Χρειάζεσαι φίλε μου λίγο χρόνο ( 5 ώρες τη βδομάδα ), πολύ αγάπη για το κάθε στάδιο και πολύ υπομονή. Στόχος σου μπορεί να είναι ένα τραγούδι που αγαπάς, αλλά σκοπός σου είναι να αγαπάς το κάθε τι που κάνεις με το όργανο. Να το ευχαριστιέσαι και να το διασκεδάζεις. Αν δε συμβαίνει κάτι από αυτά, κάτι δεν πάει καλά. Όσο λοιπόν ασχολείσαι και το ευχαριστιέσαι, θα βλέπεις πρόοδο. Έαν μόνος σου δεν τα καταφέρνεις, τσιμπάς ένα δάσκαλο. Έαν δε σου κάνει ο Α δάσκαλος, τσιμπάς ένα Β δάσκαλο. Αλλά πρέπει να νιώθεις καλά, να ευχαριστιέσαι και να βλέπεις πρόοδο. Όσο προοδεύεις, θα καταλαβαίνεις από μόνος σου, τι είναι να παίζεις ένα όργανο, τι είναι να είσαι παίκτης, ποια η δυσκολία του, με ποιο τρόπο, πόσο χρόνο θα σου πάρει να φτάσεις σε ένα ανώτερο επίπεδο και όλα αυτά, κάθε που θα προοδεύεις θα αλλάζουνε πάλι. Έαν βιάζεσαι, έαν χαλιέσαι, έαν πιέζεσαι, έαν νιώθεις αδιαφορία, έαν σου σπάει τα νεύρα και λοιπά αρνητικά συναισθήματα, ασχολήσου καλύτερα με κάτι άλλο.
Υπομονή, πολύ υπομονή, αργά βήματα, πολλές επαναλήψεις, αργή αλλά σταθερή πρόοδο με σιγουριά, μέχρι να πιάσεις το πρώτο σκαλοπάτι. Ας πούμε το τραγούδι που θες να καταφέρεις. Μόλις το καταφέρεις, θα καταλάβεις τόσα πολλά, που δε θα χρειάζεται να αμφιβάλλεις για το αν τελικά θέλεις να παίξεις ή όχι. Είτε θα απαντήσεις γουστάρω! είτε ΟΥΣΤ! Νωρίτερα, θα είναι λίγο δύσκολο να καταλάβεις αν το γουστάρεις. Γιατί θα είναι κυρίως παίδεμα, αλλά ένα παίδεμα που θα πρέπει να νιώθεις ότι το αγαπάς.