Γνωρίζω και έχω παίξει με αυτούς. Δεν σου γράφω τι και πως παίζει με τον καθένα σε τεχνικά χαρακτηριστικά, δες τα στα links, θα σου πω την αίσθηση που είχα από το καθένα
Fender Vintage Noiseless: Τους φορούσε η Eric Clapton strat. Πολύ αναιμικό σετ, χαμηλό output, δεν ήταν κακό αλλά και τίποτα τρομερό. Αρκετά full range ήχος, καλούτσικες 2-4 θέσεις, αλλά αν δεν ήταν το midboost circuit στην κιθάρα θα ήμουν παντελώς αδιάφορος για αυτούς, αλλά το boost τους ζωντανεύει αρκετά. Εν τέλη μόνοι τους όχι και ιδιαίτερο για τα δικά μου παιξίματα (rock, hard rock κτλ)
Fender Hot Noiseless: Οι hot noiseless τώρα τους είχα πάνω σε μία Fender Jeff Beck που πέρασε από τα χέρια μου, και μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις. Είναι πολύ ουδέτεροι μαγνήτες, δεν έχουν τουανγκ και μουανγκ και εγώ δεν ξέρω τι άλλο, αλλά σαν ήχος και σε όλες τις θέσεις ακουγόταν πάρα πολύ ωραία. Μάλιστα στο studio εκείνη την εποχή έγραφε ένας γνωστός και ήταν η go to strat όταν χρειαζόμασταν μονοπήνιο ήχο (ανάμεσα σε άλλες πολύ καλές strat) γιατί έγραφε πολύ καλα και αθόρυβα. Οι hot noiseless με έκαναν να καταλάβω ότι ότι διάβαζα στο νετ για τους άψυχους, αναιμικούς, χωρίς χαρακτήρα noiseless ήταν τελικά μεγάλες μπαρούφες.
Fender N3 Noiseless: Οι μαγνήτες με το ρεκόρ ξηλώματος σε κιθάρα μου. Αγόρασα την Fender American Deluxe με τους συγκεκριμένους και ένα διπλό στη γέφυρα, και από το πρώτο ακόρντο αναρωτιόμουν γιατί. Γιατί σε ένα τόσο ωραίο και ποιοτικό όργανο να μπουν αυτοί οι αχαρακτήριστοι μαγνήτες. Αρκετά hot (ίσως έχει να κάνει και το ύψος στο οποίο ήρθαν ρυθμισμένοι από το εργοστάσιο) εντελώς scooped στα μεσαία σε σημείο να ακούγεται σαν τενεκές η θέση 1 και 3, όσο για τη θέση 2 αν και κάτι έλεγε, εν τέλη τίποτα το ιδιαίτερο. Πήραν πόδι μέσα σε μερικές μέρες με τυπικές διαδικασίες. Πολύ ψυχροί, πολύ πριμαριστοί, με λίγα μπάσα, καθόλου μεσαία γενικά εγώ και αυτοί βίοι αντίθετοι. Ακούγονται λίγο καλύτερα με drive/dist.
Fender Samarium Cobalt Noiseless: Οι αγαπημένοι μου noiseless, οργανικοί με γεμάτο ήχο, παίζουν πολύ ωραία σε όλες τις θέσεις. Πολύ ισορροπημένο output, καλύπτουν μεγάλη μουσική γκάμα, οι περισσότερο all around μετά τους vintage noiseless είναι αυτοί. Επίσης αυτοί που έχουν πιο stratocaster-ικό ήχο από όλη τη γκάμα των noiseless.
