... θα αναφωνήσει (τουλάχιστον) ο άνθρωπος που τον έσωσε ένα μπάσο, αλλά μόλις κατέφθασε νέο αίμα, και δεν είναι μπάσο! Δε φτάιω εγώ παιδιά, δώρο μου την κάνανε, εγώ απλά πήγα και την άλλαξα και έβαλά και ένα μικρό ποσό παραπάνω (όντως μικρό

. Εμείς οι μεγάλοι ενίοτε παίρνουμε και καλά δώρα χεχε. Πρόκειται για μία Squier Deluxe Jazzmaster. Στον Αρμάο που έκανα την αλλαγή, την προτίμησα στο νήμα από μία Squier Thinline Tele που είναι κούκλα, απλά από Τελε έχω την κινεζούλα (με την οποία παρεμπιπτόντως είμσι απίθανα ευχαριστημένος και παίζω πολύ συχνά) ενώ από jazzmaster φυσικά τίποτα

1. Καταπληκτική ποιότητα κατασκευής. Τουλάχιστον από πρώτη ματιά, όσο ασφαλής μπορεί να είναι τέτοια σύγκριση, εφάμιλλη αν όχι καλύτερη της Gibson SG Futura που πήρα πριν κανένα εξάμηνο και ίδια με τη μεξικάνα Fender που έχω τρία τέσσερα χρόνια.
2. Χοντρό χορταστικό μπράτσο. Υποκειμενικό βέβαια το θέμα, εμένα μπυ αρέσει πολύ.
3. Μεγάλο σώμα και scale. Ξεχωρίζει πάνω από μισό headstock από τις άλλες στο rack.
4. 9ρες χορδες, πολύ μαλακή και ευκολόπαιχτη παρά το scale. Εγώ βέβαια με τις δαχτύλες μου καμιά φορά παραπατάω τις χορδές και φαλτσάρω, πιθανώς στην πρώτη αλλαγή να πάω για 10αρες.
5. Το δεύτερο κύκλωμα στη δοκιμή είχε λίγα χρούτσα χρούτσα (το volume), έφυγαν με spray. Θεωρητικά είναι το πιο ευαίσθητο σημείο της συγκεκριμένης κιθάρας, κάποια στιγμή πιθανώς να χρειαστει αναβάθμιση στα ηλεκτρικά, πάντως δεν είναι κάτι ακριβό ή γενικά κάτι που προβληματίζει.
6. To τρέμολο δεν βιδώνεται και βγαίνει εύκολα. Δεν τρελαίνομαι, ούτε με πειράζει όμως ειδικά εμένα γιατί δεν το πολυχρησιμοποιώ έτσι κι αλλιώς.
7. Πολύ ωραία σεταρισμένη από τον Αρμάο. Έτοιμη για σκίσιμο η κυρά!
8. Το πιο σημαντικό: Πολύ ωραίος ήχος. Ωραία καθαρά, ωραία (αναπάντεχα) βρώμικα, πολύ ωραίος (αυτό κι αν ήταν για εμένα αναπάντεχο) ο μουντός ήχος του δεύτερου κυκλώματος. Ίσως επηρεασμένος από την κιθάρα, έμεινα κανένα 20λεπτό να παίχω μουντά και γούσταρα χεχε. Και εδώ βέβαια θεωρητικά παίζει φτηνή σχετικά αναβάθμιση με μαγνήτες Fender, θα μπορέσω να πω περισσότερα όταν παίξω με τη jazzmaster του δασκάλου μου που είναι αυθεντική και κάνω τη σύγκριση.
Η Jazzmaster είναι περίεργο όργανο, δεν θα έδινα με τίποτα τα λεφτά που κάνει η κανονική fender. Δεν θα έδινα η αλήθεια είναι ούτε τα λεφτά που κάνει η squier (είχε λανσαριστεί στα τρία κατοστάρικα, τώρα τσίμπησε άλλο ένα), αλλά τώρα που ήταν δώρο και έβαλα ελάχιστα παραπάνω, δεν με χάλασε καθόλου. Τελικά πιστεύω αξίζει τα λεφτά της και με το παραπάνω, αν και νομίζω ότι δεν θα τη συνιστούσα για πρώτη κιθάρα λόγω ιδιομορφίας. Φωτό ακολουθούν: