Καλημέρα. Απ ότι βλέπω η ...παλιοπαρέα που γράφαμε πριν από 2-3 χρόνια έχει σπάσει και το θέμα έχει κάπως ατονίσει, αντίθετα βέβαια με την διάθεση των κρατούντων και της Τρόϊκας , η οποία παραμένει επίκαιρη και ...ζεστή. Μετά από 3 χρονάκια λοιπόν ΔΝΤ και ύφεσης, το συμπέρασμά μου είναι, ότι έγινε μιά πολύ ωραία κομπίνα εις βάρος της οικονομίας μας και του λαού μας. Το παιχνίδι παίχτηκε αριστοτεχνικά, ειδικά στο κομμάτι της αποδοχής από εμάς , πραγμάτων τα οποία φάνταζαν αδιανόητα πριν από μερικά χρόνια και αυτό έγινε μέσω της προπαγάνδας των ΜΜΕ , του εκφοβισμού και της δημιουργίας ενοχικού αισθήματος στο λαό για την "σπατάλη" και το "πάρτυ" των προηγούμενων ετών. Το μαζί τα φάγαμε του Πάγκαλου, ενώ επιφανειακά καταδικάστηκε, ήταν τελικά και η φράση "κλειδί", που με αυτή ανακόπηκε σε ένα βαθμό και το να υπάρξει μια κάποια γενικευμένη και δίκαιη ηθικά αγανάκτηση.
Πολιτικά το όλο θέμα έφερε τριγμούς και αστάθεια, διαλύοντας το παλιό μοντέλο του δικομματισμού. Με τις "ιδιαίτερες" συνθήκες, ήρθε και το τέλος του λεγόμενου "πολιτικού κόστους" που ήταν και η τελευταία άμυνα του κοσμάκη, στην ασυδοσία των κυβερνήσεων. Πλέον οι κυβερνήσεις δεν έχουν αυτοδυναμία, δεν έχουν να χάσουν τίποτα, 'συνεργάζονται" 2 και 3 κόμματα και απορροφούν το όποιο πολιτικό κόστος.
"Ιδεολογικά" , ξυπνήσανε φαντάσματα του παρελθόντος,με τα οποία αφελώς είχαμε πιστέψει ότι είχαμε ξεμπερδέψει. η Χρυσή Αυγή δημοσκοπικά άγγιξε ακόμα και το 15% κάποια στιγμή, έχοντας για οπαδούς ανθρώπους οι οποίοι έχουν πληγεί από την κρίση και δεν έχουν ούτε τη μόρφωση, αλλά ούτε και τη ψυχραιμία να δούνε τι κρύβεται πίσω από το συγκεκριμένο κόμμα. Ο Σύριζα από ένα κόμμα του "μπαίνει δεν μπαίνει" στη Βουλή, έγινε κόμμα εξουσίας, έχοντας απορροφήσει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι πολιτευτών αλλά και ψηφοφόρων του πάλαι-ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ και προσπαθεί να βρεί τις ισορροπίες απέναντι στον παλιό του επαναστατικό λόγο και την σημερινή πρακτική προσέγγιση της πραγματικότητας. Η Ν.Δ αιμορραγεί συνεχώς και κινδυνεύει να ακολουθήσει το δρόμο του ΠΑΣΟΚ, με μόνο εμπόδιο στη κατρακύλα της , την ολοκληρωτική υποστήριξη (λόγω φυσικά των συμφερόντων τους) των μεγαλυτέρων ΜΜΕ της χώρας. Το ΠΑΣΟΚ οδηγείτε μαθηματικά στη διάλυση πληρώνοντας το "μάρμαρο" (δικαιολογημένα) και απλά στηρίζει τη κυβέρνηση που πνέει τα λοίσθια. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας πολιτικός φορέας που να δημιουργεί μιά πραγματική ελπίδα εξόδου από τη κρίση και μιά εμπιστοσύνη. Σε τέτοιο βαθμό , που μάλιστα κάποιοι υποστηρίζουν ότι δεν είναι διόλου απίθανο, να δούμε στη πορεία μιά επιστροφή Καραμανλή ως "σωτήρα", μιας και είναι ο μόνος που παρ όλο ότι κατηγορείται για κακοδιαχείριση, εν τούτοις είχε πει την "αλήθεια" προεκλογικά και έχει κρατήσει στο μυαλό ενός μεγάλου μεριδίου ψηφοφόρων, την εικόνα κάποιου που "μας είχε προειδοποιήσει, αλλά δεν τον ακούσαμε".Οι Καραμανλήδες άλλωστε έχουνε παράδοση στη σωτηρία αυτού του τόπου...
Αυτές οι λίγες σκέψεις , μετά από καιρό. Τα ενδεχόμενα πολλά, ακόμα και το να βγούμε κάποια στιγμή από την Ευρωζώνη και να κάνουμε εθνικό νόμισμα ( ούτε το Grexit έχει τελειώσει κι ας υποστηρίζουν το αντίθετο, ούτε ο "εφιάλτης" της δραχμής). Το κοινωνικό κράτος πέθανε, οι εργασιακές σχέσεις πέθαναν , ακόμα και το τελευταίο εργασιακό αποκούμπι που ήταν το Δημόσιο, πλέον δεν είναι ανέγγιχτο, είναι κοντά και η άρση της μονιμότητας, η επόμενη μέρα καλεί την "Ελεύθερη Αγορά" και την ιδιωτική πρωτοβουλία να φτιάξουν τις συνθήκες του αύριο. Συνθήκες οι οποίες για τους πολλούς θα είναι όπως ήταν δεκαετίες πίσω, με εξαθλιωμένη εργατιά, μετανάστευση, ελάχιστη μεσαία τάξη ( ανώτεροι υπάλληλοι υπουργείων, ανώτατοι αξιωματικοί, μεγαλογιατροί,μεγαλοδικηγόροι κλπ.) και μία μικρή κάστα πάμπλουτων η οποία θα κοιτάει τα τεκταινόμενα πίσω από την μάντρα του σπιτιού στον Διόνυσο και στην Εκάλη, με συστήματα συναγερμού και ροτβάϊλερ. Κάτι σαν τις παλιές Ελληνικές ταινίες του 50 και του 60 δηλαδή...
