Όταν βλέπω θέματα σαν αυτό πραγματικά προβληματίζομαι και δεν είμαι σίγουρος για τη τελική μου άποψη...Κι αυτό γιατί είναι κάποια θέματα που έχουν και υπέρ και κατά και εκτός αυτού πρέπει κανείς να αξιολογήσει αυτά τα υπέρ και τα κατά...Δεν είναι δηλαδή λογιστικό το θέμα...Πόσα από δω, πόσα από εκεί...Η ερώτηση είναι τι είναι πιό σημαντικό...
Οι παρελάσεις έχουν συνδυαστεί με ιστορικές μνήμες. Μεγάλα εθνικά γεγονότα. Στα πλαίσια αυτά μιά παρέλαση είναι μιά εκδήλωση ανάμεσα στις υπόλοιπες εκδηλώσεις της επετείου που σκοπό έχει τη συμμετοχή του απλού λαού, πέρα από τα στεφάνια των επισήμων , των λόγων των ρητόρων και πρόσφατα του οπτικοακουστικού υλικού που παρουσιάζεται από επίκαιρα της εποχής (μιλώντας βέβαια για την 28η Οκτωβρίου). Η μιά όψη λοιπόν του νομίσματος είναι αυτή. Η συμμετοχή και η αποτίμηση φόρου τιμής.
Η άλλη όψη όμως είναι η "στράτευση" της παρέλασης. Δηλαδή εκείνες οι νοοτροπίες που προσπαθούν να επιβάλλουν όσοι έχουν την ευθύνη της. Είτε μιλάμε για τον στρατό, είτε για κάθε σχολείο ξεχωριστά. Εκεί λοιπόν προκύπτουν τα ζητήματα των μαλλιών, της θανατηφόρα μίνι φούστας, του ύψους, του πάχους και όλων αυτών των ασήμαντων , αλλά τελικά τόσο σημαντικών για την νεοελληνική κονωνία, "ζητημάτων". Κάποτε μάλιστα προκύπτουν και πολιτικά ή ιδεολογικά ζητήματα...Παλιότερα είχε πρόβλημα ένα παιδί κομμουνιστών να παρελάσει, πιο πρόσφατα είχαμε το ζήτημα του Τσενάι και του κατα πόσο κάποιος αλλοδαπός μπορεί να είναι σημαιοφόρος, αν και καλύτερος μαθητής του σχολείου του...
Το δικό μου συμπέρασμα είναι πως δεν φταίνε οι παρελάσεις...Τα μυαλά μας τα κλούβια φταίνε...Αν η παρέλαση μπορεί να είναι μιά εκδήλωση χαράς και συγκίνησης, εγώ δεν βλέπω κανέναν λόγο γιατί να μην συνεχιστεί ο θεσμός. Αν είναι όλα τ' άλλα , να σταματήσουν τώρα!
Άρα δεν φταίνε οι παρελάσεις. Και όμορφες είναι και μήνυμα έχουν.Το ζήτημα είναι αν το στέλνουν...