O pappous αναφέρει κάποια χαρακτηριστικά, τα οποία δεν χρειάζεται να ανήκεις σε κάποιο συγκεκριμένο χωρό για να τα αντιπροσωπεύεις και να σε αντιπροσωπεύουν σαν άνθρωπο. Άλλωστε, εκεί είναι και το πρόβλημα. Η μειοψηφία ύπαρξης τέτοιων ανθρώπων αλλά και η περιθωριοποίηση και φίμωση και το κυνήγι όσων υπάρχουν. Υπάρχουν και στην αριστερά τέτοιοι άνθρωποι, άσχετα με το αν ο παππούς σηκώνει το όπλο και δείχνει συγκεκριμένα άτομα. Η σαπίλα των κομμάτων Κιράτζο, εναντιώνεται ή αδιαφορεί για ανθρώπους, που είναι κατά πολλά χρόνια μεγαλύτεροι σου, αγωνιστές αλλά και υποστηριχτές της αντίστοιχης κομματικής ιδεολογίας. Η ιδεολογία, είναι απλά μια βιτρίνα. Δεν τα λέω εγώ, μιας και δεν έχω ασχοληθεί στο παραμικρό με τα κόμματα, απλά σου μεταφέρω τη γνώμη κάποιων άλλων. Βέβαια με αυτή τη γνώμη συμφωνώ, μιας και όσα βλέπω, δεν διαφέρουν.
Ένα βιβλίο έτσι για να περάσει η ώρα, που ίσως θα σε ενδιέφερε παραπάνω, το οποίο μου το έδωσε εδώ ένας γείτονας, που είναι και ο συγγραφέας, "Η ζωή αρχίζει τα χαράματα" Παναγιωτίδης Απόστολος. Ίσως να μάθεις και για τι άνθρωπο πρόκειται.
Η αρχή της λύσης, δεν είναι άλλη, από το να φέρει ο λαός, σωστούς ανθρώπους στην επιφάνεια. Μέχρι να γίνει αυτό, καλό είναι να μπει κάνας ξένος στη χώρα να ανοίξει καμμιά δουλειά, γιατί προβλέπω, να τρώει ο ένας τα αυτιά του άλλου έως ότου κοινωνικοποιηθούμε.
