Μετά το σαββατόβραδο στο δίπλα στο ποτάμι, μου δημιουργήθηκε η εξής απορία: πως είναι δυνατό να χωρέσει η τόσο "μεγάλη" παρουσία του Μίλτου και των τραγουδιών του σε ένα τόσο "μικρό" μαγαζί. Και ο χαρακτηρισμός "μικρό" είναι μάλλον επιεικής: υπήρξε μια κατάσταση απαράδεκτη, και σαν χώρος και σαν εξυπηρέτηση, που έρχεται σε αντίθεση με τον επαγγελματισμό που συναντά συνήθως κανείς στα στέκια της Αθήνας. Δεν ξέρω αν ήταν στη χειρότερη μέρα του, αλλά ευτυχώς ο Πασχαλίδης ήταν εκπληκτικός και σε αποζημίωνε. Απορώ πάντως πως δέχεται να ρίχνει έτσι το επίπεδο των εμφανίσεών του, και όχι ότι τον κατηγορώ, αλλά είναι κρίμα.
Δεν περίμενα ότι θα το έλεγα ποτέ αυτό, αλλά προτιμώ cafe americaine θεσσαλονίκη. Μη σου πω καλύτερα δεύτερο πρόγραμμα...
