Αυτό που φαίνεται στην επιφάνεια, είναι κόμμα, έσοδα - έξοδα, επί της ουσίας όμως Βραζίλη, το κάκιστα πέρα από τις μπίζνες, είναι κατά πόσο όλο αυτό επηρεάζει το σύστημα της παιδείας, τους καθηγητές και τους φοιτητές. Να φέρω ένα παραδείγμα και ότι ακολουθεί :
Τα βιβλία του εξαμήνου δεν μοιράζονται, για κάποιο λόγο στους φοιτητές, να προσθέσω δε, ότι μάθημα γίνεται από την παλιά έκδοση του βιβλίου και όχι από την καινούρια που κυκλοφορεί στο εμπόριο με αποτέλεσμα και την καινούρια έκδοση να πάρει κάποιος, δεν μπορεί να παρακολουθήσει με τις σημειώσεις που δίνει ο καθηγητής σε σχέση με το παλιό βιβλίο.
Φοιτητές προηγούμενων ετών, έχουν την παλιά έκδοση του βιβλίου, καθώς και όλες τις σημειώσεις που έχει ο καθηγητής αλλά και τις απαντήσεις σε όσες ασκήσεις βάζει. Εδώ θα αναρωτηθεί κανείς, για ποιο λόγο, δεν αλλάζουνε οι ασκήσεις κάθε χρόνο ? Είτε γιατί ο καθηγητής είναι τεμπέλης, είτε γιατί πρέπει να υπάρχει κάπου ένα "λυσσάρι" από προηγούμενους φοιτητές.Το "λυσσάρι" βέβαια αυτό, δεν δίνεται σε οποιουσδήποτε φοιτητές, δίχως κόστος.
Σχεδόν όλοι οι φοιτητές προηγούμενων ετών είναι γραμμένοι σε κόμματα και καλωσορίζουν τους νέους "συμ"φοιτητές. Διότι συμφοιτητές είναι μόνο αυτοί, που θα γραφτούν σε κάποια από τις κομματικές παρατάξεις, όσοι δεν ασχολούνται με κόμματα είναι εν δυνάμη συμφοιτητές. Το αποτέλεσμα είναι το εξής.
Όσοι είναι γραμμένοι σε κάποιο κόμμα, έχουν βιβλίο, έχουνε σημειώσεις ακόμη και απαντήσεις στις λύσεις των ασκήσεων που βάζει ο καθηγητής.
Όσοι δεν ασχολούνται με κάποιο κόμμα, είναι αυτοί που πάνε με τον Σταυρό στο χέρι για να περάσουν τη χρονιά, αλλά μιλάμε για μεγάλο Σταυρό, διότι ούτε βιβλίο έχουν,ο καθηγητής έχει "κουραστεί" να κάνει μάθημα όλα αυτα τα χρόνια με αποτέλεσμα να μην κάνει μάθημα και να δίνει όλο και πιο ανύπαρκτες σχεδόν ακαταλαβίστικες και λιγοστές σημειώσεις καθώς και να κάνει όλο και πιο ανύπαρκτο μάθημα.
Αυτό λοιπόν που αποκαλούμε μάθημα είναι να βάλει ο καθηγητής κάποιες ασκήσεις και να τις περιμένει λυμένες την επόμενη φορά, ξέροντας ότι ούτε καν το βιβλίο του μαθήματος δεν υπάρχει. Ξέρει όμως πολύ καλά, ότι οι φοιτητές από "κάπου" μπορούν να το προμηθευτούν.
Τι γίνεται λοιπόν στο επόμενο μάθημα ? Όσοι είναι γραμμένοι σε κάποιο κόμμα, πάνε με λυμένες ασκήσεις, βεβαίως όχι και διαβασμένοι, μιας και ως γνωστό, δεν υπάρχει και τόση ανάγκη να διαβάζει κάποιος στο Πανεπιστήμιο, αρκεί να πηγαίνει σωστά λυμένες τις ασκήσεις, τις ίδιες ασκήσεις που έχει δει ο καθηγητής πόσα χρόνια και με μια ματιά και μόνο, ξέρει στο περίπου αν είναι σωστή ή λάθος. Έτσι λοιπόν και αδιάβαστος να είσαι αν έχεις κάνει την άσκηση έχεις εξασφαλίσει βαθμό.
Σε αυτή τη κατάσταση, βλέπεις ακόμη και συμφοιτητές με μηδενικό επίπεδο γνώσεων, αδιάφορους για μόρφωση, να περνάνε ένα δύσκολο μάθημα με ευκολία παραδίδοντας έτοιμες λυμένες ασκήσεις. Συνήθως δε, ακόμη και στο μάθημα, κάθονται επίτηδες κομματικοποιημένοι φοιτητές παλαιοτέρου έτους με καινούριους κομματικοποιημένους ώστε η βοήθεια να είναι άμεση. Ο καθηγητής λοιπόν ενώ βλέπει όλη αυτή τη κατάσταση κάνει την πάπια, διότι είτε βοηθάει την τεμπελιά του. Γιατί όταν κάποιος φοιτητής, δεν καταλαβαίνει και δεν μπορει να κάνει κάτι, του λέει με περίτρανο έξυπνο ύφος! Καλά και οι άλλοι πως καταλαβαίνουν και έχουν ασκήσεις λυμένες και σημειώσεις και βιβλίο.........."βρείτε τα μεταξύ σας".
Την όλη κατάσταση δε, επιβαρύνει όταν και ο καθηγητής είναι κομματικοποιημένος και εκεί το σπρώξιμο μιας ιδιαίτερης μερίδας μαθητών, είναι 1000 φορές πιο ευκρινές από ότι με έναν καθηγητή απλώς τεμπέλη και καλοβολεμένο.
Βεβαίως αυτή η κομματικοποίηση δεν σταματά μόνο στους καθηγητές αλλά και στην Γραμματεία του Πανεπιστημίου που θα έπρεπε να βοηθά σε κάποια θέματα τους φοιτητές και φροντίζει να βοηθά μόνο όσους είναι μέλη του κόμματος.
Όλα αυτά συμβαίνουν, ακόμη και όταν έχει μοιραστεί το βιβλίο του εξαμήνου στους μαθητές, μιας και όπως είπαμε αν έχεις τις ασκήσεις δεν χρειάζεσαι και διάβασμα.
Στις δε μεγάλες ομαδικές εργασίες , πόσες φορές βάζουν κομματικοποιημένους αραχτούς στούρνους, μαζί με φοιτητές που δεν είναι κομματικοποιημένοι αλλά διαβάζουν, με σκοπό ο κομματικοποιημένος στούρνος, να περάσει με τα όσα έχει κάνει κάποιος διαβασμένος και ο διαβασμένος θα πρέπει να τηρήσει σιγήν, διότι έτσι πάει το σύστημα. Δήθεν "ομαδική" εργασία. Ένας δουλεύει , τρεις τα ξύνουν, τέσσερις μοιράζονται το βαθμό.
Όταν λοιπόν γραφτείς σε ένα κόμμα έχεις μία τεράστια βοήθεια, για να μην πω ότι έχεις εξασφαλισμένο πτυχίο, χωρίς να ιδρώσει καν το αυτάκι σου.
Ένας φοιτητής λοιπόν βλέποντας πως δουλεύει όλο αυτό το σύστημα, τι να σκεφτεί για το παρόν του και το μέλλον του ?
Για πιο Πανεπιστημιακό Άσυλο μιλάμε? Όταν δεν μπορεί να σε προστατέψει ούτε καν σαν φοιτητή ?
