Το ξέρω ότι γίνεται να πηγαίνει κάποιος σε ένα γήπεδο, να βρίζει, να βρίζουνε και να μη στεναχωριέται. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι δεν αφήνει κανένα στεναχωρημένο. Κάνα μήνα τώρα μιλάω με ανθρώπους που ζήσανε το ποδόσφαιρο στις καλές του στιγμές, κατά πολύ μεγαλύτερους από εμάς. Μπορείς να ρωτήσεις αυτούς πως ήτανε στα γήπεδα τότε. Τότε έπαιρναν άνετα τα παιδιά τους. Τώρα σκέφτονται όχι μόνο να πάρουνε τα εγγόνια τους, αλλά να πάνε και αυτοί οι ίδιοι να παρακολουθήσουν. Ο τρόπος δε που το περιγράφουν, είναι σα να ήταν όλοι μία μεγάλη παρέα.
Δεν χρειάζεται άλλωστε να σχολιάσουμε περί Χούντας.
Αρκεί να κάνεις ένα καινούριο θέμα, περί γηπέδου, βρισίματος, πόσοι γουστάρουν, πόσοι όχι και πόσοι θεωρούν μη στενάχωρη τη κατάσταση. Για μένα πάντως είναι στενάχωρη, παρ΄όλο που έχω πάει ελάχιστες φορές γήπεδο αλλά δεν ασχολούμαι με ποδόσφαιρο-μπάσκετ κτλπ.
Δεν θα σου πω γενικότερα τη θεωρώ αλητεία, αλλά ότι το χοντρό βρίσιμο που γίνεται στα γήπεδα το θεωρώ αλητεία. Τη δε έννοια της αλητείας, την έχω μόνο ως κακή. Τώρα αν κάποιος δεν είναι αλήτης, αλλά γουστάρει να τον λένε αλήτη από ψώνιο, αυτό είναι άλλη περίπτωση. Όπως και στη φάση που κάποιοι λένε κάποιον αλήτη, επειδή είναι διαφορετικός, δίχως να ενοχλεί κανέναν, ούτε αυτό το θεωρώ αλητεία.