Φίλε Ιωάννη10,
μιας και δεν πήρε κάποιος άλλος (ενδεχομένως περισσότερο ειδικός) την πρωτοβουλία να σου απαντήσει, θα προσπαθήσω εγώ.
Για την πρώτη ερώτησή σου, το 'υποβόσκω' δίδεται ως 'υπάρχω χωρίς να γίνεται φανερή η παρουσία μου, βρίσκομαι σε λανθάνουσα κατάσταση', συνώνυμο του υφέρπω.
Επομένως, αυτό που εσύ το δίνεις μονάχα ως 'σιγοτρώω στα ύπουλα', είναι λάθος σύμφωνα με το παραπάνω.
Κατ' εμέ, εσύ το περιορίζεις κάπως, εφόσον εστιάζεις σε ένα ενδεχόμενο αποτέλεσμα. Πράγματι, κάτι που υποβόσκει, ανά περιπτώσεις μπορεί να σιγοτρώει και να διαβρώνει, μπορεί όμως και όχι.
Σε κάθε περίπτωση δέχομαι ότι η συνήθης χρήση του 'υποβόσκω' έχει αρνητικό ή ουδέτερο πρόσημο.
Για το 'σιγοτρώω στα ύπουλα' που αναφέρεις, μου ακούγεται κάπως καλλίτερο το 'υποσκάπτω', το 'διαβρώνω'
Το παράδειγμα που έδωσες 'η κρίση υποβόσκει', οφείλω να ομολογήσω ότι δε μου κάθεται και τόσο καλά γενικότερα ως πρόταση μόνο του. Ενδεχομένως αν το διάβαζα-έβλεπα μέσα σε μια παράγραφο να μη μου χτυπούσε τόσο άσχημα, εφόσον θα αποσαφηνιζόταν το τι ακριβώς θέλει να αποδώσει.
Θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις το 'υποβόσκω' με την έννοια ότι μια κρίση ( δε ξέρω αν εννοείς την οικονομική ή κάποια άλλη) μπορεί να μην είναι εμφανής (ειδικά στα πρώτα στάδια) ή να είναι λανθάνουσα περιμένοντας ένα γεγονός να την πυροδοτήσει.
Το "υποφώσκω', θα μπορούσε και αυτό να χρησιμοποιηθεί με την έννοια του 'υποκρύπτομαι', συγκλίνοντας με την αρνητική χροιά του 'υποβόσκω'. Το 'υποφώσκω' ως 'φέγγω χαμηλά' - 'σιγοκαίω' δε μου φαίνεται ιδιαιτέρως ορθό καθώς παραπέμπει περισσότερο σε κυριολεξία.
Άρα θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις και το 'η κρίση υποφώσκει', αν και ομολογώ ότι ούτε αυτό μου ακούγεται και τόσο ευχάριστα.
Μεταξύ των δύο, το 'υποφώσκω' φαίνεται να έχει περισσότερο ξεκάθαρο προσανατολισμό (αρνητικό - επιφύλαξη) σε σχέση με το 'υποβόσκω' το οποίο μπορεί να υποδεικνύει μια ουδέτερη κατάσταση.
Αν όμως επιμένεις σε αυτό το παράδειγμα, θα πρότεινα το 'η κρίση υφέρπει'.
Στο δεύτερο ερώτημά σου τα πράγματα είναι περισσότερο σαφή. Ο ελληνικός κώδικας ποινικής δικονομίας αναφέρεται σε 'Κακουργιοδικείο', ως ένα από τα δικαστήρια αρμόδια να εκδικάζουν ποινικά αδικήματα (Κ.Π.Δ. τμ,1ο, κεφ. 1ο, αρ.1ο).
Επομένως, χρησιμοποιείς το 'Κακουργιοδικείο' και όχι το 'Κακουργοδικείο' ή το ΄Κακουργηματοδικείο΄ (ναι, θα το δεις και αυτό γραμμένο). Πέραν τούτου (του κώδικα δλδ.) αναλογίσου ότι όλοι θεωρούνται 'αθώοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου', άρα πώς θα κάναμε αναφορά σε δικαστήρια που καλούνται να δικάσουν (καταδίκη ή αθώωση) κάποιον που εκ προοιμίου θεωρείται να είναι κακούργος (κακουργοδικείο); εκτός αν μιλάμε για ξεπεσμένα - εκπεσόντα δικαστικά συστήματα (τώρα θα μου πεις και το δικό μας τί είναι; εν πάση περιπτώσει).
Τα παραπάνω είναι μονάχα η άποψή μου σχετικά με τα ερωτήματά σου, και με κανένα τρόπο δεν ισχυρίζομαι ότι είναι επιστημονικώς τεκμηριωμένα, ισχύοντα ή ορθά. Ίσως ένας φιλόλογος, γλωσσολόγος ή άλλος επιστήμων να μπορέσει να συμπληρώσει τις παραλείψεις ή/και να διορθώσει τα όποια λάθη μου. Μη ξεχνάς ότι η γλώσσα είναι δυναμική και εξελίξιμη, και ότι ο καθένας μας έχει ένα δικό του τρόπο να τη χρησιμοποιεί. Αρκεί να επικρατεί η επιλογή και η προσπάθεια βελτίωσης έναντι της αμάθειας/ημιμάθειας και του 'συνδρόμου του παντογνώστη'.
Ελπίζω να σε κάλυψα.
Καλημέρα
Δημήτρης
Υ.Γ. Να σημειώσω ότι όλα όσα ανέφερα παραπάνω, δεν έχουν απολύτως καμία σημασία εαν είσαι δημοσιογράφος, οπότε και έχεις το ελεύθερο να γράφεις όποια ανοησία θες και με τον οποιοδήποτε ανόητο τρόπο.
