Καλημέρα!
Πολεμικό ρεπορτάζ:
Μετά τον μαραθώνιο soundcheck (και να φανταστείτε ότι εμείς δεν κάναμε καν) ξεκινήσαμε κατά τις 20:30 ή κάτι τέτοιο. Κατά σειρά εμφάνισης η παρουσίαση...
Πρώτη η μπάντα του Korgy Signal to NOISE, φοβερός ήχος, η Konnie σε μεγάλα κέφια τραγούδησε πραγματικά καταπληκτικά και γενικά όλη η μπάντα έπαιξε φο-βε-ρα. Πολύ ωραίο και το playlist, 2-3 διασκευές προς το τέλος ήταν απολαυστικές... we want more!
Δεύτερη η Αναστασία με τον male Κωνσταντινίδη και το πολυπληθές κοινό που μας έκανε να μοιάζουμε συνταξιούχοι, μας θύμισαν πως ξεκινήσαμε (και πως βγάζαμε γκόμενες στο σχολείο). Πολύ πάθος, αγάπη για αυτό που κάνανε και τελικά ένα πολύ όμορφο αποτέλεσμα όταν "λυθήκανε". Μπράβο παιδιά, και εις άλλα με υγεία και να μας καλείτε και εμάς τα παπούδια.
Τρίτος ο υποφαινόμενος με τα υπολείματα των Epitalkers (Αντώνης) και νέες προσθήκες τη Μαριλένα (φωνή) και το Δημήτρη (κιθάρα) υπό το δοκιμαστικό όνομα two'n'two. Να ζητήσω συγγνώμη που αναγκαστήκαμε να παίξουμε νωρίτερα "τρώγωντας" τη θέση κάποιου άλλου, άλλα είχαμε ένα θεματάκι υγείας. Αν και παίξαμε ψιλοσκατά, οι φωνάρες του Αντώνη και της Μαριλένας μας ξελάσπωσαν. Δόξα και τιμή στους τραγουδιστές μας!
Μετά τα δύο ακουστικά σετάκια σειρά πήρα οι Dizzy Lil' Band, κουτσουρεμένοι κατά ένα μέλος (atav - προδότη Αντρέα). Πολύ καλός ήχος, ωραίο playlist και ενέργεια. Μεγάλες στιγμές το Call me! Είχα να τους ακούσω από τις πρώτες πρόβες που κάνανε όταν μόνταραν το σχήμα και η βελτίωση καθενός προσωπικά όσο και το δέσιμο της μπάντας ήταν εντυπωσιακή! Α, είχαμε και το πρώτο τραγουδιστικό jam, ντουέτο με τον Αντώνη μας στο I love rock 'n' roll.
Αισίως φτάσαμε στο πέμπτο ακουστικό σετάκι, στη σκηνή ο Spyros Delta με τη female Μαρία... Με τις πρώτες νότες που έπαιξε ο Σπύρος στην κιθάρα αποφάσισα να μην ξαναασχοληθώ με την μουσική γενικότερα και να κρεμάσω διαπαντός την ταπεινή μου Yamaha. Φοβερός, άνετος, καταπληκτική ρυθμική με πανέμορφα γεμίσματα... ζήλεψα.... Πάρα πολύ καλά δεμένος με τη Μαρία, καταπληκτική φωνή, πολύ άνεση και το καταφχαριστηθήκαμε. Κρίμα που δεν παίξανε άλλες 2-3 ώρες!
Και ενώ όλα πηγαίνανε καλά και είχε πάει η ώρα μία η σκηνή ξανατίγκαρε με φλάουτα, σαξόφωνα, synth και μια πεταλιέρα σε μέγεθος fiat 500. Η στιγμή που όλοι περιμέναμε, οι Σάτυροι! Τα τραγούδια ήταν από τον καινούριο δίσκο (Σολ Γαλλία Τσάμικο) και ενώ τα είχα ακούσει στο soundcloud, live ήταν πολύ πιο απολαυστικά καθότιν υπήρχε και επεξηγηματικό σπικάζ με άφθονο γέλιο ανάμεσα στα κομάτια.
Η μπάντα απλώς δεν υπάρχει, όσοι δεν τους έχουν ακούσει ακόμα από κοντά να το κάνουν οπωσδήποτε! Ενέργεια, ερμηνευτικότητα και μουσικοσύνη (υπάρχει τέτοιο πράμα?) στο 100% Κρίμα που λόγω της ώρας και της επερχόμενης Δευτέρας δεν τους ακούσανε περισσότεροι.
Δύο παρακάτι, ετοιμαζόμαστε να φύγουμε και βλέπω το Zeoy με τον υιό που παραμονεύανε στις σκιές να στήνουν κιθάρες με τη βοήθεια των Dizzy... ώρα για τζαμ! Παίξανε ο Zeoy με τον φίλο του (ξέχασα το όνομά του) καθώς και ο ηχολήπτης (που παίρνω όρκο ότι είναι αδερφός του Πλιάτσικα). Ένα έχω να πω: o Zoey είναι παιχτούρα μεγάλη! (και ο φίλος) Θέλω οπωσδήποτε να τον (τους) δω σε μια ολοκληρωμένη μπάντα, μια φωνή λείπει και το rythym section (αν και ο υιός μεγαλώνει γρήγορα). Απολαυστικά σόλα με φαντασία και feeling...
Κάπου εκεί γύρω στις δύο και είκοσι τέλειωσαν και οι δικές μου αντοχές, οι περισσότεροι είχαμε πάει από τις πεντέμισυ - έξι το απόγευμα, και δεν έκατσα να δω το τέλος, ας μας το γράψει όποιος το είδε!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους παίξανε, σε όσους ακούσανε και στο Remedy που μας ανέχτηκε.
Ήταν η πρώτη τέτοιου μεγέθους διοργάνωση, είχε προβλήματα, αλλά μας έδειξε και το δρόμο για κάτι καλύτερο τη νέα σεζόν με περισσότερες συμμετοχές και μεγαλύτερο ακροατήριο.
