Καλο ειναι να εχουμε κατα νου τι ειδους μουσικης θα ηχογραφησουμε, ωστε να επιλεξουμε το καλυτερο δυνατο μικροφωνο, το οποιο με τη σωστη τοποθετηση να μας δωσει ενα καλο πρωτογενες σημα το οποιο θα επεξεργαστουμε ελαχιστα.
Ενα "λαμπρο" μικροφωνο ( οπως ειναι το C1000 ) το οποιο εχει την ταση να "σκληραινει" οταν πιεστει, θα ειναι καλο για pop/rock παραγωγες ή για metal solos, ομως εαν θελουμε να ηχογραφησουμε jazz/blues ή βαριες ρυθμικες κιθαρες, θα ειναι σχετικα ακαταλληλο ( με την καταλληλη τοποθετηση μπορει να αποδωσει ογκο ομως ).
Ενα ribbon ή ribbon-οειδες μικροφωνο απο την αλλη, λογω του μουντου χαρακτηρα του, ειναι ο,τι πρεπει για old fashioned rock καταστασεις, για jazz/blues και κανα soft rock solo. Προφανως εαν θελουμε "λαμπερες" κιθαρες, το ribbon δεν κανει, αφου απο τη φυση του το μικροφωνο αυτο δεν μπορει να συλλαβει υψηλες συχνοτητες ( και το λαθος που κανουν πολλοι ηχοληπτες ειναι να προσπαθουν να αναδειξουν πριμα σε ενα ηχο που δεν εχει πριμα...αρα βγαζουν το θορυβο του μικροφωνου μπροστα ). Βεβαια ειναι ευαισθητουλια στην ηχητικη πιεση κι αν η ταινια "κολλησει" πανω στο "σασι", τοτε το μικροφωνο ειναι αχρηστο. Οποτε προσοχη.
Απο την αλλη, ενα δυναμικο τυπου SM57 ειναι πιο "γενικο" και αναλογα με την τοποθετηση μπορει να δωσει διαφορετικα ηχοχρωματα. Απο μουντο ηχο ( on axis, εκτος κωνου σχεδον ) εως λαμπερο ( on axis, στο κεντρο του κωνου ) ειναι η καλυτερη επιλογη για all around παραγωγες.
Γενικα, πριν παμε να ηχογραφησουμε τις κιθαρες μας, πρεπει να εχουμε κατα νου πως θα ειναι στη μιξη ή τι ηχο θελουμε να εχουν. Αυτο θα μας λυσει στα χερια οσον αφορα το τι θα συλλαβουμε ως ηχο, γιατι εαν παμε μετα σε επιπεδο "fix it in the mix" μπορει να εχουμε μπερδεματα φασικα και συχνοτικα.
Πριν ακομα ξεκινησουμε να ηχογραφουμε πρεπει να ξερουμε τι ηχο θελουμε και με το μικροφωνο που κραταμε στα χερια μας ποια θα ειναι η καλυτερη θεση για να το πετυχουμε. Δυσκολο εαν ξεκιναει καποιος τωρα να κανει παραγωγες, ομως οσο πιο πολυ μπει στη διαδικασια αυτη, τοσο πιο ευκολη θα κανει τη ζωη του!
Προσωπικα προτιμω το συνδυασμο μικροφωνων, ωστε να εχω εναν ελεγχο σε 2 faders του τι ηχοχρωμα θελω να βγαλω. Πχ, ενας ωραιος συνδυασμος ειναι τα SM57 και MD421. Το ενα ειναι ενα ουδετερο μικροφωνο, ενω το αλλο ενα μικροφωνο με ιδιαιτερη αποκριση στις υψηλομεσαιες. Ενας συνδυασμος αυτων των 2 εχει ομορφο αποτελεσμα.
Αν και θελει λιγο προσοχη στη τοποθετηση , ειναι ωραιο το αποτελεσμα γιατι δεν κανεις καθολου ΕQ, αλλα παιζεις με τα 2 faders ως ενταση και βρισκεις το καλυτερο συνδυασμο. Προσφατα ηχογραφησα με αυτα τα 2 μικροφωνα:
Αλλοι ωραιοι συνδυασμοι ειναι το C414 ( σε καρδιοειδες pattern με pad ) με το SM57 ή ενα Ribbon με το SM57. Γενικα το Sm57 το θεωρω ελβετικο σουγια και παει σε οποιαδηποτε περισταση, ακομα κι αν τελικα δεν κρατησω το καναλι!
Και παντα, μα παντα, ενα room mic ( πυκνωτικο ειτε σε omni, ειτε με καρδιοειδες που κοιταει σε καποια γωνια του χωρου, ωστε να το υπερκομπρεσαρω μετα και να φερω την ουρα του δωματιου μεσα στην ηχογραφηση ), ακομα κι αν ειναι αχρειαστο τελικα.....
