Θα προσπαθήσω να εκφράσω και γω μια άποψη, και για να είμαι ειλικρινής, θα πατήσω στο οτι ΔΕΝ έχεις δάσκαλο:
Αρχικά, μη ποσοτικοποιείς το διάβασμα. Το να λες οτι διαβάζεις Χ ώρες είναι λίγο άσκοπο. Είναι σα να λες οτι εργάστηκες 5 ώρες, χωρίς να λες τί κατάφερες. Άρα το πρώτο βήμα που θα συνιστούσα, είναι απλό.
Βάλε ένα στόχο. Αν ο στόχος σου είναι να χτυπήσεις κάρτα, δε θα δείς προκοπή. Απο την άλλη, δε συζητάμε να αυτοβασανιστούμε προσπαθώντας κάτι το οποίο τη παρούσα στιγμή είναι ανέφικτο. Ο στόχος σαν έννοια είναι λίγο ασαφής. Μπορεί να είναι να βγάλεις ένα κομμάτι σε μια βδομάδα, να βγάλεις μια άσκηση στα 2.000.000.000 bpm, ή πολύ απλά, να παίξεις λίγο καλύτερα από τη προηγούμενη μέρα. Ο στόχος έχει και ένα χρονικό περιθώριο, το οποίο εσύ θα ορίσεις. Στην περίπτωσή σου, θα σου συνιστούσα να κρατάς μια πρόοδο σε κάποιες τυπικές ασκήσεις.
Φρόντισε οι στόχοι σου να είναι ρεαλιστικοί. Είναι πολύ εύκολο να μη σου βγούν οι στόχοι. Και δε μιλάω για το στόχο μιας ημέρας, αλλά να παρατηρήσεις οτι συστηματικά, "δεν βγαίνει". Ειδικά από τη στιγμή που είσαι αρχάριος, είναι απόλυτα λογικό να μην είσαι σε θέση να εκτιμήσεις τις δυνάμεις σου, την αποδοτικότητά σου. Μην το δείς σαν αποτυχία, αντίθετα εκμεταλλεύσου το για να φτιάξεις ένα ισορροπημένο πρόγραμμα, να έχεις μια στρωτή ροή επιτευγμένων στόχων.
Προγραμμάτισε τη μελέτη σου. Θα συμβούν πολλά πράγματα, τα οποία πιθανό να παρεμποδίσουν τη μελέτη σου. Και φυσικά δε γίνεται να αγνοηθούν όλα. Για αυτό το λόγο, όταν θα κάτσεις να μελετήσεις, έχε κάτι συγκεκριμένο. Χώρισε τη μελέτη σου σε κατηγορίες, προσπάθησε τη τακτοποιήσεις έτσι ώστε να μην έχεις διαδοχικά επίπονες ασκήσεις, για να βγάλεις το βέλτιστο δυνατό αποτέλεσμα.
Αυτά είναι κάποια γενικά, και οπωσδήποτε δεν αποτελούν εξ'ολοκλήρου αυτό που έχω στο μυαλό μου. Το βασικό στο οποίο θα ήθελα να επιστήσω τη προσοχή, είναι το εξής: Η μελέτη μπορεί να χωριστεί σε διάφορες κατηγορίες. Εχοντας τη χαρά να κάνω μαθήματα με κάποια χρόνια με ένα μέλος απο εδω μέσα, έμαθα πολλα στη τεχνική της ηλεκτρικής. Δυστυχώς, χρειάστηκε να σταματήσω, και ήμουν σε ένα σημείο που μπορούσα να το συνεχίσω μόνος, όσο μου επέτρεπε ο χρόνος μου. Και ξεκίνησα ασκήσεις, αρπέτζια, και της παναγιάς τα μάτια. Και συνειδητοποίησα οτι παρόλο που τα δάχτυλά μου πετάγανε ξέρω γω φωτιές, δε μπορούσα να παίξω ένα σόλο, δε μπορούσα να συνοδεύσω. Δεν ήξερα τί να παίξω. Αυτό απαιτεί μια άλλη κατηγορία μελέτης. Δεν κάνεις πλέον μιά άσκηση στα 1234 μετά στα 2345 μετά στα 3456 κλπ. Και γιατί είναι διαφορετική μελέτη? Γιατι πλέον πρέπει να δώσεις σημασία στο ΤΙ κάνεις με τα όπλα που απέκτησες με τη τεχνική σου. Και το βάζω σαν μια διαφορετική κατηγορία μελέτης, γιατι βγαίνεις απο τη μηχανική άσκηση, και μαθαίνεις να παίζεις. Είναι σα να μη ξέρεις να περπατάς, και να κάνεις βάρη με τα πόδια. Με το που βγείς απο το μηχάνημα, αντίστοιχα από τα μοτίβα των ασκήσεων ενδυνάμωσης, σκας με τα μούτρα στο πάτωμα, γιατι όπως είναι απόλυτα λογικό ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣ να μη ξέρεις να περπατάς. Οταν θα μάθεις, θα τρέχεις. Αλλά τώρα τζίφος.
Αυτή η κατηγορία μελέτης έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό. Σε κουράζει στο κεφάλι. Όταν λοιπόν, καταφέρεις και μπείς στο mood οτι παίζεις για τη κιθάρα, και όχι για το μετρονόμο σου, θα αρχίσεις να παρακολουθείς το παίξιμό σου. Θα δείς πράγματα που δεν είχες δεί παλαιότερα. Αυτή η μελέτη, είναι για μένα, αυτή που πρέπει να καθορίσει το πόσο διαβάζεις. Όσο δυνατούς τένοντες και να έχεις, πρέπει να ρυθμίσεις τη μελέτη σου ώστε να μπορείς να απορροφάς τη μέγιστη πληροφορία. Και αυτό διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Και απο μέρα σε μέρα, και απο διάθεση σε διάθεση.
