Όταν η πένα μας (ή το νύχι
) χτυπάει τη χορδή, ξεκινάει ένα κύμα και απο τις 2 πλευρές της χορδής, του οποίου η συχνότητα εξαρτάται απο το μήκος και τη τάση της. Καθώς το κύμα ανακλάται στα άκρα, επιστρέφει και ο συνδιασμός των παραπάνω κυμάτων, δημιουργεί και το στάσιμο κύμα, το οποίο είναι και η ταλάντωση της χορδής.
Αν η γέφυρα και η ταστιέρα ήταν βιδωμένα σε 50 τόνους τσιμέντου, θα μπορούσαμε να περηφανευτούμε οτι οι αντανακλάσεις στα ακρα είναι απολυτες κλπ,κλπ.
Τωρα όμως, μερος της δόνησης περναει μέσα στο ξύλο, και απο αυτό, επιστρέφει πίσω στο ξύλο. Εξου και η δόνηση που νιώθουμε όταν χτυπάμε μια χορδή. Όμως, η νότα που παίζουμε ΔΕΝ αποτελείτε απο μια μόνο συχνότητα. Ταυτόχρονα παράγωνται και αρμονικοί της χορδής, οι οποίοι στο σύνολό τους αποτελούν το ηχόχρωμα, ή αλλιώς τη χροιά του ήχου της κιθάρας. Κοινώς, μια C5 σε ένα πιάνο, και σε μια κιθάρα, διαφέρουν ως ακούσματα, γιατι έχουν διαφορετική ομάδα αρμονικών.
Και για να ολοκληρώσουμε αυτή τη περιγραφή:Το κάθε ξύλο, έχει διαφορετική περιοχή συντονισμού.Αρα, όταν ο ήχος, ταξιδεύει μέσα απο το ξύλο για να επιστρέψει στη χορδή, φιλτράρονται οι αρμονικές του, και το συχνοτικό πακέτο, που επιστρέφει στη χορδή, έχει το ηχόχρωμα του ξύλου.
Και η ερώτηση: Γιατι τα ηλεκτρικά όργανα παρουσιάζουν μικρότερη σχετικά (όχι όμως ανύπαρκτη) επιρροή απο το ξύλο?
Στα ακουστικά όργανα, ο ήχος, παράγεται απο το σώμα, το οποίο σημαίνει οτι ο ήχος αποτελείται καθαρά απο τη φιλτραρισμένη κυματομορφή. Στα ηλεκτρικά όργανα, το σήμα, δίνεται απο τις χορδές. Οι χορδές, έχουν το αρχικό συχνοτικό πακέτο, το οποίο σταδιακά θα χάνει τις συχνότητες οι οποίες ΔΕΝ περάσαν απο το ξύλο. Η ενίσχυση, sustain, θα συμβαίνει μόνο στις συχνότητες που τους επιτρέπεται να περάσουν απο το ξύλο. Αρα, για να έχουμε ικανοποιητικό "ξυλόχρωμα", πρέπει να περάσει ένα διάστημα στο οποίο η νότα θα έχει σβήσει.
Και μετά απο όλα αυτά, έχουμε και το συχνοτικό φιλτράρισμα των μαγνητών, δλδ ΚΑΛΑ ΚΡΑΣΑ!!!!
