11 Ιουνίου 1910Στις 11 Ιουνίου του 1910 γεννιεται ο Ζακ Ιβ Κουστό, ο γνωστίος Γάλλος ωκεανογράφος!!!
Ο Ζακ-Ιβς Κουστό ήρθε στον κόσμο στις 11 Ιουνίου του 1910 σε μία μικρή γαλλική πόλη: το Saint-Andre-de-Cubzac. Ήταν ένα ασθενικό παιδί που έπασχε από χρόνιες περιόδους αναιμίας, με αποτέλεσμα οι υπερπροστατευτικοί γονείς του να τον αποθαρρύνουν από κάθε μορφής σωματική δραστηριότητα.
Τα μεσάνυχτα μιας ημέρας του καλοκαιριού του 1935, ο 25χρονος απόφοιτος της Γαλλικής Ναυτικής Ακαδημίας, οδηγώντας το σπορ αυτοκίνητο που είχε δανειστεί από τον πατέρα του και πηγαίνοντας σε ένα πάρτι βγήκε εκτός δρόμου, έπεσε στον γκρεμό και παραλίγο να χάσει τη ζωή του. Τα τραύματά του ήταν φρικτά. Μαζί με τη μερική παράλυση έσπασαν και τα δύο χέρια του σε πολύ άσχημο σημείο. Οι χειρουργοί που ανέλαβαν την υπόθεσή του επέμεναν στη λύση του ακρωτηριασμού, αλλά το πείσμα του Κουστό τους έπεισε να κάνουν την ύστατη προσπάθεια για να σωθούν τα άκρα του.
Για πολλούς ένα αυτοκινητικό σηματοδοτεί το τέλος μιας ζωής και την αρχή ενός μύθου. Στην περίπτωση όμως του Κουστό αποτέλεσε την ευκαιρία να βρει και να κυνηγήσει το όνειρό του. Ο Κουστό για να αναρρώσει μεταφέρθηκε στη ναυτική βάση της Τουλόν. Τα χέρια του ήταν ακόμη σε άσχημη κατάσταση, πράγμα που θα μπορούσε εύκολα να αναπαραγάγει τη ρουτίνα του φιλάσθενου αγοριού της παιδικής του ηλικίας. Δεν το έκανε όμως. Αντιθέτως χρησιμοποίησε το κολύμπι ως θεραπεία των τραυματισμένων άκρων του ύστερα από παρότρυνση του καλού του φίλου, υποδιοικητή, Φιλίπ Ταϊλιέζ. Μόλις ο Κουστό και ο Ταϊλιέζ γνώρισαν και τον Φρεντερίκ Ντουμά, έναν κοκαλιάρη αλητήριο της παραλίας, άρχισε η ιστορία της πιο διάσημης θαλάσσιας παρέας, αυτής των
«Υποβρύχιων Σωματοφυλάκων». Το τρίο των κοκαλιάρηδων περνούσε όλο το καλοκαίρι κάνοντας ψαροντούφεκο.
Ο Κουστό άρχισε να πειραματίζεται με το βυθό. Οσο πιο πολύ έμενε κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας τόσο πιο πολύ αγαπούσε αυτό που έβλεπε και τόσο περισσότερο ήθελε να παρατείνει τον υποθαλάσσιο χρόνο του. Το αποκορύφωμα πολλών δοκιμών ήταν η εφεύρεση των συσκευών αυτοκατάδυσης (φιάλες καταδύσεως).
Πριν από την ανακάλυψη του Κουστό, αρκετές ήταν οι προσπάθειες των απανταχού φιλόδοξων υποβρύχιων εξερευνητών για την κατάκτηση του βυθού. Ολες όμως οι προσπάθειες ήταν μάταιες. Εκεί όμως που οι άλλοι έβρισκαν αδιέξοδα, ο Κουστό απλώς έβλεπε πιθανές λύσεις. Θα μπορούσε να πεθάνει προσπαθώντας, πράγμα που κόντεψε να συμβεί.
Το σχέδιο του Κουστό βασιζόταν στην απλότητα: ήθελε να φτιάξει μία βαλβίδα, η οποία θα έστελνε συμπιεσμένο αέρα στο δύτη στην ίδια ακριβώς πίεση με αυτήν του νερού. Στην πρώτη του προσπάθεια χρησιμοποίησε ένα μπουκάλι οξυγόνου κι ένα κουτάκι σόδα. Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό. Ο Κουστό βρέθηκε αναίσθητος στην επιφάνεια της θάλασσας και για εβδομάδες παρέμενε στο κατάστρωμα του πλοίου με αφόρητους μυϊκούς πόνους.
Η λέξη αποτυχία όμως δεν υπήρχε ακόμη στο λεξιλόγιό του. Με υπομονή & προσαρμοστικότητα, αυτήν τη φορά δημιούργησε άλλη συσκευή: τρεις φιάλες αέρος, μία βαλβίδα στο μέγεθος ρολογιού κι έναν αναπνευστήρα. Με άλλα λόγια, δημιούργησε την πρώτη συσκευή υποβρύχιας κατάδυσης.
Οι πρώτες βουτιές των Τριών Σωματοφυλάκων είχαν πραγματικά την πλάκα τους. Επαιζαν στο βυθό. Οταν δεν εξευρευνούσαν ναυάγια ψάχνοντας για θησαυρούς έριχναν εκρηκτικά σε ψάρια ή ακόμα και ο ένας στον άλλο. Αλλο ένα παράδειγμα των πολυμήχανων μεθόδων του ήταν ότι σε κάθε κατάδυση είχε πάντα μαζί του μία κάμερα κλεισμένη σε ένα αδιάβροχο κουτί.
Μόλις η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, The Silent World (1956), κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών κι έστειλε τις πρώτες συμβουλές στους λάτρεις της υποβρύχιας κατάδυσης, κάτι μέσα του έκανε κλικ. Σε κάθε ταξίδι έπαιρνε μαζί του όλο τον πλανήτη. Κάθε ταξίδι ήταν καινούργια πρόκληση: για πρώτη φορά έγινε η εξερεύνηση της Ανταρκτικής, πέρασε 15 μήνες από τη ζωή του εξερευνώντας τα μυστήρια του Αμαζονίου, ρίσκαρε τη ζωή του για να υπάρξουν μελέτες που να μπορέσουν να περιγράψουν τις συνέπειές της στο ανθρώπινο σώμα της υποβρύχιας έκθεσης.
Τα περισσότερα παιδιά που μεγάλωσαν στα 70s είχαν την πρώτη επαφή με τη ζωή κάτω από τη θάλασσα από τα ντοκιμαντέρ του Ζακ Κουστό, γυρνώντας όλο τον κόσμο με το πλοίο του Καλυψώ και προβάλλοντας τις περιπέτειές του μέσα από την εκπομπή The Undersea World of Jacques Cousteau.
Στα 70 του μετατράπηκε από άνθρωπος-ψάρι σε οικολόγο-πολεμιστή, αφού διαδήλωνε εναντίων της μόλυνσης που προκαλούσαν οι πυρηνικές δοκιμές των Γάλλων στον Ειρηνικό ωκεανό.
Ο Ζακ-Ιβς Κουστό μετά από 30.000 καταδύσεις και αφού ανακάλυψε αρκετά μυστικά των ωκεανών πέθανε από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 87 ετών, στις 25 Ιουνίου 1997.
