Ο νόμος πλαίσιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα περάσει στο τέλος.
Καιρός είναι να γίνει επιτέλους.


ΟΚ. Εντάξει.
Εγώ δε λέω πως κάποιος δεν έχει δικαίωμα να υποστηρίζει τον ιδιωτικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης.
Άλλωστε, εδώ που τα λέμε, τέτοιος είναι ο χαρακτήρας της εκπαίδευσης και σήμερα.
Ένα τσουβάλι λεφτά θες, τελικά, για να σπουδάσεις ένα παιδί.
Και, προσωπικά, έχω τη γνώμη πως αν είναι να πετάξεις μια μικρή περιουσία απλώς για να πάρει το παιδί σου ένα κωλόχαρτο, καλύτερα να μη σπουδάσει καθόλου. Βεβαίως, υπάρχουν παιδιά που είναι, κυριολεκτικά, "φτιαγμένα" για τα γράμματα. Σ' αυτές τις περιπτώσεις ΟΚ. Δεν είναι δυνατόν να αποτρέψεις, ή να αποθαρρύνεις, κάποιον από την φυσική του κλίση. Αλλά, πολύ φοβάμαι, πως πάρα πολλά παιδιά μπαίνουν στα Πανεπιστήμια "σπρωχτά", για να ικανοποιήσουν τις ανικανοποίητες επιθυμίες και τα συμπλέγματα των γονιών τους.
9 φορές στις 10, αυτά τα παιδιά θα ταλαιπωρηθούν πολύ στη ζωή τους.
Θες να σου πω τι νομίζω εγώ πως πρέπει να γίνεται;
Θα πρέπει ο χαρακτήρας της μέσης εκπαίδευσης να αποσυνδεθεί τελείως από εκείνον της τριτοβάθμιας.
Θα πρέπει, δηλαδή, τα Γυμνάσια και τα Λύκεια να παρέχουν, κατ' αρχήν, ένα ελάχιστο, αλλά ικανό, επίπεδο γενικής μόρφωσης. Δεν είναι δυνατόν να τελειώνει κάποιος το Λύκειο (για να μη σου πω το Πανεπιστήμιο) και να μην ξέρει να γράφει τ' όνομά του (και αυτό δεν είναι υπερβολή). Θα πρέπει να υπάρχουν προαγωγικές εξετάσεις σε κάθε τάξη του Γυμνασίου και του Λυκείου. Αν πρέπει να μείνεις τρεις φορές στην ίδια τάξη για να μάθεις να γράφεις, λόγου χάρη, την Ελλάδα με δύο λάμδα, να μείνεις. Ανάμεσα στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, θα πρέπει να υπάρχουν εισαγωγικές εξετάσεις. Αλλά επειδή η βασική εκπαίδευση
πρέπει να είναι υποχρεωτική, όσα παιδιά δεν καταφέρνουν με την δεύτερη, ή με την τρίτη φορά να επιτύχουν στα Γενικά Λύκεια, τα οποία θα οδηγούν στα Πανεπιστήμια, θα πρέπει
υποχρεωτικά να καλείται ο μαθητής να επιλέξει έναν κλάδο σε επαγγελματικά Λύκεια, στα οποία, όμως, θα διδάσκεται πραγματικά μια τέχνη, έτσι που, όταν αποφοιτά, να είναι ένας έτοιμος επαγγελματίας. Που σημαίνει, πέρα από τη θεωρία, πως τα παιδιά αυτά, των επαγγελματικών Λυκείων, καθ' όλη τη διάρκεια της μαθητείας τους θα έχουν κύκλους επαγγελματικής κατάρτισης, δηλαδή θα υπάρχουν εξάμηνα κατά τα οποία θα δουλεύουν στα επαγγέλματα που έχουν επιλέξει, ενώ τους εργοδότες θα τους επιλέγει το κράτος, το οποίο επιπροσθέτως θα καταβάλλει και το ημερομίσθιο της πρακτικής μαθητείας τους.
(Αυτό συμβαίνει ήδη για τα ΤΕΙ, αλλά κυρίως στις σχολές μαθητείας του ΟΑΕΔ. Όμως, έτσι όπως λειτουργεί σήμερα, είναι ένα μπάχαλο και δεν προσφέρει καμιά ουσιαστική πρακτική γνώση στους μαθητές).
Αυτό σημαίνει επίσης, πως κάποια τμήματα των ΤΕΙ θα πρέπει να καταργηθούν και να υπάρχει
ουσιαστική επαγγελματική κατοχύρωση για τους αποφοίτους των τεχνικών Λυκείων.
Δεν είναι ανάγκη να αποφοιτήσει κάποιος από μια πανεπιστημιακή σχολή για να αποκτήσει κοινωνική κι επαγγελματική καταξίωση.
Σημασία έχει αυτό που κάνεις να το κάνεις καλά, μα, κυρίως, να το έχεις επιλέξει, να είσαι ευχαριστημένος απ' την εργασία σου και να μπορείς να ζεις αξιοπρεπώς απ' αυτήν.