Παρατηρω οτι πολλοι απο εσας βρισκονται σε αδιεξοδο σκεψης και προτασεων.Αυτο ειναι το αποτελεσμα των τοσων χρονων προπαγανδας των κυβερνησεων που προωθησε το δογμα "αμυνεσθε περι παρτης".Αυτο ειναι το αποτελεσμα της αποδυναμωσης της κριτικης συλλογικης σκεψης και εν τελη της πληρης απολιτικοποιησης του ελληνικου πληθυσμου.
Για να σκεφτουμε λυσεις πρεπει πρωτα απο ολα να κατανοουμε το πολιτικο υποβαθρο των μετρων,γιατι αυτοι οτι κανουν το κανουν βασισμενοι πανω σε πολιτικες ιδεες οπως αυτες του νεοφιλελευθερισμου.Οταν ομως ο κοσμος εχει ποκοπει απο τγη πολιτικη σκεψη δε μπορει να κατανοησει τη πολιτικη δραση του κυριαρχου και φυσικα δε μπορει να την αντιμετωπισει με τα ιδια μεσα δηλαδη μια εναλλακτικη πολιτικη προταση.
Αυτα που προτεινει ο Darko ειναι πολιτικες προτασεις και σας πληροφορω οτι δεν ειναι καθολου μα καθολου ουτοπικες.Δε χρειαζεται να γινει επανασταση για να αποφασισει ο κοσμος να τις ακολουθησει,αρκει να ξερει τι θελει.Οι προτασεις του Darko εφαρμοζονται ηδη σε μερικες περιοχες του πλανητη οπως στην Αργεντινη με την αυτοδιαχειριση εργοστασιων και επιχειρησεων απο τους ιδιους τους εργατες αλλα και στην Ισπανια.και μιλαω για το σημερα.Ενημερωθητε και αρχιστε να σκεφτεστε πολιτικα,ποτε δεν ειναι αργα.
Σας βαζω ενα μικρο παραδειγμα εφαρμογης των προτασεων του Darko οπως αυτες εφαρμοζονται σημερα στη κωμοπολη της Μαριναλεντα στην Ανδαλουσια:
Η Μαριναλέντα, μια κοινότητα 2.645 κατοίκων στην Ανδαλουσία, δεν έχει ανεργία, δεν έχει αστυνομικούς και τα σπίτια της νοικιάζονται με 15 ευρώ τον μήνα.
Ο δήμαρχός της, ο κομμουνιστής Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο, επανεκλέγεται εδώ και 31 χρόνια.
Εδώ και πολλά χρόνια, την εβδομάδα που οι άλλες πόλεις στην Ισπανία γιορτάζουν το Πάσχα, στη Μαριναλέντα γιορτάζουν την ειρήνη.
"Ο δήμαρχός τους είναι τρελός", λένε στο γειτονικό χωριό. "Ενώ εμείς οι άλλοι Ισπανοί κάνουμε θρησκευτικές λιτανείες, εκείνοι κάνουν επί 5 μέρες πάρτι". Πολλοί νέοι από τη Σεβίλλη, τη Γρανάδα, τη Μαδρίτη, πηγαίνουν για να γιορτάσουν με τους χωρικούς της Μαριναλέντας.
Όταν εξελέγη για πρώτη φορά, το 1979, ο Γκορντίγιο ήταν ο νεότερος δήμαρχος στην Ισπανία.
Το 1986, έπειτα από 12 χρόνια αγώνων και καταλήψεων κυρίως από τις γυναίκες του χωριού, η Μαριναλέντα κατάφερε να πάρει από ένα γαιοκτήμονα 12.000 στρέμματα γης και να δημιουργήσει έναν αγροτικό συνεταιρισμό από τον οποίο ζει σήμερα σχεδόν όλο το χωριό. "Η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η γη δεν αγοράζεται, η γη ανήκει σε όλους!", λέει ο δήμαρχος.
Στον συνεταιρισμό El Humoso οι συνεταίροι εργάζονται 6½ ώρες την ημέρα, από τη Δευτέρα ώς το Σάββατο, δηλαδή 39 ώρες την εβδομάδα. Ολοι έχουν τον ίδιο μισθό, ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνουν. Οι συγκομιδές (ελαιόλαδο, αγκινάρες, πιπεριές, κ.λπ.) συσκευάζονται στο μικρό εργοστάσιο Humar Marinaleda, που βρίσκεται στη μέση του χωριού και στο οποίο εργάζονται, σε πολύ χαλαρή ατμόσφαιρα, περίπου 60 γυναίκες και 4-5 άνδρες. Τα προϊόντα πωλούνται κυρίως στην Ισπανία.
Τα έσοδα του συνεταιρισμού δεν μοιράζονται, αλλά επενδύονται και πάλι στον συνεταιρισμό για να δημιουργηθούν δουλειές. Γι' αυτό στο χωριό δεν υπάρχουν άνεργοι. Ομως ακόμη και σε εποχές που δεν υπάρχουν αρκετές γεωργικές δουλειές για όλους, οι μισθοί καταβάλλονται. Στη Μαριναλέντα, η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισμός, η εκπαίδευση και η υγεία θεωρούνται δικαίωμα. Μια θέση στον παιδικό σταθμό με όλα τα γεύματα κοστίζει 12 ευρώ τον μήνα.
Από την άλλη, "εδώ δεν έχουμε χωροφύλακες, θα ήταν μια άχρηστη σπατάλη", λέει ο δήμαρχος. "Δεν έχουμε ούτε παπά - δόξα τω Θεώ!", προσθέτει γελώντας. Πάντως η ελευθερία της λατρείας είναι εγγυημένη και το Πάσχα έγινε μια μικρή θρησκευτική λιτανεία, η οποία πέρασε διακριτικά από τους δρόμους του χωριού, χωρίς θεατές και αποφεύγοντας την πλατεία όπου γινόταν η γιορτή.
"Εφαρμόζουμε μια συμμετοχική δημοκρατία, αποφασίζουμε για όλα, από τους φόρους ώς τις δημόσιες δαπάνες, σε μεγάλες συνελεύσεις. Πολλά κεφάλια δίνουν πολλές ιδέες", λέει ο Γκορντίγιο. "Ξέρουμε πως οι άνθρωποι μπορούμε να δουλεύουμε και για άλλες αξίες, όχι αποκλειστικά για το χρήμα"».
Μιας και αναφερθηκαν καποιοι στη πλουτοκρατια που λυμαινεται τον τοπο απο την αρχη του ελληνικου κρατους,σας βαζω δυο ενδεικτικες αναφορες:
Τα παρακάτω αποσπάσματα μας δείχνουν ξεκάθαρα την πλήρης αδιαφορία της ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης από καταβολής του σύγχρονου ελληνικού κράτους, τόσο για το ίδιο το κράτος που την συντηρούσε, όσο και για το λαό του. Μία άρχουσα τάξη, παρασιτική και εξαιρετικά απαιτητική και σπάταλη. Διαπλεκόμενη με μία πολιτική ιεραρχία και με κανένα ενδιαφέρον για την οικονομική ανόρθωση της χώρας. Στόχος η εξασφάλιση των προνομίων και η απορρόφηση της κατά καίρους ξένης οικονομικής βοήθειας προς ίδιον όφελος και συμφέρον. Πολλοί εκ των μελών της έκαναν μεγάλες περιουσίες στη κατοχή είτε σαν συνεργάτες των Ναζί κατακτητών, είτε σαν μαυραγορίτες Η ελληνική μεγαλοαστική τάξη αποκαλύπτεται μέσα από τα ίδια τα λόγια όχι κάποιων επαναστατών αναρχικών ή κομμουνιστών, αλλά δύο διαχειριστών του πολιτικού συντηρητικού κατεστημένου, του απεσταλμένου τοποτηρητή των ΗΠΑ για το σχέδιο Μάρσαλ Paul Porter το 1947, όπου αναφέρεται στη μετακατοχική μεγαλοαστική ελληνική τάξη, και του πρώην πρωθυπουργού και πρόεδρου της δεξιάς παράταξης της Ε.Ρ.Ε. (1965-1967) Παναγιώτη Κανελλόπουλου όπου μας μεταφέρει έξι μήνες πριν την δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967. Πρόκειται για απόσπασμα από μια επιστολή που είχε στείλει στις 20 Σεπτεμβρίου 1966 ο τότε πρόεδρος της ΕΡΕ Παναγιώτης Κανελλόπουλος στον Κ.Καραμανλή στο Παρίσι όπου του αναλύει το πολιτικό κλίμα της εποχής που οδήγησε στη δικτατορία.
Πολλές από αυτές τις οικογένειες που αναφέρονται στην έκθεση του 1947, τις συναντούμε και τη δεκαετία του ’60, ενώ φυσικά οι απόγονοι τους συνεχίζουν να αποτελούν μέχρι σήμερα τη οικονομική ολιγαρχία του τόπου με τον ίδιο ακριβώς τρόπο σκέψης και αντίληψης των καταστάσεων.
Απόσπασμα της έκθεσης του Paul Porter προς τον υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ W.L Clayton στις 14/2/1947, σχετικά με τη μετακατοχική αστική τάξη και τη δημόσια διοίκηση στην Ελλάδα:
«…Εδώ δεν υφίσταται κράτος σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα . Αντί αυτού , υπάρχει μία χαλαρή ιεραρχία ατομιστών πολιτικών , μερικών χειρότερων από άλλους , που είναι τόσο απασχολημένοι με τον ατομικό τους αγώνα για εξουσία , ώστε δεν έχουν τον χρόνο , ακόμα και υποθετικά αν είχαν την ικανότητα να αναπτύξουν κάποια οικονομική πολιτική. Η δημόσια διοίκηση είναι υπερβολικά εκτεταμένη, κακοπληρωμένη και αποθαρρημένη. Οι χαμηλοί μισθοί προσαυξάνονται βάσει ενός εντελώς συγκεχυμένου συστήματος επιδομάτων, χάρη στα οποία μερικοί δημόσιοι υπάλληλοι κερδίζουν μέχρι και τέσσερις φορές περισσότερα από το βασικό τους μισθό... Το αποτέλεσμα είναι η απόλυτη αποδιοργάνωση. Ποτέ άλλοτε δεν έχω δει διοικητική δομή που να είναι λόγω ανικανότητας και αναποτελεσματικότητας και μόνο τόσο απαράδεκτη. Στόχος της , (σ.σ. της Ελληνικής κυβέρνησης) κατά την προσωπική μου κρίση , είναι να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση των προνομίων μιας μικρής κλίκας από τραπεζίτες και εμπόρους που αποτελούν την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα...
Η άμεση συνέπεια της εγγύησης για αμερικανική βοήθεια ήταν όχι να παρακινηθεί η κυβέρνηση να επεκτείνει τις προσπάθειές της, αλλά να εισπράξει το ευχάριστο αίσθημα ότι είχε απαλλαγεί από οποιαδήποτε υποχρέωση να κάνει οτιδήποτε . Πίσω από την κυβέρνηση υπάρχει μια μικρή εμπορική και τραπεζική κλίκα . Αυτή η κλίκα είναι αποφασισμένη πάνω απ' όλα να προστατεύσει τα οικονομικά της προνόμια, όποιο κι αν είναι το κόστος σε ό,τι αφορά την οικονομική υγεία της χώρας.
Ακόμη θυμάμαι ένα εντυπωσιακό γεύμα που παρέθεσε προς τιμήν μου ένας κορυφαίος τραπεζίτης στο πολυτελές αθηναϊκό διαμέρισμά του.[...] Είχε τρεις οικονόμους ντυμένους με λιβρέες, το τραπ’εζι αποτελούταν από ένα λουκούλλειο γεύμα με εκπληκτικά κρασιά. Πλήρης αντίθεση με τα μικρά ελληνόπουλα που λιμοκτονούν στους δρόμους. H ανάπτυξή τους είναι προβληματική, ούτε ήταν καλοντυμένα, ενώ είδαμε συμπτώματα πελάγρας και δερματικών παθήσεων, προφανώς λόγω έλλειψης βιταμινών. Η αντίθεση με το δείπνο που μου παρέθεσε ο έλληνας τραπεζίτης παραήταν ταιριαστή και σκληρή…»
Απόσπασμα επιστολής του Π.Κανελλόπουλου προς τον Κ.Καραμανλή,όπου του αναλύει το πολιτικό κλίμα της εποχής που οδήγησε στη δικτατορία της 21ς Απριλίου 1967:
«…οι διάφοροι βιομήχανοι, εφοπλισταί και γενικώτερα "κοσμικοί κύριοι", όπως είναι φυσικό και αναπόφευκτο, βλέπουν και συναναστρέφονται τον βασιλέα πολύ συχνότερα και πολύ οικειότερα παρά οιοσδήποτε άλλος Ελλην. Αυτοί είναι οι τύποι που φοβούνται πάντοτε. Φοβούνται τον λαό, φοβούνται τις εκλογές, βλέπουν αφ' υψηλού τη δημοκρατία, τον κοινοβουλευτισμό, τα κόμματα και εμάς τους πολιτικούς, και θεωρούν ξεπερασμένα όλα τα πολιτικά συστήματα που δεν τους εξασφαλίζουν τον ήσυχον ύπνον των διά μόνης της αστυνομίας. Οι άνθρωποι αυτοί, νομίζουν ότι η αστυνομία υπάρχει κυρίως γι' αυτούς και ότι κυρίως αυτοί συνιστούν την καθεστηκυίαν τάξιν.»
δε χρειάζεται να προσθέσω τίποτε άλλο. Τα συμπεράσματα δικά σας.
