Να εξηγησω λιγο πως αντιλαμβανομαι την κατασταση..
Δεχομαστε οτι αυτη τη στιγμη να μιλαμε για καργησητου στρατου ειναι μη ρεαλιστικο..Επομενως η καταργηση του στρατου οπως εχει σημερα αφηνει ενα κενο..Αυτο το κενο καλυπτεται απο τον μισθοφορικο (ετσι εχω ακουσει να λεγεται,ωστοσο μπορω να πω οτι δεχομαι το επαγγελματικος στρατος)
Οσον αφορα σε αυτον εθιξα 2 ζητηματα..
Απο τη στιγμη που η στρατευση δεν ειναι υποχρεωτικοι μπορω να σκεφτω πανω κατω ποιοι 8α πηγαινουν..
Με δεδομενο οτι και για την εθελοντικη στρατευση γυναικων ειχαν γινει δηλωσεις περι μοριοδοτησης στο δημοσιο,μπονους κλπ κλπ ,αντιλαμβανονται οτι τετοια εντεχνα κολπα θα χρησιμοποηθουν για τη σρατευση "οσων θελουν"
Παραλληλα υπαρχει και ενα μερος πληθυσμου που θελει να παει στρατο,ειναι με αυτον κλπ κλπ κλπ
Ετσι κατεληξα αφαιρετικα σε ενα βαθμο στο ποιοι τελικα θα αποτελουν ενα στρατο που δεν θα ειναι ποια λαικος και υποχρεωτικος αλλα μισθοφορικος-επαγγελματικος,οπως θες πες τον!
ελπιζω να εγινα πιο κατανοητη τωρα..
Ωραία.
Παρένθεση: Θα προτιμούσα να χρησιμοποιούμε τη ρημάδα τη Γλώσσα όπως πρέπει, γιατί η Γλώσσα είναι φορέας νοημάτων, δηλαδή σκέψεων και αισθημάτων, άρα δεν μπορούμε να λέμε "πεστο όπως θέλεις".
Επαγγελματικός.
Όπως θα είδες (αν διάβασες την αρχική μου τοποθέτηση) είμαι αντίθετος στην "κατ'επιλογήν" στράτευση. Ή θα έχουμε επαγγελματικό στρατό και θα τον πληρώνουμε 100%, ή θα έχουμε μια μορφή υποχρεωτικής "στράτευσης" (ή "υπηρεσίας" θα μπορούσε να πει κάποιος, αφού ίσως θα μπορούσε να αφορά και όχι άμεσα στρατιωτικά καθήκοντα).
Σύμφωνα όμως με τις τρέχουσες και μελλοντικές, όπως φαίνεται, εξελίξεις, η μόνη αξιόπιστη λύση φαίνεται να είναι η πρώτη. Ευτυχώς ή δυστυχώς, η λογική του "λαϊκού στρατού" δεν έχει κανένα νόημα στις μέρες μας. Υποτίθεται ότι, σε περίοδο επιστράτευσης, μπορούμε (σαν Ελλάδα) να κινητοποιήσουμε 700-800 χιλιάδες στρατό. Ε, στις σημερινές συνθήκες, αυτοί θα ήταν απλά κρέας για τα κανόνια.
Σε έναν επαγγελματικό στρατό, η επιλογή ανάμεσα στους υποψήφιους θα (έπρεπε να) γίνεται μόνο με γνώμονα το πόσο καλά μπορεί να κάνει τη δουλειά του κάποιος, ούτε τα ιδεολογικά του φρονήματα, ούτε τίποτε άλλο.
