώτα από όλα αγορά εργασίας - ανταγωνισμός - χρήμα.
Δεύτερον, εγώ ξέρω ότι χρόνια τώρα είναι άλλος ο παραδοσιακός τρόπος και όχι αυτός που λες εσύ.
Τρίτον λίγοι ανθρώποι πιστεύω τα κατάφεραν με τον δικό σου παραδοσιακό τρόπο, εδώ και αρκετά χρόνια.
Τέταρτον έαν σου φτάνει η επιτυχία, ότι κάποιος που έχει κάποιες γνώσεις σε άκουσε και είπε "Ναι ο Μπομπ κάνει και ΓΜ τις ΜΟΥΣΙΚΕΣ!" είναι εύκολο εφόσον είσαι ένας πολύ καλός μουσικός!
Έαν όμως θέλεις παραπάνω επιτυχία, δεν φτάνει να είσαι ένας πάρα πολύ καλός μουσικός. Θέλει να μπλεχτείς σε κλίκες που θα σε στηρίζουν καθημερινώς αλλά και να γράφεις τη μουσική που ζητάει αυτό το μεγάλο εμπορικό κοινό!

Τώρα για να κερδίσει η μουσική σου τον ακροατή, πέρα από τα παραπάνω....Θα πρέπει να γράψεις ένα πολύ πολύ ξεχωριστό είδος μουσικής......Εκεί ίσως θα μπορούσαμε να βγάλουμε εκτός και όλα τα παραπάνω! Όμως αυτό είναι κάτι το οποίο θα ήθελε κάθε μουσικός και το έχουνε πετύχει ελάχιστοι....Πολύ ιδιαίτερη μουσική και συνάμα αποδεκτή από ένα μεγάλο κοινό...είναι κάτι σα να τα έκανε ο Θεός και να πέσανε πάνω σου. Είναι αυτό που λέμε ΜΑΓΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ! Έαν η μουσική σου μαγεύει, λίγοι θα την γλυτώσουν!Η πιο μεγάλη επιτυχία λοιπόν είναι να ανακαλύψεις κάτι εντελώς καινούριο, που να αρέσει....να στιγματιστεί το πρόσωπό σου από τη μουσική σου.

.

Eπισης δεν πιστευω ιδιαιτερα στην θεωρια των "κλικων".
Τα "κονέ" και ολα αυτα ειναι απλα δικαιολογιες αυτων που είναι στην απεξω και πασχιζουν να μπουν "μέσα".
Απλα δεν κανουν ΚΑΤΙ σωστα.

Και αυτο το "κατι" ειναι που ψαχνουν να βρουν ΟΛΟΙ.

Και σιγουρα δεν ειναι αυτο που εσυ λες "ΜΑΓΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ".
Δεν υπαρχει ΜΑΓΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ.

Για την ακρίβεια,εχω εναν φίλο/συνεργατη που είχε ακριβως αυτες τις ανησυχιες που μου περιγραφεις,
εψαχνε την "καλη",πηγε στην Αμερική,ουτε εκει τα καταφερε,
και μην μποροντας να το πιστεψει/δεχτει κατεληξε...στο ΔΑΦΝΙ φίλε μου.

Και όταν τον επισκέφτηκα(διοτι ειναι πολυ καλος φιλος μου το παιδι) και τον ρωτησα "τι επαθες ρε φιλε γ**ωτο και εφτασες εδω?,τι ηθελες να πετύχεις?"
μου απαντησε "Εγω Bob δεν ήθελα να κανω απλα μουσικη και να παιδευομαι με περιοδειες και cd-ακια κλπ,ηθελα να γινω ΓΝΩΣΤΟΣ και το σχέδιο μου ηταν¨
να φτιάξω ενα ΝΕΟ ΕΙΔΟΣ μουσικης που θα αποτελείται απο τα καλυτερα στοιχεια της ΠΟΠ-ΡΟΚ+ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ και θα το ονομασω...ΑΙΩΝΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ."


Το θεμα λοιπον ειναι να γραψεις ΩΡΑΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ σε οποιοδηποτε ειδος,και να ματωσεις να τα φτασεις να ακουστουν.
Και θα μου πεις οτι τοσοι και τοσοι συνθεταρες/μουσικαρες χανονται γιατι δεν εχουν..τα κονε.
Μηπως δεν κανουν κατι σωστα;
Μηπως οι ιδιοι ειναι κακοι χαρακτηρες(μη πω εγωκεντρικοι μαλακες και ριξω το level) και κανενας δεν θελει να παιξει μαζι τους και να τους προωθησει?
Μηπως ειναι τοσο "υπερανω" απολους εμας τους κοινους θνητους που καθονται σπιτι και λενε "εγω τον γαμαω και τον Νταλαρα,και τον Malmsteen και τον Beethoven" αλλα
δε γουσταρω να μπλεξω με κυκλωματα οποτε.."παιζω ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ?"

Και αλλα πολλα "μηπως"...

[Μαρμελακι]

Χωρις να εχω προσωπικη πειρα, πιστευω οτι ενας μουσικος διαγωνισμος/διαγωνισμος τραγουδιου και η χρησιμοτητα του εχει αμεση σχεση με τον ιδιο τον "καλλιτεχνη".

Αν σκοπος του ειναι να κανει ενα ονομα γρηγορα και μια καριερα στη showbiz (ισως εφημερη), δηλαδη τον ενδιαφερει το χρημα, τοτε στρεφεται και κυνηγαει τετοιες μεθοδους. Δυστυχως, απ οσο εχω ακουσει, οι δισκογραφικες εχουν αμεση σχεση με τα MME (βλ. Heaven) και εχουν δωσει τροφη σ' αυτου του ειδους τους "καλλιτεχνες" (παντα σε εισαγωγικα ο ορος). Ξερουν οτι υπαρχουν πολλα ψωνια που διψανε για αναγνωριση και τους δινουν τον τροπο να το κανουν. Γι αυτους λοιπον, ο Μουσικος Διαγωνισμος τυπου X-Factor, κτλ ειναι οτι καλυτερο.

Υπαρχουν ομως και οι αλλοι καλλιτεχνες, που πανω απ ολα αγαπανε τη μουσικη και τους δινει ευχαριστηση να την μοιραζονται με τον κοσμο. Και αυτοι οι μουσικοι θελουν να γινουν γνωστοι και να κανουν μια καριερα, αλλα για εναν πολυ διαφορετικο λογο - για να νιωσουν την χαρα της δημιουργιας και τις προσφορας στο μουσικο στερεωμα (που παρεπιπτοντως δεν ειναι και τοσο στερεο). Ειμαι σιγουρος οτι αυτοι οι μουσικοι θα προτιμουσαν να παραμεινουν οι κρυφοι ηρωες της μουσικης, παρα να πουλησουν τον εαυτο τους και τις δημιουργιες τους σε μια δισκογραφικη/καναλι που θα τους ξεζουμισει και υποβαλλει τι και πως θα το παιζουν. Οι Manowar λεγανε καποτε "you can't tell a man how to play, it just ain't that way".

Οι καλοι μουσικοι δεν χανονται, κανουν καριερα, εχουν αναγνωριση και πιστο κοινο. Ισως να μην κανουν λεφτα, αλλα ειμαι σιγουρος οτι στο τελος της ημερας (και ενος καλου gig) αιθανονται πολυ πιο αξιοι απο καποιον αταλαντο που γεμισε ενα μαγαζι στην εθνικη οδο.

[bobkatsionis]

Χωρις να εχω προσωπικη πειρα, πιστευω οτι ενας μουσικος διαγωνισμος/διαγωνισμος τραγουδιου και η χρησιμοτητα του εχει αμεση σχεση με τον ιδιο τον "καλλιτεχνη".

...Ξερουν οτι υπαρχουν πολλα ψωνια που διψανε για αναγνωριση και τους δινουν τον τροπο να το κανουν. Γι αυτους λοιπον, ο Μουσικος Διαγωνισμος τυπου X-Factor, κτλ ειναι οτι καλυτερο.

...Οι καλοι μουσικοι δεν χανονται, κανουν καριερα, εχουν αναγνωριση και πιστο κοινο. Ισως να μην κανουν λεφτα, αλλα ειμαι σιγουρος οτι στο τελος της ημερας (και ενος καλου gig) αιθανονται πολυ πιο αξιοι απο καποιον αταλαντο που γεμισε ενα μαγαζι στην εθνικη οδο.

Aααα,εσενα σε παω!
Πολυ σωστο point γενικα.
Εχει να κανει με τον "ενδιαφερομενο" οντως..

Απτην μια υπαρχουν τα ψωνια που απλα θελουν να γινουν γνωστοι σε ενα βραδυ χωρις να τους νοιαζει αν θα τραγουδανε δικα τους τραγουδια και αν θα τους κραταει 80% το καναλι για το νταβατζιλικι.(confirmed)

Και υπαρχουν και παραδειγματα οπως των πιτσιρικαδων thrashers Suicidal Angels που προσφατα μεσω ενος διαγωνισμου κέρδισαν μεσα απο χιλιαδες metal bands ενα συμβολαιο με κορυφαια εταιρεια του χωρου (Nuclear Blast),
OMΩΣ:
-τα παιδια εχουν 2 δισκους ηδη
-στα live τα σπανε
-εχουν δουλεψει πολυ
-τωρα αρχιζει γιαυτους ο αληθινος αγωνας για να κατακτησουν τους fans μιας και η εταιρεια τους εχει κλεισει 3 μηνες full touring με μεγαλα ονοματα και ειναι καθαρα στο χερι τους(και στα ποδια του ντραμερ ισως!)να αποδειξουν οτι αξια κερδισαν αυτο το συμβολαιο.

[Lo.Lee.Ta]

Βασικά, δεν βλέπω να διαφωνούμε κάπου, με όσα ειπώθηκαν μέχρι στιγμής συμφωνώ.

Έχω συγγενή μουσικό Bob, χρόνια μουσικό, έχει παίξει σε πολλά μαγαζιά, με πολλούς, στο CD που έβγαλε είχε επίσης και 3 γνωστές συμμετοχές, αλλά μέχρι εκεί ήτανε το γλυκό. Τώρα πάλι το καλοκαίρι έπαιζε με πολύ γνωστό μουσικό σε περιοδείες και είναι πάλι σε μαγαζί. Πολύ πιθανό να τον ξέρεις κιόλας.
Βέβαια δεν τρελάθηκε ο άνθρωπος, που δεν πήγε καλά το CD, αλλά μια στεναχώρια θα την πήρε. Το cd του το άκουσα και εγώ προσωπικά το γούσταρα πολύ.
Απλά φίλε μου, δεν είχε αυτό το ξεχωριστό ύφος, που καταφέρανε κάποιοι άλλοι καλλιτέχνες, βλέπε Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Διάφανα Κρίνα...αυτό λέω και μαγική μουσική, το ιδιαίτερο και ξεχωριστό ύφος, που αν πάει να παίξει κάποιος κάτι σαν εσένα, θα πούνε κοίτα, αυτό το συγκρότημα αντιγράφει τα Διάφανα Κρίνα!
Βγάζεις κάτι που είναι δικό σου και ο κόσμος δεν δέχεται να το ακούσει από άλλους, γιατί πιστεύει ότι αυτό που έβγαλες ανήκει σε σένα. Είναι μαγικό, το πρόσωπο σου, το όνομα σου και η μουσική σου να θεωρούνται ένα. Δεν μιλάμε να σε ξεχωρίζει κάποιος που σε έχει μελετήσει σαν το διάολο, αλλά να σε ξεχωρίζει ο απλός κόσμος, επειδή έχεις αυτό το πολύ συγκεκριμένο ύφος!

Όσο για τον φίλο σου που τρελάθηκε, έχεις δει ποτέ το έργο με τον Μότσαρτ ?

Όσο για τους πιτσιρικάδες που λες, για πες μου, κάθε πότε γίνεται κάτι παρόμοιο που να ικανοποιεί εσένα ? Ο διαγωνισμός που έγινε έχει κάποια σχέση με τα ελληνικά δεδομένα, πέρα από το ότι το συγκρότημα ήταν ελληνικό ? Για ποιο λόγο δεν προώθησε η Ελλάδα αυτά τα παιδιά ? Εγώ αν και έχουνε 2 cd και πολύ καλά live, γιατί δεν τους ξέρω ? Η επιτυχία τους εγίνε φοβερά γνωστή και επαινέθηκε από τα ελληνικά MME ? Για να βγει το επόμενο φοβερό μουσικό συγκρότημα, θα ματώσουνε οι μουσικοί, μέχρι τον επόμενο Διαγωνισμό ? Το επιτυχημένο πρέπει να είναι απαραίτητα και σπάνιο ? Δεν γίνεται να γίνουν επιτυχημένα και διάσημα 50 συγκροτήματα μαζί  που θα τα προωθήσει η Nuclear Blast?

Απλά θέλω να σου πω ότι η μεγάλη επιτυχία για την οποία μιλάς, είναι εν μέρη φτιαχτή και δεν ανήκει εξολοκλήρου στον καλλιτέχνη.
Αντίθετα, η επιτυχία για την οποία μιλάει ο (.)(.), μπορεί να μην έχει μεγάλο μέγεθος σε νούμερα, αλλά είναι εξολοκλήρου δική του.

Σε αυτό το θέμα πολλά θα μπορούσε να μας πει και η ΚουκουΒάγια. Ελπίζω να περάσει βόλτα από εδώ.

[Μαρμελακι]

Οι Suicidal Angels ειναι οντως πολυ καλοι, αλλα βλεπεις οτι δεν τους "τσιμπησε" μια ελληνικη δισκογραφικη εταιρεια, αλλα μια γερμανικη 
Στην Ελλαδα οι εταιρειες μαλλον φοβουνται να επενδυσουν χρονο και χρημα σε μια μπαντα που δεν ανταποκρινεται στον μεσο ελληνα. Και ο μεσος ελληνας δεν ακουει μεταλ.
Ασχετα ομως απο το ειδος της μουσικης, ο μεσος ελληνας αρκειται στο "φαινεσθαι" και οχι στην ουσια.
Γουσταρει ναι ειναι "in" και γουσταρει χλιδα. Αυτο του πασαρουν.
Ωραιες φατσες και κορμια, κυριλε αυτοκινητο και μαγαζι που αμα θελει σου ριχνει πορτα γιατι δεν του αρεσει η φατσα σου ή δεν συνοδευεσαι απο 2μετρη καλλονη.

[bobkatsionis]

Καταρχας συμφωνουμε ολοι στο οτι η μεγαλυτερη επιτυχια ειναι η οση και οποια επιτυχια βασιζεται στο προσωπικο σου εργο και κοπο.
Δε λεω βεβαια οτι δεν ειναι δικη τους η επιτυχια των ΜUSE που και γαμανε,και κανουν υπερτατα live,και προσωπικοτητα καραεχουν,
απλα καποια στιγμη,δισκο μετα το δισκο,κανανε τα βηματα τους μεχρι να τους παρουν χαμπαρι τα media και να παρουν την θεση που σιγουρα τους αξιζε.

Απλα αυτο με το οτι "η επιτυχια ειναι εν μερη φτιαχτη" που λες,ναι μεν συμφωνω,απλα ειναι μερος του παιχνιδιου να μπουν και οι εταιρειες στη μέση και
να προωθησουν στον κοσμο κατι που οπως φαινεται αρεσει,ωστε ΚΑΙ το το γκρουπ να παει στο επομενο επιπεδο.(καλυτερα live shows,μεγαλυτερες περιοδειες,καλυτερο video+recording budget etc)

Αλλα αν καποιος νοιωθει "γεματος" οχι αν παιξει στο Wembley Arena αλλα στο Kυτταρο Club τοτε ειναι δικο του θεμα!

Επισης χαιρομαι που επεξηγησες και τα περι "Μαγικης Μουσικης".Σιγουρα κατι πολυ μακρια απο αυτο του ατυχου φιλου μου.Και συμφωνω μαζι σου.

Το μονο ΓΕΝΙΚΑ που δε μου αρεσει είναι οταν καποιοι απλα προφασιζονται ενα σωρο δικαιολογιες για το γιατι δεν πετυχαν,γιατι οι αλλοι που πετυχαν δεν το αξιζουν κλπ.

Ασχετο:μηπως μιλάς για τα Γυμνα Καλώδια?

Και απαντηση και στον (.)(.):
Μαλλον ούτε τα παιδιά(S.A) θα ηθελαν να πανε στην Heaven αντι της Nuclear Blast!!!
Εχει να κανει ειπαμε και με τους στόχους που θέτεις.
Η Ελληνική μουσική απευθύνεται σε 11 εκατομμυρια πιθανους fans ενω οταν παιζεις καποιο αλλο ειδος οπως το Metal τοτε εχεις να "δουλεψεις" και απευθυνεσαι σε ολο τον υπολοιπο πλανήτη!!!
Γιαυτο και μου τη δίνουν οι οποιοι ΝΤΟΠΙΟΙ διαγωνισμοι.
Ρε που**η μου,ολα τα καναλια παιζουν αυτη τη μουσικη,ολα τα εντυπα ασχολουνται με την ελληνικη μουσικη με τον ενα η αλλο τροπο,για ποιες κλικες μιλαμε???
Ειναι ΤΟΣΟ ευκολο οταν εχεις ενα τοσο μικρο target group!
Την στιγμη που πχ με την μπαντα που παιζω,τους FIREWIND οταν κανουμε εναν δισκο εχουμε να νοιαστουμε για την προωθηση του σε τοσο μεγαλο κοινο που ειναι αφανταστα δυσκολο και φυσικα σκεψου οτι εχουμε να ανταγωνιστουμε και τις αντιστοιχες ντοπιες μπαντες πραγμα κανει μια επιτυχημενη μας συναυλια στο Λονδινο η στην Βαρκελωνη πολλαπλασια επιτυχημενη σε σχεση με τον ταδε εντεχνα που γεμισε την Αρχιτεκτονικη(πχ) και εκανε ενα καλο μεροκαματο παιζοντας διασκευες και ισως το ενα του hit single...

[Stergios Kourou]

Κατ’ αρχήν… ωραίο θέμα!
Η γνώμη μου είναι ότι ένας μουσικός διαγωνισμός, κάποιες φορές βοηθάει αυτούς που πραγματικά αξίζουν (άσχετα αν έχουν κερδίσει ή όχι). Οι υπόλοιποι, και να κερδίσουν είναι «χριστουγεννιάτικα φωτάκια». Εγώ να πω πως προτιμώ την μακράν οδό. Δεν είναι η Ιθάκη, αλλά ο δρόμος προς αυτήν, που λέει κι ο ποιητής.

Εκει, (στη μακράν οδό) υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι με ταλέντο στη μουσική, που γράφουν όμορφα και θα μπορούσαν να αναγνωριστούν. Αλλά δεν φτάνει μόνο να είσαι καλός και εμπνευσμένος μουσικός. Αν θέλεις να το κάνεις σαν δουλειά σου, θα πρέπει να το δεις σαν δουλειά σου και να φέρεσαι αναλόγως. Η μουσική βιομηχανία είναι (όπως αναφέρεται και στην ίδια την έννοια) μια βιομηχανία με τις εταιρίες της/επωνυμίες της. Η μουσική δεν είναι παρά άλλο ένα προϊόν προς πώληση. Ο μουσικός θα πρέπει να γνωρίζει ότι πέρα από τη μουσική του, θα παίξουν ρόλο κι άλλοι όροι, όπως production, image, target group, marketing, management, public relations, sales, promotion κ.λ.π., όροι που θυμίζουν περισσότερο εμπόριο, παρά μουσικό συγκρότημα. Οι εταιρίες του χώρου αυτού, δεν διαφέρουν και πολύ από οποιαδήποτε άλλη εταιρία μπορείς να πλησιάσεις για «δουλειά»… θα πρέπει να δείξεις ότι έχεις τα προσόντα (skills, ambition, personality, professionalism, insight κλπ). Τεσπα, κάπως έτσι….

Θυμάμαι, όταν το 1996 με τους Horizon’s End είχαμε υπογράψει με την Γερμανική τότε WMMS, στραβάδια τελείως, κοιτούσαμε το συμβόλαιο και αναρωτιόμασταν, «αυτό τι σημαίνει?»… «εκείνο?»… το «άλλο?» «μα, εμείς μουσικοί είμαστε…τι είναι αυτά μας κάνουν?». Τελικά βέβαια η εταιρία, παρά τις 150 κυκλοφορίες της, ήταν ελαφρώς καραγκιόζ μπερντέ και για εμάς το πρώτο μάθημα προσγείωσης στην πραγματικότητα του κλάδου…

Να κλείσω λέγοντας ότι άσχετα με διαγωνισμούς, καλό είναι να σεβόμαστε αυτούς τους λίγους που καταφέρνουν να καταξιωθούν (ιδίως με ξένο στίχο)… το λιγότερο που είναι αυτοί οι λίγοι, είναι καλοί μουσικοί. Είναι πολύ περισσότερα πράγματα, όλα σε ένα πακέτο!!! Οι υπόλοιποι καθίστε και θάψτε στο youtube, ότι δεν θα φτάσε ποτέ σας….

[bobkatsionis]

HORIZONS EΝD=RESPECT!
..και πολυ καλα τα λες Σπύρο!

Και βεβαια ολο το business side,ειναι μερος του παιχνιδιου...αυτο που εχεις να κανεις ειναι να γουσταρεις πρωτα εσυ,να εχεις καλες σχεσεις μεσα στην ιδια σου την μπαντα και να βγαινεις συνεχεια και να δινεις σε ΚΑΘΕ live το 101% των δυναμεων σου.Αυτο κανουμε και με τους FIREWIND και τα αλλα...ερχονται μονα τους.Δεν υπαρχουν "κονε" και μαλ*κιες.Τα κονε γινονται αν καποιοι επειδη εισαι καλος/ομορφος/οτιδηποτε θα θελουν να σε βαλουν στον κυκλο τους για να βγουν και αυτοι και εσυ κερδισμενος.

[Stergios Kourou]

To Σπύρος μου θυμίζει ακμή... μπορείς να μου βρεις κάτι πιο κ@ύλα? 

Εννοείται πως δεν υπάρχουν κονε... Τα κονέ είναι π.χ. για να σε γράψει 3 φορές το metal hammer...

Ο κόσμος δεν γουστάρει με κονέ... (αν και, έχει και μέρικους τέτοιους)...

[Μαρμελακι]

Να φερω ως παραδειγμα την Susan Boyle που προσφατα εγινε διασημη (εν μια νυκτι) απο εναν διαγωνισμο τραγουδιου στην Αγγλια.

http://www.youtube.com/watch?v=9lp0IWv8QZY (για οποιον ζει στο σκοταδι)

Ενταξει, εχει καλη φωνη, σωστη, δυνατη, κτλ... αλλα ποτε δεν θα τα καταφερνε αν δεν της δινοταν η ευκαιρια.
Και μπραβο σ' αυτους που της την εδωσαν. Εχει κανει δισκο, κανει περιοδιες σ' ολο τον κοσμο, ζει ενα ονειρο.
Δεν ξερω ομως ποσο θα διαρκεσει ολο αυτο, γιατι δεν ειναι marketable material.

Δυστυχως, για να παραμεινεις ψηλα και να κανεις ενα δυνατο ονομα με διαρκεια, πρεπει να γραφεις καλα και στο γυαλι.
Οσα κονε και γνωριμιες να εχει κανει, φοβαμαι οτι θα την ξεχασουν γρηγορα. Το πολυ πολυ να καταληξει να τραγουδαει στο Las Vegas ή σε καμια pub στο Λονδινο. Οχι οτι μια τετοια καταληξη ειναι καταντια, προς θεου, απλα θα πεσει λιγο αποτομα απο τα συννεφα γιατι ειμαι σιγουρος οτι της εχουν ταξει πολλα.

Εγω παντως προβλεπω και ταινια γυρω απο την κα Boyle 

[Θοδωρής]

Αν θέλει κάποιος να βγάλει κάποια συμπεράσματα που να πηγαίνουν στην σωστή κατέυθυνση για απάντηση στο ερώτημα ,νομίζω ότι πρέπει να ξεκινήσει απο τον ακριβή όρο και τις πραγματικές (μουσικά και καλλιτεχνικά ) προθέσεις αυτού που διοργανώνει έναν μουσικό διαγωνισμό .Αν ψάξουμε στην διάρκεια της μμακράς πορείας της μουσικής ,θα δούμε ότι αμέτρητοι καλλιτέχνες ,εγιναν γνωστοί στο κοινό μέσω μουσικών διαγωνισμών (ιδιαίτερα στον χώρο της κλασσικής μουσικής ,αλλά και όχι μόνο ).Δυστυχώς όπως κάθε υγιές φαινόμενο ,μπορεί να καταλήξει σε αντίθετη κατεύθυνση (αν κάποιοι δουν την κερδοφόρα πλευρά μόνο και αναδείξουν αυτή ).Και στον ελληνικό χώρο έχουν γίνει μουσικοί διαγωνισμοί (Κέρκυρας ,Θεσσαλονίκης αρκετά παλιά κ.λ.π ) που έφεραν στο πλατύ κοινό άγνωστους καλλιτέχνες μέχρι τότε ,ή έδειξαν άλλη πλευρά καλλιτεχνικής δημιουργίας κάποιων γνωστών ,η ακόμα ανέβασαν το επίπεδο της μουσικής μέσω του ανταγωνισμού .Δεν αναφέρομε στα γνωστά σημερινά ψευτοδιαγωνιστικά ριάλιτι ,ούτε στούς "καλλιτέχνες " που συμμετέχουν σε τέτοια για να γίνουν φίρμες της μιάς σεζόν .Ομως αν τα μηδενίσουμε όλα ,χάνουμε την πραγματική ουσία .

[bobkatsionis]

To Σπύρος μου θυμίζει ακμή... μπορείς να μου βρεις κάτι πιο κ@ύλα? 

Εννοείται πως δεν υπάρχουν κονε... Τα κονέ είναι π.χ. για να σε γράψει 3 φορές το metal hammer...

ωχ,χιλια συγγνωμη Στεργιο!

Το Hammer θα σε γραψει οχι 3 αλλα δεκατρεις φορές αν είσαι στην επικαιρότητα,κάνεις live,βγάζεις δίσκους συνέχεια και γενικά απασχολείς την σκηνη.
Στην Ελλαδα υπαρχουν πολλα γκρουπς που μετρουν 15-20 χρόνια ύπαρξης και απαριθμουν 2, το πολυ 3 αλμπουμς δισκογραφία (με ελάχιστες εως μηδενικές πωλησεις) και κανουν 3-4 (στην καλυτερη) live το χρόνο!
Ποιός είσαι? Οι Def Leppard για να σου παιρνουν φιφες?
Η Γη γυρίζει και καθε μήνα βγαινουν νεα πραγματα.
Για να ασχοληθουν μαζι σου πρεπει να παρεις τον κωλο σου και να δουλεψεις και να εισαι ΕΚΕΙ.
Καλά δε τα λεω ρε Στεργιο? (τωρα που εμαθα το ονομα θα ρεφαρω!!!)

πχ. οι FIREWIND ειμαστε σχεδον ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ στο μεταλ χαμερ.
-Ο Gus με την διαφημιση της κιθαρας του(δεν την πληρωνει ο ιδιος-την εχω ακουσει και αυτη τη μακακία...- αλλα ο εισαγωγεας της ESP.)
-Κανουμε μερικά δυνατα headlining gigs.
-Βγάλαμε DVD (2η ελληνικη μπαντα που το κανει αυτο)
-ΜΠΗΚΕ ΣΤΟΝ ΟΖΖΥ!!!
-Εγω φετος εβγαλα 3ο προσωπικο αλμπουμ.
-Εβγαλα και αλμπουμ με τους OUTLOUD και μαλιστα απο μεγαλο label.
-Μας ψήφισαν οι αναγνωστες του περιοδικου πρωτους σε 3 κατηγοριες.

ολα αυτα ειναι θεματα που ενδιαφερουν τον κοσμο και γιαυτο και φετος ημασταν συνεχεια,και οπως βλεπω ετσι (ετσι και χειροτερα που λεει και ο ΘΟΥΒΟΥ) θα ειναι και του χρονου.(πρωτα ο Θεος!)
Σορρυ που το πηρα λίγο προσωπικα,ουτε φιγουρα ηθελα να κανω αλλα αυτο με το Metal Hammer το ακουω χρονια τωρα και το πηρα και λιγο προσωπικα μιας και -κακα τα ψεματα- οι μονοι τους οποιους αναφερει το Ηαμμερ τοσο συχνα ειμαστε εγω,ο Gus,οι Rotting Christ και οι Septic Flesh,αμφοτεροι γνωστοι και με διαρκεια στο χωρο και στην ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ μουσικη σκηνη.

[Stergios Kourou]

Πολύ καλά τα λες καλέ μου άνθρωπε (που λέει και ο θουβου)! Εννοείται πως δεν μιλάω για σένα και επίσης από τον χαρακτήρα του γραπτού σου φαίνεται ότι το κατάλαβες αυτό. Άσε που έχω να πάρω hammer καμιά 10ρια χρόνια και δεν έχω ιδέα τι έχει και τι δεν έχει (πλην ενός τεύχους το 2006 που αγόρασα για το αρχείο, γιατί είχε παρουσίαση τις 2 κυκλοφορίες των Horizon’s End, μέσα στις καλύτερες Ελληνικές κυκλοφορίες ever). Μαθαίνω όμως για σας από τον κοινό μας συνεργάτη και ηχολήπτη, τον incredible Φώτη!!!

Επίσης, κατά τη γνώμη μου φιγούρα δεν είναι να μιλάς για τις επιτυχίες σου! Αν δεν μιλάς για τη δουλειά σου, για ποιον θα μιλάς, για τους άλλους? Καλά κάνεις και τα αναφέρεις και αυτά, καθώς και ότι άλλο πρόκειται να κάνεις, για να μαθαίνουμε και να χαιρόμαστε. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν καταφέρει πράγματα σε αυτό το χάος και όλοι πρέπει να παραδειγματιστούμε και να ενθαρρυνθούμε, βλέποντας ότι με σωστή δουλειά, κατάλληλα άτομα και μεράκι, τελικά όλα γίνονται! Ένα μεγάλο μπράβο, σε όλους εσάς!

Κακή φιγούρα θα ήταν, π.χ. αν έμπαινες εδώ μέσα ως ο ροκ σταρ Κατσιώνης, που τα ξέρει όλα, που μαμάει και δέρνει κλπ., με μοναδική ασχολία να ψαρεύει μαθητές, ή whatever can provide some extra money, όπως έκαναν εδώ κάποιες αυτοπροσδιοριζόμενες «φίρμες» στο παρελθόν, καταστρέφοντας την εικόνα τους σε πολλούς και που εν τέλει έφυγαν νύχτα, κακήν κακώς…

Να επιστρέψω λοιπόν στο θέμα και να ξεκαθαρίσω τη θέση μου, ότι κατά την γνώμη μου (πάντα), το μόνο που μπορούν να σου κάνουν τα κονέ, είναι να σε βοηθήσουν στην αρχή να φανείς. Από την έκθεση της δουλειάς σου κι έπειτα, αν δεν αρέσεις στον κόσμο, δεν μπορούν να κάνουν και πολλά παραπάνω. Δεν μπορούν να σου γεμίζουν συνεχώς τις αίθουσες, να κάνουν ανάρπαστα τα CD σου, ή να σου πουλήσουν το merchandise. Οπότε, αν συμβαίνει πραγματικά αυτό, έχει απόλυτη σχέση με το πόσο καλά κάνεις αυτό που κάνεις. Πραγματικά αρέσεις, προκαλείς το ενδιαφέρον του κόσμού και συνεχίζεις να βρίσκεσαι στην επικαιρότητα.

Επίσης από την άλλη μεριά, αν "πατώσεις" καποια στιγμή (ή κι από την αρχή) και δεν "τραβάει" το πράμα, πάλι αυτός που κυρίως φταίει είσαι εσύ και οι επιλογές σου. Δεν φταίει ο κόσμος αν δεν του αρέσουν τα τραγούδια σου ή η παρουσία σου ή η συμπεριφορά σου, δεν φταίει ο ηχολήπτης και ο παραγωγός αν εσυ δεν ξέρεις να βγάζεις ήχο στο μπασο, στην κιθάρα ή στα τύμπανα που παίζεις, δεν φταίει ο headliner που "βγήκε" με τη διπλάσια ενταση αν εσυ ήσουν γλυκανάλατος και δεν άφησες τπτ να αιωρείται στον αέρα κατεβαίνοντας από τη σκηνή κλπ κλπ....

Αυτά τα ολίγα...

[bobkatsionis]

Τα πες όλα Στεργιο!<3

και παω τις προαλλες μια βόλτα και έχει γεμισει η Αθήνα αφίσες ΚΟΚΚΙΝΑ ΧΑΛΙΑ και μαλιστα τεραστιες και ιλουστρασιον(πανακριβες!) για την σεζον τους στο...Guzel (Μαλ*κισμενάδικο Α' Κατηγοριας)
Οχι πως έχω τιποτα με τα παιδια η ζηλευω την "επιτυχία" τους (χαχα,αντε και στην Αμερικη Red Carpet Tour!) και μαλιστα ξέρω και το ενα παιδι απο αυτους(προφανές το ποιον ξερω)
αλλα ειδικά σε αυτου(νου) την περίπτωση στεκομαι γιατι ειναι φοβερός μουσικος,χεβιμεταλλας "original" και ξαφνικα τον είδα εκει στο καραγκιοζιλικι και αυτο με εκανε να σκεφτω και τελικα να
καταληξω και εγω οπως και οι περισσοτεροι στο topic στο συμπερασμα οτι εχει να κανει με το τι θες να κανεις με τη ζωη σου τελικα...

Μπραβο τους και ντροπη τους και κριμα μαζι...(εγραψε αυτο!)

[Lo.Lee.Ta]

Να ερωτήσω λοιπόν κάτι.......βλέπουμε συνεχώς και ανεβοκαταβαίνουν στη δημοσιότητα τα ίδια πράματα. Δηλαδή γίνεται σουξέ ο κύριος/η κυρία τάδε.....μετά από κάποιο καιρό εξαφανίζεται.......μετά από λίγο......άλλο φρούτο με την ίδια περίπου γεύση........εμφανίζεται/εξαφανίζεται.......άλλο πορτοκάλι με περίπου την ίδια γεύση......και ξανά μανά......Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος στην αρχή τον γούσταρε......μετά δεν τον γούσταρε......και μετά έβγαλε έναν παρόμοιο με τον προηγούμενο....τον οποίον τον γούσταρε γιατί είναι καινούριος, δι αλλιώς αν ήταν παλιός δεν θα τον γούσταρε, ώσπου στο τέλος σταματάει να τον γουστάρει και γουστάρει έναν καινούριο που είναι παρόμοιος με τους άλλους 3 προηγούμενους. Τι συμβαίνει σε αυτή την ιστορία ? Άντε οι δισκογραφικές βγάζουνε λεφτά κάνουν την δουλειά τους, δεν μπορούν να κάνουν και κάτι παραπάνω και μετά μετράει ο καλλιτέχνης...πόσο αρέσει στον κόσμο....με τον κόσμο τι ακριβώς γίνεται ??

[bobkatsionis]

O κοσμος (η καλυτερα ο λαουτζίκος) ακουει τη μουσικη οπως διαλεγει και φαι στα everest της γειτονιας:

θα φαει οτι εχει στη βιτρίνα.
Τελειώσαν οι τυρόπιτες?
Ακριβως δίπλα εχει hot dog.
Τελειωσαν οι "Φίλοι Για Παντα"?
θα φαει "Κοκκινα Χάλια."
Είτε ο ένας τα έλεγε τα τραγουδια ειτε ο άλλος δεν θα τον πείραζε.Μουσική θελουν να ακουσουν και μαλιστα ΓΡΗΓΟΡΑ! δλδ,ανοιγοντας την TV η το ραδιο και ΟΤΙ παιξει...
Αν θελαν νακουσουν κατι "άλλο"...πρεπει να σκυψουν να βγαλουν το cd,να σκυψουν να το βαλουν στο pc(γιατι το στεροφωνικο ειναι στο σαλόνι) κ.ο.κ.
Τα ίδια και στα μπουζουκια.ΤΟΤΕΝΕΣ,ανοιγαν στο Bio-Bio νομιζω οι "Φιλοι Για Πάντα",τωρα στο Guzel τα Χαλιά.
Σταρχ*δια του ο κόσμος.
Πάει γιατι ΠΡΕΠΕΙ να παει στα ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ.Ασχετα με το ποιος τραγουδαει εκει.

Αυτα έχει το μενού,αυτα τρωει ο κόσμος.
Και γω μολις έφαγα ενα hot dog απο τα everest.
Ναι,είναι σιχαμενο και χαλαρα το χειροτερο στον κόσμο αλλα...αυτό είχε!
Και εννοειται οτι αν ετρωγα κά8ε μερα σπιτικο φαγητάκι δε θα το αγγιζα αυτο.
Αλλα επειδη ΣΥΝΗΘΙΣΑ,μου αρεσει κιολας!
Τα ιδια και στη μουσικη....


*btw,οι "φιλοι για πάντα" δεν τελειωσαν!(ασχετο)

[groovymood]

O κοσμος (η καλυτερα ο λαουτζίκος) ακουει τη μουσικη οπως διαλεγει και φαι στα everest της γειτονιας:

θα φαει οτι εχει στη βιτρίνα.
Τελειώσαν οι τυρόπιτες?
Ακριβως δίπλα εχει hot dog.
Τελειωσαν οι "Φίλοι Για Παντα"?
θα φαει "Κοκκινα Χάλια."
Είτε ο ένας τα έλεγε τα τραγουδια ειτε ο άλλος δεν θα τον πείραζε.Μουσική θελουν να ακουσουν και μαλιστα ΓΡΗΓΟΡΑ! δλδ,ανοιγοντας την TV η το ραδιο και ΟΤΙ παιξει...
Αν θελαν νακουσουν κατι "άλλο"...πρεπει να σκυψουν να βγαλουν το cd,να σκυψουν να το βαλουν στο pc(γιατι το στεροφωνικο ειναι στο σαλόνι) κ.ο.κ.
Τα ίδια και στα μπουζουκια.ΤΟΤΕΝΕΣ,ανοιγαν στο Bio-Bio νομιζω οι "Φιλοι Για Πάντα",τωρα στο Guzel τα Χαλιά.
Σταρχ*δια του ο κόσμος.
Πάει γιατι ΠΡΕΠΕΙ να παει στα ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ.Ασχετα με το ποιος τραγουδαει εκει.

Αυτα έχει το μενού,αυτα τρωει ο κόσμος.
Και γω μολις έφαγα ενα hot dog απο τα everest.
Ναι,είναι σιχαμενο και χαλαρα το χειροτερο στον κόσμο αλλα...αυτό είχε!
Και εννοειται οτι αν ετρωγα κά8ε μερα σπιτικο φαγητάκι δε θα το αγγιζα αυτο.
Αλλα επειδη ΣΥΝΗΘΙΣΑ,μου αρεσει κιολας!
Τα ιδια και στη μουσικη....


*btw,οι "φιλοι για πάντα" δεν τελειωσαν!(ασχετο)

Ο πολύς ο κόσμος πάντως δεν ακούει ούτε φίλους για πάντα, ούτε κόκκινα χαλιά...

Άλλα είναι τα μεγάλα ονόματα ...Ρέμος, Χατζηγιάννης, Ρουβάς, Πλούταρχος κλπ κλπ...

Για να πεις οτι έγινες μεγάλο όνομα πρέπει να κρατήσεις τουλάχιστον απο 2-3 χρόνια και πάνω...

[MACMISIAS]

Το θέμα ξεφεύγει αναγκαστικά και πάει σε σκέψεις γύρω από τα μουσικά πράγματα της Ελλάδας. Μερικές σκέψεις λοιπόν σε πράγματα που ειπώθηκαν παραπάνω...
Αγγλόφωνο-Ελληνόφωνο ροκ-μέταλ (πολύ σπάνιο το ελληνόφωνο μέταλ εδώ που τα λέμε...). Με το πρώτο έχεις ελπίδες , με το δεύτερο ξέχασέ το...Οι ελπίδες βρίσκονται στο κατά πόσο είσαι διαθετιμένος να ξενιτευτείς για να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα. Με δουλειά όπως αναφέρθηκε και λίγη τύχη ίσως κάτι να γίνει. Αλλά από την άλλη παραμένεις και τριτοκοσμικός γιατί θα πει ο αμερικάνος ..."Έλληνες"; Που είναι αυτό; Δίπλα στο Αφγανιστάν δεν είναι; Παλεύεις όμως και με τις προκαταλήψεις και ίσως γίνει κάτι...
                   Στην Ελλάδα από την άλλη και με ελληνικό στίχο, όσα live και να κάνεις , όσα "σχετικά" site να σε αναφέρουν και όσα περιοδικά πάλι του είδους να γράψουν για σένα, το πολύ πολύ να γίνεις ένα σεβαστό ονοματάκι στο χώρο σου. Τα μεγάλα ραδιόφωνα δεν προβάλλουν το ροκ, οι τηλεοράσεις είναι στο επίπεδο η "ροκ σταρ Μαντόνα" και η ζωή συνεχίζεται. Χώρια ότι για να το κυνηγήσεις πραγματικά, πρέπει να ασχολείσαι μόνο με αυτό. Αλλά από το ροκ στην Ελλάδα ζούνε ελάχιστοι. Μικρή αγορά και η πίτα μοιρασμένη από τους μιντιάδες...  Αναγκαστικά λοιπόν οι περισσότεροι γίνονται ερασιτέχνες και παίζουν όπου μπορούν και όποτε μπορούν. Ξέρω μπάντα που κάνει την υπέρβαση με 3 live τη βδομάδα εδώ και 10 χρόνια...Καλή μπάντα. Παίρνουν τα τέτοια μου γιατί πόσο να ανακυκλώσουν το ίδιο κοινό; Και πως να έρθει καινούργιο κοινό στη σκηνή, αφού ισχύουν όσα είπαμε παραπάνω με τα ΜΜΕ;
                  Έσοδα από τη δισκογραφία δεν υπάρχουν. Μόνο έξοδα. Οι δισκογραφικές υπάρχουν ακόμα γιατί υποχρεώνουν τους πάντες να κάνουν μόνοι τους τη παραγωγή. Και όχι μόνο.
Γνώρισα κι εγώ κάποτε ένα παληκάρι από το συγκεκριμένο συγκρότημα που αναφέρθηκε. Μουσικάρα. Αλλά και "επαγγελματίας". Κι όταν περνάει το μήνυμα ότι "οι υπόλοιποι είναι κλαψιάρηδες και επειδή δεν μπορούν,γκρινιάζουν", υποθέτω πως λέει Κόκκινα Χαλιά, Κόκκινα Χάλια, η δουλειά δεν είν' ντροπή. Σίγουρα όχι. Ούτε τα ταξιμάκια στο σκυλάδικο σε 5 χρόνια...
Έτσι τη βίωσα εγώ τη κατάσταση, έτσι τα λέω...Θα μου έλεγε κάποιος "γιατί δεν το γυρνάς στο αγγλόφωνο";
Γιατί πολύ απλά δε μπορώ. Δεν "τα λέω" καλά στα αγγλικά. Πιστεύω κιόλας σε μιά μεγάλη παράδοση με αλυσίδα τον Πουλικάκο, τον Σιδηρόπουλο,τις Ταξιαρχίες, τις Τρύπες, τον Πανούση, τα Διάφανα Κρίνα, τους Ενδελέχεια, ακόμα και τον Παπακωνσταντίνου γιατί όχι, που έχουν βγάλει θεικά πράγματα για μένα και παλεύω και γω για να μη πεθάνει η σκηνή...Στην εντατική το ροκ στην Ελλάδα.

Υ.Γ Bobkatsionis αν έχεις καμμιά σχέση με τον Bobkozonis πες του να έρθει να πάρει την ΑΕΚΑΡΑ γιατί δεν αντέχουμε άλλο!!!

Υ.Γ 2 Ζηλεύω πραγματικά όλους εσάς που ασχολείστε με το metal γιατί απευθύνεστε σε ένα πολύ μεγάλο κοινό σε όλο το πλανήτη και μπορείτε να κάνετε κάποια πράγματα παραπάνω. Έχω το φιλαράκι μου τον Gus Makrikostas με τους Battleroar και βλέπω καμμιά φορά τα gigs τους σε κάποιες ευρωπαικές πόλεις (και όχι μόνο) και λέω "α ρε μπαγάσα μπράβο σου"!!! 

[bobkatsionis]

Καλα κανεις και ασχολεισαι με το Ελληνόφωνο ροκ φίλε μου,αφου αυτό σε εκφράζει,τι να κανεις..!

Εχεις απόλυτο δίκιο οτι η πίτα είναι μικρή,αφου υπαρχουν αυτες οι 10-20 σκηνες να παιξεις και μετα..τελος.
Βεβαια κοιταζοντας την ιστορία,βλεπουμε πως για καποιο λόγο πολύ ευκολα με ενα-δυο τραγουδακια μενουν στην "ιστορια" καποια γκρουπ(υπογεια ρευματα,και οι αλλοι με τα Λιωμενα Παγωτα πχ κ.α) και μετα ζουν το ντόπιο ροκσταριλικι, καιγονται παιζοντας συνεχεια καθε Σεπτεμβρη με τις κρατικες επιχορηγησεις σε ολους τους Δημους και Κοινοτητες και μετα απο...χ χρονια πανε να κανουν και ενα αλμπουμ ακομα.Συνηθως υποδεεστερο και μετα...παπαλα.

Αλλα και ετσι μια χαρα είναι αφου πανε και παιζουν στις Αρχιτεκτονικες και τους Σταυρους Των Νοτων 5 δικά τους και 86 διασκευες (απο τις οποιες οι 85 ειναι συνηθως στανταρακια) και το μεροκαματο του φοιτητοτρομου βγαινει.

Οποτε κατα τη γνωμη μου μονοι τους το τρωνε το κεφαλι τους. Για να μεινεις στην κορυφη θελει προσπαθεια.
Απο κει και περα ο μονος δρομος ειναι προς τα κατω.

[Lo.Lee.Ta]

Μιας λοιπόν και την διαρκή επιτυχία, δεν την καθορίζει μόνο ο μόχθος και οι προσπάθειες μίας μπάντας, αλλά ούτε και οι δισκογραφικές, αλλά η αποδοχή του κόσμου σε συνεχή βάση, οι Μουσικοί διαγωνισμοί, δεν είναι τίποτα παραπάνω από την προσφορά κάποιας ευκολίας στο ταξίδι ενός μουσικού. Μία γρήγορη εκκίνηση, που θα μπορούσε να καταλήξει και "μάπα το καρπούζι" ως προς τον στόχο για διαρκή επιτυχία. Όσοι λοιπόν έχουνε αυτόν τον στόχο και θέλουν να τον πετύχουν σε όσο γίνεται σύντομο χρονικό διάστημα, κάθε βοήθεια είναι καλή. Όσοι δεν έχουν αποκλειστικά αυτό το στόχο, δεν έχουν ανάγκη να χρησιμοποιήσουν κάποια βοήθεια όπως Μουσικός Διαγωνισμός, μιας και περισσότερο τους ενδιαφέρει να δημιουργούνε μουσική, παρά η συνεχής αποδοχή του κόσμου. Όταν δε, η αποδοχή του κόσμου έχει να κάνει με την εισροή χρημάτων στην τσέπα της μπάντας, διότι αν δεν έχει εισροή χρημάτων επειδή είναι το βιοποριστικό τους επάγγελμα, θα ψοφήσει της πείνας, τότε κάθε βοήθεια είναι δεκτή και η επιτυχία περνά σε δεύτερη φάση. Βραβείο λοιπόν του Μουσικού Διαγωνισμού, δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία βοήθεια, που επιταχύνει μόνο το πρώτο προσωρινό στάδιο της επιτυχίας μίας μπάντας και το μόνιμο, εφόσον όμως υπάρξει. Για το πρώτο προσωρινό στάδιο όμως, δεν υπάρχει κάποια αμφιβολία, ότι έστω εν μέρη τεχνητά ο μουσικός, γνωρίζει προσωρινή επιτυχία και τσεπώνει καλούδια.
Συμφωνείτε ?

Ποιοι από τους παραπάνω, που έχετε μπάντα θα συμφωνούσατε σε κάτι τέτοιο ? Έαν δεν συμφωνούσατε, γιατί όχι ? Δεν χρειάζεστε βοήθεια ? Δεν θέλετε βοήθεια για κάποιους λόγους ? θεωρείτε ότι αυτή βοήθεια δεν είναι και τόσο απλή-αγνή όσο ακούγεται ? Σε τύπους Διαγωνισμούς Χ-Φακτορ, δεν θα πηγαίνατε, γιατί πιστεύετε ότι είναι στημένοι ή γιατί θεωρείτε ότι προβάλλουν σκουπίδια ? Μήπως είναι στο χέρι σας, να πάει ένας σωστός άνθρωπος και να φεύγουνε σιγά σιγά τα σκουπίδια ?

Εγώ δεν έχω μπάντα, σκέφτομαι να φτιάξω μία και τριγυρίζουν όλα αυτά στο μυαλό μου. Τι λένε οι πιο έμπειροι, με απλές, μικρές, ορθές κοφτές απαντήσεις σε έναν όχι και τόσο έξυπνο άνθρωπο, ώστε να τον απομακρύνουν από τις κακοτοπιές, με όσο γίνεται σαφείς οδηγίες?
 

[Jeditraitor]

Μιας λοιπόν και την διαρκή επιτυχία, δεν την καθορίζει μόνο ο μόχθος και οι προσπάθειες μίας μπάντας, αλλά ούτε και οι δισκογραφικές, αλλά η αποδοχή του κόσμου σε συνεχή βάση, οι Μουσικοί διαγωνισμοί, δεν είναι τίποτα παραπάνω από την προσφορά κάποιας ευκολίας στο ταξίδι ενός μουσικού. Μία γρήγορη εκκίνηση, που θα μπορούσε να καταλήξει και "μάπα το καρπούζι" ως προς τον στόχο για διαρκή επιτυχία. Όσοι λοιπόν έχουνε αυτόν τον στόχο και θέλουν να τον πετύχουν σε όσο γίνεται σύντομο χρονικό διάστημα, κάθε βοήθεια είναι καλή. Όσοι δεν έχουν αποκλειστικά αυτό το στόχο, δεν έχουν ανάγκη να χρησιμοποιήσουν κάποια βοήθεια όπως Μουσικός Διαγωνισμός, μιας και περισσότερο τους ενδιαφέρει να δημιουργούνε μουσική, παρά η συνεχής αποδοχή του κόσμου. Όταν δε, η αποδοχή του κόσμου έχει να κάνει με την εισροή χρημάτων στην τσέπα της μπάντας, διότι αν δεν έχει εισροή χρημάτων επειδή είναι το βιοποριστικό τους επάγγελμα, θα ψοφήσει της πείνας, τότε κάθε βοήθεια είναι δεκτή και η επιτυχία περνά σε δεύτερη φάση. Βραβείο λοιπόν του Μουσικού Διαγωνισμού, δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία βοήθεια, που επιταχύνει μόνο το πρώτο προσωρινό στάδιο της επιτυχίας μίας μπάντας και το μόνιμο, εφόσον όμως υπάρξει. Για το πρώτο προσωρινό στάδιο όμως, δεν υπάρχει κάποια αμφιβολία, ότι έστω εν μέρη τεχνητά ο μουσικός, γνωρίζει προσωρινή επιτυχία και τσεπώνει καλούδια.
Συμφωνείτε ?

Ποιοι από τους παραπάνω, που έχετε μπάντα θα συμφωνούσατε σε κάτι τέτοιο ? Έαν δεν συμφωνούσατε, γιατί όχι ? Δεν χρειάζεστε βοήθεια ? Δεν θέλετε βοήθεια για κάποιους λόγους ? θεωρείτε ότι αυτή βοήθεια δεν είναι και τόσο απλή-αγνή όσο ακούγεται ? Σε τύπους Διαγωνισμούς Χ-Φακτορ, δεν θα πηγαίνατε, γιατί πιστεύετε ότι είναι στημένοι ή γιατί θεωρείτε ότι προβάλλουν σκουπίδια ? Μήπως είναι στο χέρι σας, να πάει ένας σωστός άνθρωπος και να φεύγουνε σιγά σιγά τα σκουπίδια ?

Εγώ δεν έχω μπάντα, σκέφτομαι να φτιάξω μία και τριγυρίζουν όλα αυτά στο μυαλό μου. Τι λένε οι πιο έμπειροι, με απλές, μικρές, ορθές κοφτές απαντήσεις σε έναν όχι και τόσο έξυπνο άνθρωπο, ώστε να τον απομακρύνουν από τις κακοτοπιές, με όσο γίνεται σαφείς οδηγίες?
 

Δυστυχώς φίλε XoLiDoXoS, η αυστηρά προσωπική μου γνώμη είναι ότι η αποδοχή του κόσμου (της μάζας τουλάχιστον που ισούται με το "κόσμος" σε μια τόσο μικρή αγορά όπως η εγχώρια) είναι άμεσα συνδεδεμένη με το τρίπτυχο "Δισκογραφική / Promotion / PR", τουλάχιστον στην ελλάδα. Ο μουσικός διαγωνισμός έτσι όπως τον περιγράφεις δυστυχώς τείνει να αποτελέσει μονόδρομο για ένα νέο συγκρότημα εδώ (μαζί με την κατασκευή του ανάλογου "οπτικού" πακέτου). Η μουσική σε πρώτη φάση μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Μακάρι όλοι αυτοί που κάθονται και βγάζουν τα σωθηκά τους φτιάχνοντας μουσική να μπορούνε να βασίζονται στη δύναμη και την ποιότητα της μουσικής τους και μόνο. Σαφώς και με σκληρή δουλειά και το να είναι ΕΚΕΙ όπως ειπώθηκε να μπορεί κάποιος να καταφέρει κάτι, αλλά the odds are against him, εδώ τουλάχιστον.

Όσον αφορά την αναγνώριση, νομίζω ότι οποιοσδήποτε φτιάχνει μουσική σίγουρα θέλει να αναγνωριστεί/αποδεχθεί σε κάποιο βαθμό από το σύνολο (με την έννοια ότι να θέλει η μουσική του να φτάσει σε όσα περισσότερα αυτιά γίνεται)..απλά όπως σωστά αναφέρεις "αν δεν έχει εισροή χρημάτων επειδή είναι το βιοποριστικό τους επάγγελμα, θα ψοφήσει της πείνας, τότε κάθε βοήθεια είναι δεκτή και η επιτυχία περνά σε δεύτερη φάση" και αυτό και μόνο το γεγονός μπορεί να αλλοιώσει την δημιουργική ας πούμε διαδικασία. Διαφωνώ με το όλο παιχνίδι του Μουσικού διαγωνισμού όπως αυτό διεξάγεται στην ελλάδα, αλλά δυστυχώς τείνει να γίνει αναγκαίο κακό πλέον.

Επίσης διαφωνώ με την πρόταση " Όσοι λοιπόν έχουνε αυτόν τον στόχο και θέλουν να τον πετύχουν σε όσο γίνεται σύντομο χρονικό διάστημα" και εκεί είναι και η διπλή όψη του νομίσματος κατά τη γνώμη μου

[Garvin]

http://www.avopolis.gr/greek/news/default.asp?ID=17025

για να δειτε πώς σκεφτεται το καθε τετοιου ειδους τσουτσεκι που ταιζει διασκεδαση το μεσο ελληνα.