ΒΥΝΙΛΙΟ.ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ;

[indie-anos laternative]

Έχω κάποιες χιλιάδες δίσκους. Μερικοί από αυτούς σπάνιοι. Κάποιοι ιδιαίτεροι (χρωματιστά βινύλια, picture discs, κλπ.) Έχω picture disc των Beatles το οποίο είναι πολύ σπάνιο. Δεν έχω ιδέα πόσο μπορεί να κοστίζει σήμερα.

Ξέρω (προφανώς) πολύ καλά πως νιώθουμε οι παλιότεροι και τι σχέση έχουμε με το βινύλιο. Έχω περάσει αμέτρητες ώρες τις ιεροτελεστίες για το καθάρισμα του δίσκου, το ακούμπημα της βελόνας γλυκά επάνω του, το χάζεμα του εξώφυλλου όσο ο δίσκος έπαιζε, κλπ.

Λυπάμαι όμως που θα το πω, προτιμώ το cd. Η ποιότητα του ήχου, η ευκολία στη χρήση και η μηδενική συντήρηση που χρειάζεται είναι μεγάλα πλεονεκτήματα.

Το βινύλιο έχει πεθάνει πλέον και το έχω συνειδητοποιήσει εδώ και καιρό. Οι εξαιρέσεις στον κανόνα με τις διάφορες κυκλοφορίες βινυλίου είναι συμπαθητικές αλλά παραμένουν εξαιρέσεις.

Αυτό πιστεύω που πρέπει να δούμε πλέον είναι όχι ο θάνατος του βινυλίου αλλά του cd!

[Arg0]

Το μόνο + που δίνω στους δίσκους βυνιλίου είναι ότι το sex με μουσική υπόκρουση από βινύλιο δεν συγκρίνεται με μουσική υπόκρουση από CD. 

Αν αποσκοπείς στο να κολλήσει η βελόνα τότε ναι...  

Από την άλλη με το CD δεν υπάρχει η ανάγκη να σηκωθείς να αλλάξεις πλευρά...  

Σοβαρά όμως τώρα το βινύλιο επιστρέφει σιγά σιγά. Μόνο και μόνο που βλέπεις το Sonik να μοιράζει 7" είναι καλή κίνηση για να μάθει και το νεότερο κοινό αυτό το μέσο. Ελπίζω μόνο τα pressing plants να γίνουν αρκετά γνωστά και διαθέσιμα για να μπορούν και νεόκοπα συγκροτήματα να "κόβουν" τις αυτοχρηματοδοτούμενες κυκλοφορίες τους σε βινύλιο.

[MACMISIAS]

Το βινύλιο καθόλου δεν έχει πεθάνει , ούτε είναι κάτι cult όπως αναφέρθηκε παραπάνω.Και νέες κυκλοφορίες υπάρχουν και καινούργια πικ απ βγαίνουνε σιγά σιγά στο χώρο των ηχοσυστημάτων.Αρκεί να ασχοληθεί κάποιος και θα το βρει αυτό...  Μη μπερδεύουμε την ευκολία και τη βολή με τον ήχο γιατί είναι τελείως διαφορετικά πράγματα.

[Dr Bluz (G.K.)]

Αυτό πιστεύω που πρέπει να δούμε πλέον είναι όχι ο θάνατος του βινυλίου αλλά του cd!

Συμφωνω απολυτα με αυτο!

[Fteo]

Πάντως MACMISIAS το ποσοστό που χάνεται στην τελική αναπαραγωγή του μέσου από την κβαντοποίηση δεν νομίζω να είναι 30%. Ενδεικτικά το μόνο πρόβλημα που μπορεί να υπάρχει είναι στην διακύμανση των εντάσεων (16 Bit) και όχι στο μέγεθος της δειγματοληψίας (44.100 KHz), που η ανεπάρκεια του δεύτερου φαίνεται μόνο σε διαδικασίες timestreching και πολύ συγκεκριμένων διαδικασιών κατά το mastering. Ενδεικτικά αναφέρω τμήμα από μια συνέντευξη του Bob Katz, παγκόσμιας φήμης μηχανικού mastering, σχετικά με το loudness war, επειδή αναφέρει κάποια πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για τις δυνατότητες του μέσου στην πράξη.

"Η δυνατή μουσική ακούγεται "καλύτερη" μόνο στιγμιαία. Αν είναι συνέχεια δυνατή, κουράζει. Όταν παίζονται παλιά κομμάτια του Tom Jones ή κάποια παλιά καλά R&B στο dance floor, η ποιότητα είναι εμφανώς καλύτερη από τα περισσότερα σημερινά"
Αλλά δεν είναι καλό να εκμεταλλευτεί κάποιος όλα τα διαθέσιμα bits, για να αποφύγει τα προβλήματα με το θόρυβο και να διατηρήσει την ποιότητα; Αυτό είναι ένας μύθος. Ο Bob Katz εξηγεί:
"Είναι πολύ εύκολο να αποδειχθεί ότι δεν ισχύει αυτό. Πρώτα απ' όλα, το δυναμικό εύρος του 16μπιτου μέσου αναπαραγωγής είναι από μόνο του αρκετά ευρύ για να γράψεις μια συμφωνία του Μπετόβεν, στην οποία η μέση ένταση στα δυνατά μέρη είναι -20dBFS, που ακόμα και αυτή μπορεί να μη φτάσει ποτέ στο ανώτατο όριο έντασης που προσφέρει το μέσο. Όταν ξεκινάει το σιγανό δεύτερο μέρος, κανένας δεν ανεβάζει την ένταση του στερεοφωνικού του για να το ακούσει καλύτερα, επειδή θα ακουστεί χειρότερα. Είναι σχεδιασμένο να ακούγεται απαλό. Ξεκινήστε με αυτό το σιγανό μέρος. Ρυθμίστε την ένταση των ηχείων έτσι ώστε να ακούγεται καλά και μετά σταματήστε το CD player - ακούσατε κάποιο θόρυβο ή σφύριγμα στα ηχεία; Φυσικά όχι. Αυτό δείχνει ότι ο λόγος σήματος/θορύβου του CD είναι τέλειος για κλασσική μουσική.
Το δυνάμωμα ενός κομματιού ροκ ή ηλεκτρονικής μουσικής στην προσπάθεια μας να το κάνουμε "δυνατότερο" δεν μπορεί να βελτιώσει την ακουστή αναλογία σήματος/θορύβου πέρα από το ιδανικό επίπεδο στο οποίο το φτάνει η κλασσική μουσική. Το μόνο που πετυχαίνει, είναι να σας αναγκάζει να χαμηλώσετε την ένταση των ηχείων και αν το έχετε παρακάνει με το compression ή την επεξεργασία, η ποιότητα του ήχου θα πέσει και αυτή"

Βλέπουμε ότι το CD μια χαρά μέσο είναι. Το θέμα είναι ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της μουσικής αντί να προχωρήσουμε σε ένα ανώτερο μέσο (DVD Audio, Super Audio CD) ο κόσμος προτίμησε ένα μέσο με χαμηλότερη ποιότητα ήχου από το προηγούμενο, το Mp3. Αυτό είναι που πιστεύω θα έπρεπε να μας ανησυχεί.

[Crossroad]

Kαλα τα λεμε ολα αυτα αλλα για να αγορασω εγω εξοπλισμο σημερα για να παιζω τους δισκους ποσο θα μου βγει; Δεν εχω τπτ απο τα μηχανηματα που ειχα στο παρελθον (εξου και η αγγελια που εβαλα).
Θα χρειαστω πικ-απ, ενισχυτη και ηχεία. Για τι κοστος μιλαμε δηλ;

[MACMISIAS]

 Αύριο θα το ψάξω και θα σου έχω μιά απάντηση που ίσως δεν την περιμένεις.Το κόστος δεν είναι τόσο μεγάλο όσο νομίζεις...

[groovymood]

Το θέμα είναι ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της μουσικής αντί να προχωρήσουμε σε ένα ανώτερο μέσο (DVD Audio, Super Audio CD) ο κόσμος προτίμησε ένα μέσο με χαμηλότερη ποιότητα ήχου από το προηγούμενο, το Mp3. Αυτό είναι που πιστεύω θα έπρεπε να μας ανησυχεί.

+100

Δυστυχώς το mp3 είναι σκέτη καταστροφή...
Υπάρχει μάλιστα ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό της νέας γενιάς που το mp3 (λόγω και του download) είναι το μοναδικό format στο οποίο έχει ακούσει μουσική!
Αν κάτσεις και το καλοσκεφτείς είναι λίγο τραγικό!

Τώρα μάλιστα που η μεταφορά δεδομένων αλλά και οι αποθηκετευτικοί χώροι στους κανονικούς και φορητούς σκληρούς μας έχουν αυξηθεί κατά πολύ, ας ελπίσουμε οτι κάποια στιγμή το mp3 θα πάψει να κυριαρχεί...(μόνο γι'αυτό εξάλλου έγινε δημοφιλές...για το μικρό του μέγεθος...)

Τώρα για το βυνίλιο vs cd ,θα έλεγα οτι τάσομαι σαφώς υπέρ του δεύτερου.

Το πρόβλημα με τα cd υπήρχε τα πρώτα χρόνια που κυκλοφόρησαν μέχρι και τα early nineties...

Ακούγοταν σαφώς πολύ κατώτερα του βυνιλίου γιατί το transfer με τα μηχανήματα εκείνης της εποχής ήταν πολύ κατώτερο.

Σήμερα όμως το ψηφιακό conversion γίνεται χωρίς σημαντική αλλοίωση της αναλογικής ηχητικής πληροφορίας...

Το cd δεν έχει πλέον τον σκληρό ψυχρό ήχο των πρώτων ημερών του.
Διαφέρει βέβαια απο το βυνίλιο γιατί έχει υψηλότερη ανάλυση, πράγμα που μερικοί δεν προτιμούν γιατί τους αρέσει η "ζεστασιά" ενος πιο lo-fi ήχου σαν του βυνιλίου.

[Αυτάρεσκο Καθίκι Isnogood]

Kαλα τα λεμε ολα αυτα αλλα για να αγορασω εγω εξοπλισμο σημερα για να παιζω τους δισκους ποσο θα μου βγει; Δεν εχω τπτ απο τα μηχανηματα που ειχα στο παρελθον (εξου και η αγγελια που εβαλα).
Θα χρειαστω πικ-απ, ενισχυτη και ηχεία. Για τι κοστος μιλαμε δηλ;

Και το cd θέλει ενισχυτή και ηχεία......

[YmiRLinG]

Kαλα τα λεμε ολα αυτα αλλα για να αγορασω εγω εξοπλισμο σημερα για να παιζω τους δισκους ποσο θα μου βγει; Δεν εχω τπτ απο τα μηχανηματα που ειχα στο παρελθον (εξου και η αγγελια που εβαλα).
Θα χρειαστω πικ-απ, ενισχυτη και ηχεία. Για τι κοστος μιλαμε δηλ;

Και το cd θέλει ενισχυτή και ηχεία......

Δεν νομιζω οτι υπαρχει περιπτωση να καταφερεις ποτε να ακουσεις μουσικη χωρις καποιου ειδους ηχειο

[schizm]

Δυστυχώς το mp3 είναι σκέτη καταστροφή...
Υπάρχει μάλιστα ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό της νέας γενιάς που το mp3 (λόγω και του download) είναι το μοναδικό format στο οποίο έχει ακούσει μουσική!
Αν κάτσεις και το καλοσκεφτείς είναι λίγο τραγικό!

Γιατί υπερβάλλουμε; Το μοναδικό πρόβλημα του mp3 επί της ουσίας είναι πως ως απωλεστικός αλγόριθμος, το transcoding μπορεί να οδηγήσει σε εξαιρετική επιδείνωση του ήχου με τον καιρό, αλλά σε γενικές γραμμές αποτελεί ιδανικό μέσο για να καλύπτονται οι καθημερινές μας ανάγκες και χάρη σε αυτό κατ' ουσίαν έχουμε οι περισσότεροι αποκτήσει μουσική παιδεία, που ούτε που την ονειρευόμασταν ακόμα και στην εποχή του cd. Κι όχι πως δεν υπάρχουν και διαδικτυακές γωνιές που παρέχουν flac για όσους αρέσκονται στην αρχειακή διατήρηση.

Σε κάθε περίπτωση αυτό το debate "vinyl vs cd" μοιάζει σαν να ρωτάς αν το στήθος του Ρουβά θα ήταν καλύτερο δασύτριχο ή λάμπα. Διαφορετικές προτιμήσεις απλώς μια κι η έννοια του καλύτερου είναι λίγο δύσκολο να σκιαγραφηθεί αν δεν εξετάσουμε πρώτα τα κριτήρια. Προσωπικά δεν δηλώνω προγονόπληκτος και μάλλον ρομαντικός...δεν ανήκω σε εκείνους που οτιδήποτε προέρχεται από το παρελθόν το περιβάλλουν με συμπάθεια και με νοσταλγία. Φεύγοντας από το στοιχείο της ποιότητας του ήχου, δεν αναπολώ την ιεροτελεστία, τα μεγέθη των εξωφύλλων, τα σκρατσαρίσματα, την φθορά, το άγγιγμα κοκ...πρωτίστως στέκομαι στο αν η μουσική που βγαίνει σήμερα είναι εξίσου αξιόλογη και δευτερευόντως ασχολούμαι με το μέσο. Μάλιστα προτιμώ την πρακτικότητα και την ανθεκτικότητα, ακριβώς γιατί με ενδιαφέρει να μπορώ να διατηρώ ευκολότερα όσα αγαπάω να ακούω. Όπως είμαι ευγνώμων και για τα διάφορα format που υπάρχουν και μου επιτρέπουν να απολαμβάνω 100-150 τραγούδια στο αυτοκίνητο, αντί να ήλπιζα να υπάρχει πικάπ που να εφάπτεται στην μπαγκαζιέρα οροφής για το high fidelity του πράγματος.

Ο ήχος μου είναι παραπάνω κι από αρκετός ως έχει και σίγουρα δεν με εμπόδισε από το να βυθιστώ στην ομορφιά ενός κομματιού, όταν το τελευταίο την διέθετε. Έχω ακούσει υπέροχα πράγματα μέσα από ευτελή mp3 χωρίς να με πιάνει μανιοκατάθλιψη από τις χαμένες συχνότητες, ίσως γιατί το γέρικο αυτί μου αρνείται πεισματικά να πιστεύσει το placebo effect.

[groovymood]

Γιατί υπερβάλλουμε; Το μοναδικό πρόβλημα του mp3 επί της ουσίας είναι πως ως απωλεστικός αλγόριθμος, το transcoding μπορεί να οδηγήσει σε εξαιρετική επιδείνωση του ήχου με τον καιρό, αλλά σε γενικές γραμμές αποτελεί ιδανικό μέσο για να καλύπτονται οι καθημερινές μας ανάγκες και χάρη σε αυτό κατ' ουσίαν έχουμε οι περισσότεροι αποκτήσει μουσική παιδεία, που ούτε που την ονειρευόμασταν ακόμα και στην εποχή του cd. Κι όχι πως δεν υπάρχουν και διαδικτυακές γωνιές που παρέχουν flac για όσους αρέσκονται στην αρχειακή διατήρηση.

Σύμφωνοι, αλλά ο λόγος για τον οποίον διαδόθηκε το mp3 (το μικροτερό του μέγεθος) παύει να είναι πλέον ένα βασικό προτέρημα..
Απο τη στιγμή όπως αναφέρω και πιο πάνω που στο πολύ άμεσο μέλλον θα μας παίρνει (λόγω χώρου πλέον) να πούμε αντίο στην απώλεια του mp3 καλό θα είναι να το πράξουμε...

Το flac ίσως είναι μια καλή αρχή προς αυτή την κατεύθυνση...(έχει το προτέρημα οτι η μικρή αυτή συμπίεση που κάνει είναι πλήρως αναστρέψιμη..)

[Fteo]

Απλά ένα mp3 με καλή ποιότητα είναι στο 1/10 του αρχικού μεγέθους ενώ ένα flac στο 1/3.

[schizm]

Σύμφωνοι, αλλά ο λόγος για τον οποίον διαδόθηκε το mp3 (το μικροτερό του μέγεθος) παύει να είναι πλέον ένα βασικό προτέρημα..

Κοίτα...ακόμα κι αν φτάσουμε στο σημείο να έχουμε μερικά terabyte για πλάκα σε usb stick, και πάλι ο κόσμος θα προτιμάει να αποθηκεύει περισσότερα mp3, έναντι flac ή wav, αν και όταν δεν αντιλαμβάνεται το αυτί του την ηχητική διαφορά. Αν κατορθώσουμε και τον πείσουμε για τα μειονεκτήματα που προκύπτουν από την αποκλειστική και συνεχή του χρήση και κατάχρηση, τότε σίγουρα θα υπάρξει διαφοροποίηση στις επιλογές. Δε χρειάζεται όμως να το απεμπολήσουμε από την καθημερινότητά μας...εξυπηρετεί σημαντικά σε πρακτικό επίπεδο κι η ποιότητά του, μέσα από τη διαρκή βελτιστοποίηση των encoders, έχει φτάσει σε σημεία ικανοποιητικότατα. Αντί να κουβαλάς όπως ο Οβελίξ καμιά 50 δίσκους βινυλίου και 30 cd στην πλάτη, τη βγάζεις με ένα μικροσκοπικό mp3 player και κάνεις τη δουλειά σου άνετα κι εύκολα.

Δεν αναφέρομαι φυσικά σε όλους εκείνους που οι ηχητικές τους ανάγκες τους έχουν οδηγήσει να φτιάξουν ως και ειδικά διαμορφωμένο δωμάτιο στο σπίτι...αποτελούν μια ειδικότερη κατηγορία που ξεφεύγει της καθημερινότητας.

[indie-anos laternative]

Σε κάθε περίπτωση αυτό το debate "vinyl vs cd" μοιάζει σαν να ρωτάς αν το στήθος του Ρουβά θα ήταν καλύτερο δασύτριχο ή λάμπα. Διαφορετικές προτιμήσεις απλώς μια κι η έννοια του καλύτερου είναι λίγο δύσκολο να σκιαγραφηθεί αν δεν εξετάσουμε πρώτα τα κριτήρια. Προσωπικά δεν δηλώνω προγονόπληκτος και μάλλον ρομαντικός...δεν ανήκω σε εκείνους που οτιδήποτε προέρχεται από το παρελθόν το περιβάλλουν με συμπάθεια και με νοσταλγία. Φεύγοντας από το στοιχείο της ποιότητας του ήχου, δεν αναπολώ την ιεροτελεστία, τα μεγέθη των εξωφύλλων, τα σκρατσαρίσματα, την φθορά, το άγγιγμα κοκ...πρωτίστως στέκομαι στο αν η μουσική που βγαίνει σήμερα είναι εξίσου αξιόλογη και δευτερευόντως ασχολούμαι με το μέσο. Μάλιστα προτιμώ την πρακτικότητα και την ανθεκτικότητα, ακριβώς γιατί με ενδιαφέρει να μπορώ να διατηρώ ευκολότερα όσα αγαπάω να ακούω. Όπως είμαι ευγνώμων και για τα διάφορα format που υπάρχουν και μου επιτρέπουν να απολαμβάνω 100-150 τραγούδια στο αυτοκίνητο, αντί να ήλπιζα να υπάρχει πικάπ που να εφάπτεται στην μπαγκαζιέρα οροφής για το high fidelity του πράγματος.

Ο ήχος μου είναι παραπάνω κι από αρκετός ως έχει και σίγουρα δεν με εμπόδισε από το να βυθιστώ στην ομορφιά ενός κομματιού, όταν το τελευταίο την διέθετε. Έχω ακούσει υπέροχα πράγματα μέσα από ευτελή mp3 χωρίς να με πιάνει μανιοκατάθλιψη από τις χαμένες συχνότητες, ίσως γιατί το γέρικο αυτί μου αρνείται πεισματικά να πιστεύσει το placebo effect.

Όμορφη ανάλυση. Συμφωνώ σε όλα!

Θυμάμαι πολύ καλά ότι απέφευγα να παίζω τα σπάνια και ακριβά βινύλια που είχα. Τα έγραφα σε κασέτα και έλιωνα στο παίξιμο την κασέτα και όχι το βινύλιο, γνωρίζοντας ότι χάνω πολύ σε ποιότητα ήχου έτσι. Είναι σίγουρο ότι αν έπαιζα τους δίσκους με τέτοιους ρυθμούς τώρα οι περισσότεροι θα ήταν κατεστραμμένοι.

Παρ' όλα αυτά τα παραπάνω, παρ' όλο που φρόντιζα, αποθήκευα και συντηρούσα τους δίσκους με τον ιδανικότερο τρόπο (όρθιοι, όχι πιεσμένοι, σε καλές θερμοκρασίες δωματίου μακριά από ήλιο, υγρασία, κλπ.) υπήρξαν περιπτώσεις που κάποιοι δίσκοι σκέβρωναν ή η βελόνα πηδούσε χωρίς κανένα προφανή λόγο και μετά από ελάχιστη χρήση.

Μόνο και μόνο που το cd με απάλλαξε από τα παραπάνω (και από αρκετά ακόμη παρόμοια θα έλεγα) είναι αρκετό για μένα να το προτιμώ.

[Βραζίλης]

Ούτε εμένα με απασχολεί το μέσο εγγραφής, αλλά η ίδια η μουσική. Ας είναι σε mp3 (πάνω από 128Kbps), δεν είμαι ρομαντικός του μέσου και δεν με ενδιαφέρει η ιεροτελεστία του βινυλίου ή του CD (ναι, αργά ή γρήγορα θα έχουμε και ρομαντικούς του CD), τα οποία τα'χω να σκονίζονται σε μια γωνιά.

Οι μέθοδοι συμπίεσης φτιάχτηκαν για συγκεκριμένο λόγο, και υπάρχουν πολλές και διάφορες. Από απωλεστικές προτιμώ OGG με σαφώς ανώτερη ποιότητα αλλά το MP3 είναι πιο διαδεδομένο στα μέσα αναπαραγωγής.

Τελικά, αν προτιμάτε το βινύλιο επειδή είναι αναλογικό και σας δίνει μια γλυκιά νοσταλγία με το χρατς-χρατς, γιατί δεν σας συμβαίνει το ίδιο με τις κασέτες και το φου-φου;

[MACMISIAS]

Ώπα γιατί χάνεται το νόημα. Καμμιά προγονολατρεία και καμμιά ψύχωση με καμμιά παράδοση. Μιλάμε καθαρά για το τι ικανοποιεί το αυτί ή όχι. Μπορώ να καταλάβω αυτούς που δεν έχουν ακούσει δίσκους βινυλίου.Δεν μπορούν να κάνουν τη σύγκριση. Εγώ όμως που έχω ζήσει ίσους χρόνους και με τα βινύλια και με τα cd ,mp3 κλπ εκφράζω καθαρά γούστο.
Ξαναλέω μη μπερδεύουμε την ευκολία μεταφοράς και αποθήκευσης με τον ήχο.Ναι μπορώ να ακούσω χιλιάδες τραγούδια με τα νέα μέσα...Πότε;
Και ποιούς θα θυμάμαι από όλους αυτούς; Πάλι μερικούς που θα ξεχωρίσω.Όλα τα άλλα άχρηστες πληροφορίες είναι. Και τέλος , έλεος πια με τα κάθε λογής γκατζετάκια ρε παιδιά.Έχουμε και πραγματική ζωή να ζήσουμε...
Τέλος να πω και για τη κασσέτα και το φου φου; (τι εννοείς;) .Οι κασσέτες μασιούντε για πλάκα και είχανε και αυτές χειρότερο ήχο από τους δίσκους.Οπότε δεν τις προτιμάω, όπως δεν προτιμάω και τα "φρέσκα κουλούρια"...

[Απόλλων]

Κατά τη γνώμη μου η υποτιθέμενη καλύτερη ποιότητα ηχητικής απόδοσης του βινυλίου ως προς τα ψηφιακά μέσα είναι ένα μάλλον σαθρό επιχείρημα για την ανωτερότητή του. Ακόμα κι αν παραδεχτούμε ότι θεωρητικά το βινύλιο προσφέρει καλύτερη ποιότητα ήχου από το CD ή το mp3, στην πράξη αυτό αντισταθμίζεται από την ταχύτητα με την οποία το βινύλιο φθείρεται σαν υλικό, οδηγώντας αναπόφευκτα στα γνωστά ηχητικά προβλήματα κατά την αναπαραγωγή. Όλοι εμείς που μεγαλώσαμε με δίσκους βινυλίου το γνωρίζουμε αυτό πολύ καλά. Έχω βινύλια από τη δεκαετία του '70 τα οποία πρόσεχα και περιποιόμουν όσο μπορούσα και ποτέ δεν τα "έλιωσα" στο παίξιμο. Παρ' όλα αυτά πλέον δεν μπορώ να τα ακούσω γιατί τα χρατς χρουτς και τα πηδήματα που κάνει η βελόνα πάνω στο δίσκο είναι τόσο έντονα που ενοχλούν και κουράζουν κατά την ακρόαση.

Εν κατακλείδι, η ευκολία στη χρήση σε συνδυασμό με την αρχικά ίσως υποδεέστερη αλλά σαφώς πιο αναλλοίωτη σε βάθος χρόνου ποιότητα του ψηφιακού μέσου, το κάνουν σίγουρα προτιμότερο για μένα. Και ίσως ο Μacmisias έχει δίκιο στο ότι δεν θα πρέπει να μπερδεύουμε την ευκολία μεταφοράς και αποθήκευσης με την ποιότητα του ήχου. Καλώς ή κακώς όμως, στην πράξη αποτελεί κι αυτό ένα σημαντικό παράγοντα για το σύγχρονο άνθρωπο. Και με αυτή τη λογική, ούτε η πληθώρα (σε υπερβολικό βαθμό) προσβάσιμων mp3, ούτε η gadget-οποίηση (ας μού επιτραπεί ο όρος) της μουσικής εμπειρίας έχουν κάποια σχέση με την ποιότητα του ήχου. Αν λοιπόν επικεντρώνουμε εκεί τη σύγκριση, καλό θα ήταν να τα αφήσουμε κι αυτά ως επιχειρήματα έξω από τη συζήτηση.

[Βραζίλης]

Πιθανόν το βινύλιο να έχει καλύτερη ποιότητα ήχου, αλλά μόνο τις πρώτες λίγες φορές παιξίματος. Αυτό και μόνο το κάνει να είναι ένα προβληματικό μέσο εγγραφής/αναπαραγωγής, όπως ακριβώς προβληματικό μέσο ήταν και η μαγνητική ταινία (απλές κασέτες, 8-κάναλες, μπομπίνες, κλπ), που μπορεί να υπήρχαν και σε πολύ καλή ποιότητα αλλά με τον χρόνο & αναπαραγωγές αυξανόταν το φύσημα (λευκός θόρυβος) πάνω στην ηχογράφηση. Αναμενόμενο ήταν να έρθει η τεχνολογία να δώσει μια νέα λύση.

Έχω κρατήσει ακόμα τους λίγους δίσκους βινυλίου μου, αλλά δεν τους παίζω ποτέ πια. Σκεφτόμουν να τους ψηφιοποιήσω, για πρακτικούς λόγους, αλλά ακόμα και με το καλύτερο πικαπ+κεφαλή+καλώδια (που δεν έχω), για αποφυγή φυσήματος και χάσιμο συχνοτήτων, και με μηδενική συμπίεση, το χριτς-χρατς ήταν αναπόφευκτο και άκρως ενοχλητικό στα αυτιά μου. Οπότε, βρήκα από αλλού τα αντίστοιχα mp3 και βολεύτηκα έτσι.

Το ότι υπάρχει μεγάλη ευκολία στο να αποθηκεύσεις αμέτρητα mp3 δεν είναι δικαιολογία για να υποστηρίξει κανείς την ανωτερότητα των δίσκων βινυλίου, τους οποίους αναγκαστικά (λόγω κόστους και χώρου) είχαμε λίγους και ακούγαμε μόνο αυτούς. Όποιος λοιπόν έχει αυτοσυγκράτηση ας κρατάει μόνο μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες mp3 στον Η/Υ του για να τα ακούει συχνότερα και προσεκτικότερα. Στην σύγχρονη εποχή έχουμε επιλογές, και είναι καλό να έχει κανείς επιλογές.

[schizm]

Μερικοί μύθοι περί βινυλίου από ένα εκ των πλέον "ειδικών" forum. Κι όσοι επιθυμούν να αναπαράγουν την ηχητική του αισθητική μέσω cd, με 20.000€ το κάνουν άνετα. :p

[Arg0]

Αυτό που μου κάνει εντύπωση βλέποντας το θέμα να συζητιέται για ακόμη μία φορά είναι το εξής:

Περνάμε από ένα "αναλώσιμο" μέσο (βινύλιο) σε ένα αϋλo και πρακτικά αιώνια διατηρητέο μέσο (MP3). Κι όμως η μουσική η έχει μεταλαχθεί στην χρήση της σε ένα απόλυτα καταναλωτικό αγαθό που αγοράζεται (σε περιπτώσεις), καταναλώνεται και μετά αποβάλλεται. Παραδόξως όταν το μέσο αποθήκευσης της ήταν μίας περιορισμένης διάρκειας ζωής ή μουσική η ίδια δεν ήταν, ενώ τώρα η πλειονότητα της μουσικής ενώ μπορεί να διατηρηθεί απ' άπειρον έχει περιορισμένη διάρκεια ζωής παρά τον άφθαρτο χαρακτήρα του μέσου.

Ίσως να το σκέφτομαι έτσι όμως γιατί η μετάβαση της μουσικής από υλικό σε αϋλο μέσο ήταν να είναι το θέμα της πτυχιακής μου.

Τελικά όμως τους την έκανα σκαστή κι έγραψα για την Εφαρμογή των Θεωριών και Πρακτικών της Διαχείρησης Ανθρώπινου Δυναμικού στην Διαχείρηση Περιοδειών. 

[zeromancer]

Ρε παιδια γιατι να επιστρεψει το βυνιλιο???μια χαρα ειναι τωρα...οποιος θελει να το βρει το βρισκει και οποιος θελει cd μενει στο cd ...τι παει να πει να επιστρεψει η οχι??

[Crossroad]

Εκεινα τα χρονια ειτε με κασετες ειτε με βινυλια, ακουγαμε πολλες φορες τους δισκους των συγκροτηματων και ξεραμε σε καθε δευτερολεπτο τι θα παιξει, ποτε θα μπει το σολο, αλλα και ολους τους τιτλους των τραγουδιων απεξω. Με την εξαπλωση του ADSL, του mp3 και της ιντερνετικης πειρατειας, γεμισε ο καθενας τον υπολογιστη του τονους μουσικης. Ποιος ακουει πλεον ολο αυτον τον ογκο μουσικης προσεκτικα και πανω απο μια φορα; Λιγοι πιστευω. Ακουμε πλεον επιφανειακα τους δισκους των συγκροτηματων και συγκρατουμε λίγα.
Εκεινη την εποχη τα σκαγαμε, αγοραζαμε το δισκο και για να βγαλουμε τα λεφτα που δωσαμε, τον ακουγαμε συνεχεια, χαζευοντας παραλληλα τα εξωφυλλα και τους στιχους μεσα στις θηκες.

[YmiRLinG]

Εκεινα τα χρονια ειτε με κασετες ειτε με βινυλια, ακουγαμε πολλες φορες τους δισκους των συγκροτηματων και ξεραμε σε καθε δευτερολεπτο τι θα παιξει, ποτε θα μπει το σολο, αλλα και ολους τους τιτλους των τραγουδιων απεξω. Με την εξαπλωση του ADSL, του mp3 και της ιντερνετικης πειρατειας, γεμισε ο καθενας τον υπολογιστη του τονους μουσικης. Ποιος ακουει πλεον ολο αυτον τον ογκο μουσικης προσεκτικα και πανω απο μια φορα; Λιγοι πιστευω. Ακουμε πλεον επιφανειακα τους δισκους των συγκροτηματων και συγκρατουμε λίγα.
Εκεινη την εποχη τα σκαγαμε, αγοραζαμε το δισκο και για να βγαλουμε τα λεφτα που δωσαμε, τον ακουγαμε συνεχεια, χαζευοντας παραλληλα τα εξωφυλλα και τους στιχους μεσα στις θηκες.

Εγω παλι διαφωνω παραπ ολυ σε αυτο. Οταν κατεβαζω εναν δισκο που θελω να ακουσω καθομαι και τον λιωνω. Τι παει αν πει οτι επειδη ειναι σε mp3 δεν μπορω να τον ακουσω? Δηλαδη ο καθενας που αγοραζε κασετες η βινυλια τα ελιωνε και δεν τα ακουγε επιφανειακα? Γιατι με την ιδια λογικη το tape trading μπορεις να πεις οτι ειχε το ιδιο αποτελεσμα. Μην γινομαστε παρελθοντολαγνοι χωρις λογο, κατανταει απο ενα σημειο και μετα.

[Crossroad]

Δεν κατανοησες αυτο που εγραψα. Η αυξηση της ποσοτητας δημιουργησε το φαινομενο που περιεγραψα.